ارباب هاله ها

خیزش حماسی مَستر چیف

عنوان: Halo ۴br>

پلتفرم: Xbox۳۶۰

ناشر: Microsoft Game Studios

سازنده: ۳۴۳ Industries

سبک: اکشن

امتیاز: ۹

لذت‌بردن از سری بازی‌های هیلو، به نوع نگاه مخاطب بستگی دارد. اگر از آن دسته بازیکن‌ها باشید که از نسل ششم به بازی‌های ویدئویی پیوستید، به احتمال زیاد هیلو را مقابل عناوینی که بیشتر تاکتیکی عمل می‌کنند تا تکنیکی، سبک می‌شمارید. چنین تفکری در کشور ما طبیعی است، زیرا سه‌گانه ابتدایی هیلو (و حتی عناوین متفرقه آن) تمرکز ارضا کننده‌ای بر داستان نداشتند و تلاش اصلی سازندگان در جذب مخاطبان بازی‌های آنلاین بود. اما با کنار رفتن استودیوی بانجی و روی کارآمدن ۳۴۳ Industries شاهد تحولی خوشایند در روایت بازی هستیم که آن را به بهترین تجربه تک‌نفره در تمام سری تبدیل می‌کند. کسانی که هیلو را تجربه کرده و از آن لذت برده‌اند، خوب می‌دانند فرمول این بازی همانند Call of Duty، Killzone، Resistance و... است. این عناوین سعی در نوآوری‌های خاص و قالب شکنی داشته‌اند که بسیار مفید و مهم است. هیلو یادگاری از یکی از درخشان‌ترین مقاطع در تاریخ بازی‌های یارانه‌ای است. در این قسمت، تمرکز خوبی روی بخش داستانی شده است؛ از سری فیلم (وبیزود‌ها) که قبل از عرضه بازی ساخته و پخش شد گرفته تا بخش Spartan Ops که قرار است هر مدت یک اپیزود تازه داستانی به رایگان در اختیار بازیکنان قرار دهد. در داستان بخش تک‌نفره، بازگشت مستر چیف و یار وفادارش، کورتانا را شاهد هستیم. کاوننت‌ها به سفینه‌ای که جان یا همان مَستر چیف در آن به خواب رفت حمله کرده و کورتانا با هیجان او را احضار می‌کند؛ احضاری که خیلی زود اتفاقاتی بس پیچیده‌ و عظیم‌تر را رقم می‌زند... . بازی با یک انیمیشن CG فوق‌العاده آغاز می‌شود؛ انیمیشنی که اگر بهتر از کارهای ژاپنی تراز اول نباشد، قطعا برابر با برترین‌هاست. انیمیشن‌های صورت، طرز نگاه‌ها، تکان خوردن لب‌ها، حرکات بدن و... همه و همه به زیبایی تمام پیاده شده‌اند و این هنرمندی در کارگردانی هنری، در تمام بازی به چشم می‌خورد. میان‌پرده‌ها همگی عالی از آب درآمده‌اند و به بازیکن کمک می‌کنند شدیدا در غم لحظات به ظاهر پایانی عمر کورتانا با مستر چیف احساس همدردی کنند؛ احساسی که می‌توان نمونه‌اش را در بازی زیبای Enslaved یافت. محیط‌ها فوق‌العاده زیبا و چشم‌نواز طراحی شده‌ است. انیمیشن‌ها باورکردنی و جذاب هستند. رنگ‌پردازی‌ها شفاف و روشن کار شده‌ است. در یک جمله، تمام بازی از جنبه بصری چنان زیبا و چشم‌نواز است که بیش از هر زمان آن را به عنوان یک وارث واقعی برای فرنچایز در حال سقوط جنگ‌های ستاره‌ای به اثبات می‌رساند. موسیقی حماسی و ستودنی نسخه‌های قبل را مارتی اودانل کار کرده بود که در این قسمت جای خود را به نیل داویج داده ‌است. موسیقی این قسمت حالتی اتمسفریک دارد و از آن حالت حماسی کاسته شده، اما باز هم با یک اثر مثال‌زدنی روبه‌رو هستیم. صداها عالی کار شده‌‌ و از وضوح و باورپذیری بسیار خوبی برخوردار است. هیلو ۴ در قسمت صدا و تصویر یک اثر کلاسیک به تمام معناست.

