حجازی, خلأ «بازیکن رهبر» در استقلال را جدی بگیرد

در پایان هفته اول مسابقات لیگ برتر ۱۸ تیم حاضر, نتایج متفاوتی کسب کردند و گذشته از آن عملکرد فنی ویژه خود را هم داشتند یکی, از همین ابتدای کار قدرتمند ظاهر شد و دیگری متزلزل نشان داد

در پایان هفته اول مسابقات لیگ برتر ۱۸ تیم حاضر، نتایج متفاوتی کسب کردند و گذشته از آن عملکرد فنی ویژه خود را هم داشتند. یکی، از همین ابتدای کار قدرتمند ظاهر شد و دیگری متزلزل نشان داد.

اگرچه برای قضاوت در مورد بالا و پایین جدول هنوز خیلی زود است اما چه بسا به توان عنوان کرد حتی چهره تیم های در معرض سقوط هم تا حدودی به چشم آمد. در این میان استقلال آخرین بازی هفته اول را مقابل استقلال اهواز برگزار کرد و در نهایت هم جزو تیم هایی بود که ۳ امتیاز کاملی را کسب نمود. عملکرد استقلال در بازی با همنام اهوازی در طول همین یکی، دو روزه مورد ارزیابی های گوناگونی قرار گرفته است.

آنچه به طور کلی می توان در این زمینه مشخص کرد گرایش فنی این تیم به پیروزی تحت هر شرایطی است. استقلالی ها در نیمه اول و پس از این که گل زود هنگام صادقی به ثمر رسید خود را پیروزمیدان دیدند اما حریف اهوازی آنقدر توان فنی داشت که بتواند آبی پوشان تهرانی را با ۲ گل پیاپی غافلگیر نماید.

خوش شانسی استقلالی ها بود که فرصت قابل توجهی برای جبران نتیجه داشتند. تعویض های حجازی، انگیزه بازیکنان متأثر از محرک قدرتمندی همچون ۵۵ هزار هوادار و درنهایت خالی بودن دست فیروز کریمی در تعویض ها عواملی بود که به طور عمده موجب شد استقلال بازی باخته را ببرد و ۳ امتیاز مسابقه اولش را کسب کند. سؤالی که اینجا مطرح می شود این است که آیا چنین اتفاقی (جبران نتیجه به نفع خود) همیشه و در تمام بازی ها برای استقلال تکرار خواهد شد؟

استقلال برای اینکه بتواند تیم پیروز میدان باشد و این پیروزی را در طول مسابقه تثبیت کند نیازمند پوشش دادن به ۲ خلأ مهم است. اول اینکه برخی ضعف های تاکتیکی و هماهنگی تیمی را از بین ببرد و دوم اینکه بتواند برخی بازیکنان با ویژگی های ممتاز را به خدمت بگیرد.

درباره مورد اول باید گفت طبیعی است که جا افتادن تاکتیک های کادر فنی و در کنار آن هماهنگی بازیکنانی که خیلی از آنها تازه وارد هستند مستلزم صرف زمان می باشد و استقلال به دلیل عدم برگزاری بازی های تدارکاتی مناسب و کافی مجبور است زمان مذبور را در کوران مسابقات خرج کند و احتمالاً تاوانش را هم در برخی مسابقات بدهد.

مورد دومی که بدان اشاره شد خود شامل ۲ شاخه می شود. شاخه اول مربوط به استفاده از بازیکنان موجود در پست هایی است که بازده بهتری داشته باشند. حجازی در بازی مقابل استقلال اهواز نشان داد که هنوز نتوانسته ترکیب ایده آل تیمش را بشناسد. این مشکل زمانی برای حجازی بغرنج تر می شود که توجه داشته باشیم بازیکنان زیادی تازه به استقلال پیوسته اند و به خاطر سطح فوتبالشان هم باید به بازی گرفته شوند.

حجازی می بایست در بازی های تدارکاتی جدی و استاندارد ترکیبش را می شناخت اما حالا که زمان را از دست داده، مجبور است این شناخت را در چند هفته اول لیگ کسب کند. این مسأله همزمان است با مدت زمانی که بازیکنان باید صرف جا افتادن در ترکیب تیم، پست تخصصی خود و همانگی تیمی نمایند. پس با این تفاسیر باید نتیجه گرفت استقلال برای این چند هفته با خطر از دست دادن امتیازات مواجه است و تنها با تکیه بر عواملی مثل انگیزه تیمی، حمایت تماشاگران و وجهه خود می تواند پیروز میدان باشد همان طور که مقابل استقلال اهواز هم چنین بود. شاخه دوم مورد پیش گفته مربوط می شود به فقدان یک «بازیکن رهبر» در ترکیب استقلال که موضوع اصلی مقاله پیش رو هم هست.

در فصول گذشته نفراتی مثل محمود فکری این نقش را در استقلال ایفا می کردند. علیرضا منصوریان با میزان تأثیر گذاری کمتر و یا حتینفراتی مثل عنایتی کسانی بودند که می توانستند در مواقع لزوم (از جمله هنگام عقب افتادن تیم) بازیکنان را برای رسیدن به موقعیت مطلوب هدایت نمایند. فکری به دلیل نقایص فنی اش در طول بازی و منصوریان به دلیل ثابت بازی نکردن در طول فصل گذشته نتوانستند در این مورد به تیم کمک کنند.

برای این فصل، آبی پوشان فکری را از دست داده اند. منصوریان حتی اگر امسال بالاخره بتواند به عنوان بازیکن ثابت به میدان برود قطعاً به خاطر سن و سال بالا و فشاری که به عنوان هافبک میانی به او وارد خواهد شد نمی تواند این وظیفه را به طور کامل انجام دهد هرچند توانایی شخصیتی اش را دارد.

بازیکنانی مثل جباری و قربانی آن پختگی لازم برای پذیرش چنین مسئولیتی را ندارند و کسی همچون نوازی هم به دلیل پست بازی و فعالیت های دینامیکی مداومش که او را از احاطه بر جریان کلی بازی منع می کند گزینه مناسبی محسوب نمی شود.

در حال حاضر ناصر حجازی باید بتواند تیمش را صاحب چنین بازیکنی کندتا بخشی از گمگشتگی های فنی و رفتاری بازیکنان استقلال هنگام مسابقه ازبین برود. وجود بازیکن رهبر در بازی این امکان را به سرمربی می دهد که بیشتر نیرویش را صرف فرآوری تاکتیکی تیم کند و کمتر دلمشغول جمع و جور کردن تیم خصوصاً از لحاظ روانی در میدان باشد.

وجود بازیکنی با این مشخصه خصوصاً در تیم های پرطرفداری مثل استقلال یک نیاز ضروری است تا تعامل صحیحی بین بازیکنان تیم و هواداران ایجاد شود خاصه که امسال استقلال نفرات جدید زیادی در ترکیب خود دارد. نفراتی که تا به حال با چنین حجمی از طرفداران مواجه نشده اند. چنین بازیکنی حکم مهره «وزیر» در شطرنج را دارد. با همان قدرت و با همان میزان تأثیر گذاری!