پردازنده اینتل در فضا

اورکلاک پردازنده Core i۵ ۷۵۰

از عرضه پردازنده‌های پلت‌فرم LGA ۱۱۵۶ می‌توان به عنوان یک موفقیت برای اینتل یاد کرد. بازتاب عملکرد این پردازنده‌ها هم در رسانه‌های اینترنتی و بازتاب استفاده آن‌ها توسط کاربران تا به اینجا مثبت بوده است. پردازنده‌های مجهز به هسته سری i۵ در بررسی‌های ابتدایی عملکرد مناسبی را در بازی‌های سه بعدی از خود نمایش داده‌اند، اما اکنون نوبت به بررسی قابلیت اورکلاک این پردازنده‌ها رسیده است. به راستی این پردازنده‌ها تا کجا می‌توانند به پرواز درآیند؟ تاثیر تکنولوژی پرسروصدای Turbo Boost بر عملکرد این پردازنده‌ها چه میزان است؟ در ادامه به بررسی پاسخ این سوالات می‌پردازیم:

● آیا چیپ‌ست P۵۵ نسخه جدید چیپ‌ست‌‌های BX خواهد بود؟

گاهی اوقات برخی از چیپ‌ست‌ها دارای قابلیت‌های عیان و نهان بسیاری هستند و پس از چندی قابلیت تبدیل شدن به یک استاندارد غیررسمی به عنوان پلت‌فرم را برای پردازنده‌های مورد پشتیبانی خود دارند. بسیاری از این‌کاره‌ها گمان می‌برند مانند چندین سال قبل که چیپ‌ست‌های ۴۴۰BX از پردازنده‌های Pentium II پشتیبانی می‌کردند، چیپ‌ست P۵۵ نیز قابلیت تکرار افسانه BX را دارد. چیپ‌ست ۴۴۰BX از عمر بالایی نسبت به رقبای خود برخوردار بود و کیفیت قابل قبولی نیز داشت.

هنوز هم بسیاری از کاربران از سیستم‌هایی مجهز به پردازنده‌های Pentium ۴، Pentium D، Athlon۶۴ X۲ یا حتی از نسل نخست پردازنده‌های Core۲ Duo استفاده می‌کنند و در فکر ارتقای سیستم خود به سیستم مجهز به پردازنده‌‌های جدید چهارهسته‌ای هستند و به نوعی می‌خواهند با سیستمی نو به استقبال ویندوز۷ بروند. در میان پردازنده‌های جدید موجود در بازار، پردازنده‌های سری Core i۵ از قابلیت‌های بالایی برخوردارند، به خصوص برای کاربران ماجراجویی که علاقه شدیدی به مقوله اورکلاک کردن دارند.

● اورکلاک: سرعت‌های بالا و البته همراه با چندین محدودیت...

برای این منظور از مادربرد مدل P۵۵-GD۶۵ شرکت MSI استفاده کردیم، که همان‌طور که از نامش مشخص است به چیپ‌ست P۵۵ مجهز شده و به مدد آن موفق شدیم تا مدل بدوی Core i۵ یعنی مدل ۷۵۰ را تا مرز ۳/۴ گیگاهرتز اورکلاک کنیم. به هر حال نتیجه کار ما فتح مرز ۴ گیگاهرتز این پردازنده پس از غیرفعال کردن برخی از قابلیت‌های ضروری پردازنده بود.

● انتخاب مناسب‌ترین پردازنده سوکت LGA ۱۱۵۶ برای اورکلاک

اینتل تا به اینجا سه پردازنده متفاوت را بر مبنای سوکت جدید LGA ۱۱۵۶ روانه بازارهای جهانی کرده است: پردازنده Core i۵-۷۵۰ با فرکانس ۶۶/۲ گیگاهرتز، Core i۷-۸۶۰ با فرکانس ۸/۲ گیگاهرتز و پردازنده سریع‌تر Core i۷-۸۷۰ با فرکانس ۹۳/۲ گیگاهرتز. تفاوت این پردازنده فقط در میزان فرکانس آن‌ها نیست، بلکه در نحوه به کارگیری از تکنولوژی Turbo Boost نیز با یکدیگر تفاوت دارند. پردازنده‌های سری ۸۰۰ پردازنده‌های Core i۷ از توانایی افزایش بیشتر هر یک از هسته‌ها برخوردارند.