گیم‌پلی تقریبا بی‌نقص بازی نسبت به قبل تغییر چندانی نداشته است. البته این بی‌نقصی مربوط به هسته گیم‌پلی است و گاهی شاهد کاستی‌هایی در طراحی هستیم. فرمول بازی مانند همیشه رابطه متناوب میان سلاح و محیط برقرار کرده است و نمی‌توانید توقع حمل دو سلاح یکسان را برای مدتی طولانی داشته باشید. هیلو با ارائه بهترین مجموعه سلاح بازیکن را مجبور به استفاده از آنها می‌کند. Prometheanها جان تازه‌ای به بازی داده‌اند و حضور این دشمنان قدر، تعدادی از چالش برانگیرترین مراحل را در سری هیلو رقم زده است.

از دشمنانی که با سرعت سرسام‌آور تغییر جایگاه می‌دهند گرفته تا آنها که از تلپورت کردن برای فرار از تیررس شما استفاده می‌کنند، هیچ‌کدام بسادگی جان خود را تسلیم نخواهند کرد. شایان ذکر است سری هیلو همیشه در زمینه هوش مصنوعی یکی از عناوین سرآمد بوده است. این مسأله در این نسخه تغییری نکرده است. ممکن است بارها به خاطر بی‌اثر بودن نارنجک‌هایتان به دلیل عکس‌العمل بموقع دشمن بنالید یا پناه‌گرفتن‌ها و دور‌زدن‌های هوشمندانه دشمن دادتان را دربیاورد. روحیه همکاری هم که بین دشمنان بیداد می‌کند و در مناطق شلوغ باید حسابی حواستان باشد. در این قسمت شاهد بهترین سندباکس در طول تاریخ هیلو هستیم.

مراحل حتی در فضاهای بسته هم جای کافی برای مانور ارائه می‌کنند؛ اما زمانی که پا به مناطق عظیم و خیره‌کننده بازی می‌گذارید، تازه می‌توانید وسعت آن را درک کنید. نقشه‌ها فوق‌العاده عریض هستند و برای گذر از آنها انتخاب‌های زیادی دارید. البته توقع سندباکسی به قدرت Borderlands را نداشته باشید. با معرفی دشمنان تازه، سلاح‌های تازه‌ای هم به بازی می‌‌آید که نمونه‌هایش را قبلا در عناوین دیگر دیده‌ایم، اما قطعا امتحان نسخه‌های هیلوی آنها خالی از لطف نیست. در کنار مراحلی با آزادی عمل بسیار، مراحل دیگری هم به شکل نسبتا خطی شاهد هستیم که عمدتا سواری در یک وسیله نقلیه را شامل می‌شوند. همچنین برای اولین بار در تمام سری، بازیکن‌ها می‌توانند پرواز با یک پلیکان را تجربه کنند که برای هواداران قدیمی آن خیلی جذاب خواهد بود.

اتمام بازی در حالت معمولی حدود هشت ساعت زمان می‌برد که این زمان در حالت‌های Heroic و Legendary تا بی‌نهایت به درازا کشیده خواهد شد! ناگفته نماند که دستیابی به پایان اصلی یا به تعبیر بازی افسانه‌ای ‌منوط به ریاضت‌های بسیار است که فقط از دوستداران سرسخت هیلو برمی‌آید. اگر دوست ندارید خودخوری کنید، سری به اینترنت بزنید و با دانلود آن وقت باارزش خود را هدر ندهید! بخش چند نفره بازی مانند همیشه نقطه عطف آن است. تغییر اسامی مدهای قدیم در این قسمت مشهود است. قسمت War Games تمام مدهای استاندارد چند نفره به اضافه تعدادی دیگر را در بر دارد. حالت War Games به دو گیگابایت و هر اپیزود Spartan Ops به ۵/۱ گیگابایت فضای خالی برای نصب نیاز دارد. برای اولین بار در این سری می‌توانید سلاح‌های مورد نظر خود را قبل از ورود به نقشه تعیین کنید. همچنین تسهیلات خاص مانند خشابگذاری سریع‌، موج انفجار عظیم‌تر نارنجک و... برای انتخاب وجود دارند. دو خانه برای انتخاب این تسهیلات دارید که به مرور افزایش خواهد یافت. وسایل ساخت و ساز هم مانند همیشه حضوری قدرتمند دارد. البته این فضای کم برای حرف‌زدن از این عنوان بزرگ اصلا کافی نیست و فقط توصیه می‌کنیم حتما آن را تجربه کرده و از آنچه هست لذت ببرید.

سیاوش شهبازی