مهدی موعود علیه السلام در كتب مقدسه هندیان

در كتابهای مذهبی مقدّسی كه در میان هندیان به عنوان كتاب های آسمانی شناخته شده و آورندگان این كتاب ها به عنوان پیامبر شناخته می شوند

در كتابهای مذهبی مقدّسی كه در میان هندیان به عنوان كتاب های آسمانی شناخته شده و آورندگان این كتاب ها به عنوان پیامبر شناخته می شوند، تصریحات زیادی به وجود مقدّس مهدی موعود(علیه السلام) و ظهور مبارك آن حضرت شده است كه قسمتی از آنها از نظر خوانندگان گرامی می گذرد.

الف) بشارت ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) در كتاب اوپانیشاد

در كتاب «اوپانیشاد» كه یكی از كتب معتبره و از منابع هندوها به شمار می رود، بشارت ظهور مهدی موعود(علیه السلام) چنین آمده است:

«این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضای كلّی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدی، در حالی كه شمشیر برهنه درخشانی به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد ظاهر می شود، و شریران را تماماً هلاك می سازد، و خلقت را از نو تجدید، و پاكی را رجعت خواهد داد . . . این مظهر دهم در انقضای عالم ظهور خواهد كرد».

با اندك تأملی در جملات بشارت فوق، ظاهر می شود كه مقصود از «مظهر ویشنو» همان وجود مقدّس حجهٔ بن الحسن العسكری(علیه السلام) است; زیرا طبق روایات متواتر اسلامی آن حضرت در آخر الزمان و در پایان جهان، ظهور خواهد نمود و با شمشیر قیام خواهد كرد، و تمامی جباران و ستمگران روی زمین را از بین خواهد برد، و در دوران حكومت آن مظهر قدرت خداوندی، جهان، آفرینش نوینی خواهد یافت.

« مهدی(علیه السلام) بر اسب دست و پا سفیدی سوار است»

این عنوان كه در دومین فراز بشارت كتاب «اوپانیشاد» آمده است، در اخبار معصومین(علیهم السلام) بدان اشاره شده كه برای نمونه برخی از آنها را در اینجا می آوریم:

در حدیثی از حضرت امیر مؤمنان علی(علیه السلام) روایت شده كه در مورد ظهور مبارك حضرت مهدی(علیه السلام) و به هنگام حركت آن حضرت از نجف به سوی مسجد سهله فرموده است:

«كَأنِّی بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِی السّلام إلی مَسْجِدِ السَّهْلَهِٔ عَلی فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ یُزهِو وَ هُوَ یَدْعُو و یقول فی دعائهِ...».

«گویی او را با چشم خود می بینم كه در نزدیكی نجف از وادی السلام عبور كرده، به سوی مسجد سهله پیش می رود در حالی كه بر اسب دست و پا سفیدی سوار است كه پیشانی سفید و درخشنده ای دارد، و همه درخشندگی آن را چون چراغ و ستاره می بینند و او در آن حال دعا می خواند . . .»

ب) بشارت ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) در كتاب «باسك»

در كتب «باسك» كه از كتب مقدّسه آسمانی هندوهاست، بشارت ظهور حضرت ولی عصر(علیه السلام) چنین آمده است.

«دور دنیا تمام شود به پادشاه عادلی در آخر الزمان، كه پیشوای ملائكه و پریان و آدمیان باشد، و حق و راستی با او باشد، و آنچه در دریا و زمین ها و كوه ها پنهان باشد همه را بدست آورد، و از آسمان ها و زمین و آنچه باشد خبر دهد، و از او بزرگتر كسی به دنیا نیاید».

ج) بشارت ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) در كتاب «پاتیكل»

در كتاب «پاتیكل» كه از كتب مقدّسه هندیان می باشد و صاحب این كتاب از اعاظم هند است و به گمان پیروانش، صاحب كتاب آسمانی است، بشارت ظهور مبارك حضرت مهدی(علیه السلام) چنین آمده است:

«چون مدّت روز تمام شود، دنیای كهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملك تازه پیدا شود از فرزندان دو پیشوای بزرگ جهان كه یكی «ناموس آخر الزمان» و دیگری «صدیق اكبر».

یعنی وصی بزرگتر وی كه «پشن» نام دارد. و نام آن صاحب ملك تازه، «راهنما» است، به حق، پادشاه شود، و خلیفه «رام» باشد، و حكم براند، و او را معجزه بسیار باشد. هر كه پناه به او برد و دین پدران او اختیار كند، سرخ روی باشد در نزد رام».

