رفـتـارهـای ایـنـتـرنـتـی

انسان‌ها بیشتر عمرشان را در گروه‌ها می‌گذرانند و به صورت گروهی زندگی می‌کنند. آن‌ها به عنوان اعضای یک خانواده، محله، شهر، کشور و … باهم رابطه و تعامل دارند. همین گروه‌ها نیز …

انسان‌ها بیشتر عمرشان را در گروه‌ها می‌گذرانند و به صورت گروهی زندگی می‌کنند. آن‌ها به عنوان اعضای یک خانواده، محله، شهر، کشور و … باهم رابطه و تعامل دارند. همین گروه‌ها نیز به تدریج پایه‌های تشکیل جوامع و تمدن‌ها را پدید آورده و سبب تشکیل جهان یا دنیای حقیقی شده که امروزه در آن زندگی می‌کنیم.

با پیشرفت تکنولوژی و خصوصا ورود کامپیوتر و اینترنت به زندگی انسان‌ها، نوع دیگری از گروه‌ها پدید آمدند که بر پایه اینترنت و وب استوار بودند. در چندین سال گذشته، گروه‌ها، روابط و تعاملات اینترنت انسان‌ها آن قدر گسترش یافت که امروزه از پدید آمدن دنیایی مشهور به «دنیای مجازی یا سایبر» سخن می‌گوییم.

دنیای جدید به دلیل ویژگی‌های منحصر به‌فرد و متمایزی که دارد، سبب به وجود آمدن رفتارها و نگرش‌های جدیدی در انسان‌هایی که بیشتر با آن سر و کار دارند، شده است. لذا همانگونه که پیش از این، بشر برای کسب اطلاع از آنچه که پیرامونش می‌گذشت، دست به مطالعه درباره پدیده‌های مختلف زد، امروزه نیز به نظر می‌رسد که باید به مطالعه جدی‌تر و عمیق‌تر دنیای مجازی و ساکنان این دنیا و تاثیرات آن در دنیای حقیقی بپردازد.

شاید پیش از این بسیاری از رفتارهای بشری در این دنیا برایم قابل توجیه بودند، اما به‌تدریج شاهد رفتارهایی هستم که هیچ توجیه منطقی یا غیرمنطقی نمی‌توانم برایشان پیدا کنم. یکی از این رفتارها «خودکشی مجازی» با حفظ حالات دنیای حقیقی است.

به یک نمونه رفتاری از این دست توجه کنید: حدود ‌٧ سال پا به دنیای اینترنت گذاشته و حدودا ‌٥ سال است از طریق وبلاگش ساکن دنیای مجازی شده است. با ورود وب‌٢ و سرویس‌های شبکه اجتماعی مانند توئیتر، فیس بوک، فرندفید و… ارتباطات وی نیز همچون بسیاری دیگر در دنیای مجازی گسترش می‌یابد و دوستان بیشتری پیدا می‌کند و ارتباطش با دوستان قدیمی‌صمیمی‌تر می‌شود.

شکی نیست که با گسترش ارتباطات، به همان میزان که روابط دوستانه افزایش می‌یابند، امکان پیش آمدن رفتارهای آزاردهنده نیز بیشتر می‌شود.

او به دلیل موقعیت دنیای حقیقیش، جزء افرادی است که مدت زمان زیادی را به نسبت در دنیای سایبر می‌گذراند. وی خیلی زود با عده ای صمیمی‌می‌شود. برخی اوقات رفتارهایی از دوستانش سر می‌زند که با روحیاتش در دنیای حقیقی سازگار نیست. لذا همان رفتارهای دنیای حقیقی را در این مواقع بروز می‌دهد و به شدت دورشان را خط می‌کشد. گاهی دل شکستی وی به جایی می‌رسد که به خودزنی می‌پردازد. به همین دلیل چندین بار وبلاگش را به حالت نیمه تعطیل در می‌آورد و گاهی هم حساب‌هایش در فرندفید و توئیتر را پاک می‌کند.

همین گونه رفتارها و به نظر من عدم شناسایی به موقع آن‌ها، موجب می‌شود که وی در موقعیت‌های بعدی پا را فراتر بگذارد و در یک اقدام غافلگیرکننده، نه تنها وبلاگ و حساب‌های توئیتر و فرندفیدش را که همه حساب‌های اینترنتیش، از جمله ایمیل‌هایش و پروفایلش در فیس بوک را نیز پاک می‌کند!

تبعات این نوع رفتار تقریباً شبیه به همان حالاتی است که فرد پس از انجام رفتارهای مشابه در دنیای حقیقی دارد و در اکثر مواقع با احساس پشیمانی همراه است.

به راستی چه می‌شود که فرد دست به از بین بردن تمام تلاش‌هایش در دنیای مجازی می‌زند و همه خاطراتش را به ورطه نیستی می‌کشاند؟