ممکن است شما انتظار داشته باشید که پردازنده‌های سریع‌تر از قابلیت اورکلاک بالاتری برخوردار باشند، اما در عمل نتیجه با انتظارات ما متفاوت است. از آن جایی که هسته تمامی پردازنده‌های سوکت LGA ۱۱۵۶ یکسان است، تصمیم گرفتیم برای انتخاب بهتر نگاهی به ساختار قیمتی پردازنده‌ها بیاندازیم. از آنجایی که قیمت جهانی پردازنده Core i۷-۸۷۰ حدود ۵۶۰ دلار است، تصمیم گرفتیم تا سراغ سایر مدل‌ها برویم: پردازنده مدل Core-i۷-۸۶۰ با قیمت جهانی حدود ۲۸۴ دلار و پردازنده i۵-۷۵۰ با قیمت جهانی حدود ۱۹۶ دلار. از آنجایی که مدل‌های گران‌قیمت تر به نفسه از سرعت بالاتری برخوردارند، به طور قطع افزایش سرعت مدل‌های بدوی هر سری هیجان‌انگیزتر خواهد بود!

با مدل ارزان‌تر که سرعت پایه آن ۶۶/۲ گیگاهرتز است شروع کردیم که با استفاده از حداکثر توان تکنولوژی Turbo Boost روی آن فرکانس تا حداکثر ۲/۳ گیگاهرتز رسید. از آنجایی که فرکانس پردازنده گران‌تر Core i۷-۸۷۰ با استفاده از بیشترین توان تکنولوژی Turbo Boost به ۶/۳ گیگاهرتز برای هر هسته می‌رسد، برای اورکلاک پردازنده i۵-۷۵۰ تصمیم گرفتیم که از ۶/۳ گیگاهرتز شروع کنیم و این کار را تا مطمئن‌ترین فرکانس ممکن روی این پردازنده ادامه دهیم.

● اورکلاک پردازنده بدون افزایش ولتاژ ورودی

باید گفت که پردازنده‌های پلت‌فرم LGA ۱۱۵۶ از توان بالایی برای اورکلاک کردن برخوردارند که البته شما را از امتحان بیش از حد این توانایی‌ها بدون دانش و مهارت کافی بر حذر می‌داریم. چیپ‌ست P۵۵ نیز یک محصول کلیدی برای تولیدکنندگان مطرح مادربرد دنیا به حساب می‌آید و برای این آزمایش‌ها نیز بعد از امتحان سه محصول از سه تولیدکننده مطرح بازار تصمیم گرفته شد تا از مادربرد MSI برای این آزمایش‌ها استفاده شود که البته برای امکان غیرفعال کردن حفاظ ایمنی موسوم به Intel overspeed آخرین نسخه BIOS را روی آن نصب کردیم و پروژه اورکلاکینگ را کلید زدیم.

بالاترین ضریب فرکانس (Multiplier) قابل انتخاب برای رساندن فرکانس به بالاترین سطح با استفاده از تکنولوژی Turbo Boost و روی چهار هسته تنها یک گام بالاتر از ضریب پیش فرض ۲۰x است. به عبارتی دیگر (۲۱ x ۱۳۳ = ۲.۸ GHz) فقط ۲۵۰ مگاهرتز بالاتر از میزان پایه پردازنده بود.

● حداکثر افزایش فرکانس بدون افزایش ولتاژ ورودی: ۶/۳ گیگاهرتز

ولتاژ پیش‌فرض پردازنده Core i۵-۷۵۰، ۲۵/۱ ولت است و ما نیز موفق شدیم با این میزان، فرکانس را به بیشترین میزان اعلام شده توسط اینتل برای یک هسته از طریق تکنولوژی Turbo Boost برسانیم که ۶/۳ گیگاهرتز بود.

این میزان افزایش فرکانس بسیار موثر و قابل پیش‌بینی است. البته پردازنده‌های Core i۷ با سوکت LGA ۱۳۶۶ با مقدار کمی افزایش ولتاژ قابلیت اورکلاک به همین مدل و همین میزان را نیز دارند.

● پرواز تا فراتر از ۴ گیگاهرتز با افزایش ولتاژ...

رسیدن به مرز ۸/۳ گیگاهرتز کار سختی به نظر نمی‌آمد و فقط با افزایش ولتاژ از ۲۵/۱ به ۳۲/۱ ولت این میزان در دسترس قرار گرفت. با افزایش ولتاژ به ۴۵/۱ ولت موفق به افزایش فرکانس تا مرز ۴ گیگاهرتز شدیم. با افزایش تدریجی فرکانس و ولتاژ، فرکانس پایدار برای این پردازنده به ۱/۴ گیگاهرتز می‌رسد.

یک گام فراتر یعنی با افزایش ولتاژ به ۵۲/۱ ولت، فرکانس خروجی را به ۲/۴ گیگاهرتز و فراتر از آن یعنی ۵۵/۱ ولت فرکانس را به ۳/۴ گیگاهرتز رساند، اما عملکرد پردازنده در این حالت به حد کافی پایدار به نظر نمی‌آمد. با بیشترین میزان اورکلاک توان مصرفی پردازنده نیز تا مرز ۱۹۸ وات افزایش می‌یابد.