و دولت او بسیار كشیده شود، و عمر او از فرزندان «ناموس اكبر» زیاده باشد، و آخر دنیا به او تمام شود. و از ساحل دریای محیط و جزایر سراندیب و قبر بابا آدم(علیه السلام) و از جبال القمر تا شمال هیكل زهره، تا سیف البحر و اقیانوس را مسخر گرداند، و بتخانه «سومنات» را خراب كند. و «جگرنات» بفرمان او به سخن آید و به خاك افتد، پس آن را بشكند و به دریای اعظم اندازد، و هر بتی كه در هر جا باشد بشكند».

از آنجا كه در این بشارت، الفاظ و تعابیری به كار رفته است كه امكان دارد برای بعضی از خوانندگان نا مفهوم باشد بعضی از آنها را جهت روشن تر شدن مطلب توضیح می دهیم:

۱ ـ مقصود از «ناموس آخر الزمان»، ناموس اعظم الهی، پیامبر خاتم حضرت محمّد بن عبدالله(صلی الله علیه وآله وسلم) است.

۲ ـ پشن، نام هندی حضرت علی بن ابی طالب(علیه السلام) است.

۳ ـ صاحب ملك تازه، آخرین حجّت خداوند حضرت ولی عصر(علیه السلام) است و راهنما، نام مبارك حضرت مهدی(علیه السلام) است كه بزرگترین نماینده راهنمایان الهی و نام مقدّس وی نیز، هادی و مهدی و قائم به حق است.

۴ ـ كلمه «رام» به لغت «سانسكریتی» نام اقدس حضرت احدیت (خدا) است.

۵ ـ این جمله «هر كه به او پناه برد، و دین پدران او اختیار كند، در نزد رام، سرخ روی باشد» صریح است در این كه، حضرت مهدی(علیه السلام) جهانیان را به دین اجداد بزرگوارش، اسلام، دعوت می كند.

۶ ـ سومنات ـ بنا به نوشته علاّمه دهخدا، در كتاب لغت نامه بتخانه ای بوده است در «گجرات». و گویند: سلطان محمود غزنوی آن را خراب كرد، و «منات» را كه از بتهای مشهور است و در آن بتخانه بود، شكست. و گویند: این لغت هندوی است كه مفرّس شده و آن نام بتی بود، و معنی تركیبی آن «سوم، نات» است: نمونه قمر، زیرا «سوم» به لغت هندوی قمر را گویند، و نات، تعظیم است. برای اطلاع بیشتر به لغت نامه دهخدا، ماده «سومنات» مراجعه فرمایید.

۷ ـ و اما «جگرنات» به لغت سانسكریتی، نام بتی است كه هندوها آن را مظهر خدا می دانند.

د) بشارت ظهور حضرت بقیهٔ اللّه(علیه السلام) در كتاب «وشن جوك»

در كتاب «جوك» كه رهبر جوكیان هندو است و او را پیامبر می دانند، در باره بشارت ظهور حضرت «بقیهٔ الله»- ارواحنا فداه - و رجعت گروهی از اموات در دوران حكومت عدالت گستر آن حضرت، چنین آمده است:

«آخر دنیا به كسی برگردد كه خدا را دوست می دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او «خجسته» و «فرخنده» باشد. خلق را، كه در دین ها اختراع كرده و حق خدا و پیامبر را پایمال كرده اند، همه را زنده گرداند و بسوزاند، و عالم را نو گرداند، و هر بدی را سزادهد، و یك «كرور» دولت او باشد كه عبارت از چهار هزار سال است، خود او و اقوامش پادشاهی كنند».

دو كلمه «فرخنده» و «خجسته» در عربی به (محمّد و محمود) ترجمه می شود و این هر دو اسم، نام مبارك حضرت مهدی- ارواحنا فداه - می باشد، و شاید هم اشاره به «محمّد» و «احمد» باشد; زیرا در روایات اسلامی وارد شده است كه حضرت مهدی- ارواحنا فداه - دو نام دارد، یكی مخفی و دیگری ظاهر است، نامی كه مخفی است «احمد» و آن كه ظاهر است «محمّد» می باشد.

هـ) بشارت ظهور حضرت ولی عصر(علیه السلام) در كتاب «دید»

در كتاب «دید» كه از كتب مقدسه هندیان است بشارت ظهور مبارك حضرت ولی عصر- ارواحنا فداه - چنین آمده است:

«پس از خرابی دنیا، پادشاهی در آخر الزمان پیدا شود كه پیشوای خلایق باشد، و نام او «منصور» باشد و تمام عالم را بگیرد، و به دین خود در آورد، و همه كس را از مؤمن و كافر بشناسد، و هر چه از خدا بخواهد بر آید».([۱])

در برخی از روایات اسلامی، ائمّه معصومین(علیهم السلام) «منصور» را یكی از اسامی مبارك حضرت مهدی- ارواحنا فداه - خوانده، و آیه شریفه:

«وَ مَن قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسرِفُ فِی القَتلِ اِنَّهُ كانَ مَنْصوراً»

منبع :وبلاگ مهدویت

---