چهارشنبه, ۲ خرداد, ۱۴۰۳ / 22 May, 2024
شعر ایران باستان
سروده های روشنایی
جستاری در شعر ایران باستان
دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور
چاپ اول
شمارگان؛ ۲۰۰۰ نسخه
نشر اسطوره
درخت کهنسال و بارور شعر ایران زمین حدود سه هزار سال در این مرز و بوم ادب پرور ریشه دوانده و شاخ و برگ ها و خوشه های پرثمری از آن برآمده است که جاودانی اند و چون ستاره های تابناک در آسمان ادب ایران می درخشند. اصولاً بخش بندی ادبیات ایران به ادبیات پیش از اسلام و بعد از اسلام تقسیم بندی چندان شایسته و سزاواری نیست. همه جلوه های فرهنگی، هنری و ادبی ایران را باید در یک بستر سه هزارساله دید. با وجود آثار گرانبهای مانوی و عرفان ژرف نگری که در بطن آن موج می زند، آیا پژوهش در عرفان اسلامی ایران بدون نقب زنی و ریشه یابی در عرفان پیش از اسلام، پژوهشی ناتمام نیست؟ به همین گونه بحث درباره ریشه های ادب فارسی بی کنکاش در ویژگی ها و سیر تحول آن از روزگار باستان، میانه و نو بحثی ناسزاوار نیست؟ این جداپنداری مطلق نگرانه فرهنگ و ادب پیش از اسلام و بعد از آن به این ماننده است که درخت تناور سه هزار ساله یی را با تیشه یی با دو نیمه جدا از هم بخش کنیم و آنگاه به تقدیس یا تحلیل جداگانه هر یک- چون دو معبد جدا از هم و گاه در برابر هم- بپردازیم. شعر اصیل ایرانی به راستی از دوره هند و ایرانی و نیمه دوم هزاره دوم پیش از میلاد آغاز می شود و سرچشمه های آن و سیر تکوینی آن را نیز باید در سروده های گاهانی «گاثایی» و یشتی باز کاوید. بنابراین شعر ایرانی در وهله نخست به دو دوران اصلی بخش می شود که در واقع یکی تداوم بخش دیگری است؛ ۱- دوران نخست از هزاره نخست پیش از میلاد تا سده نهم میلادی ۲- دوران دوم از سده سوم هجری تا روزگار کنونی.دوره دوم مربوط می شود به دوره ایران باستان. این دوره از حدود ۱۰۰۰یا ۸۰۰ پیش از میلاد آغاز می شود و تا حدود ۳۳۰ پیش از میلاد ادامه دارد. در این دوران که زمان زیست زرتشت، دوره مادها و هخامنشیان را فرا می گیرد زبان اوستایی در خاور ایران باستان و زبان پارسی باستان در نواحی باختر و جنوب باختری رواج داشت و آثاری مکتوب از هر دو زبان برجا مانده است. بخش بزرگی از آثار اوستایی به شعر سروده شده که شامل گاهان (گاثا) سروده زرتشت و یشت ها سروده مغان زرتشتی است از زبان پارسی باستان. از دیگر بخش های کتاب ادبیات و سروده های مانی است. از جلوه های مهم عرفان مانوی بازتاب آن در هنرهای کلامی یا ادبیات مانوی است. یعنی نوشته ها، اشعار و سرودهای مانوی که گنجینه ارزشمند و سترگی را تشکیل می دهد. نوشته های هفت گانه یی که از مانی باقی مانده و آثار منثور و منظوم شاگردان و پیروان بلندپایه مانوی در سده های چهارم و پنجم میلادی، ادبیات ژرف و گسترده یی را پدید آورده. ادبیات مانوی که عمدتاً به زبان های سریانی، قبطی، فارسی میانه و پارتی (پهلوی اشکانی) باز مانده است به دو بخش ادبیات منثور و منظوم تقسیم می شود. کتاب حاضر پژوهشی است گسترده درباره شعر در ایران باستان و میانه به ویژه سترگی سرودهای مانی. نوشتارهای کتاب دارای ۱۵ بخش است. هر بخش دربرگیرنده مباحث ویژه خود است. آن ۱۵ بخش به این گونه است؛ دوره هند و ایرانی، دوره ایران باستان، دوره ایرانی میانه، اشعار فارسی به شیوه آثار منظوم ایرانی میانه، درباره ۱۲ قلمرو روشنی، سرودهایی در بزرگداشت مانی و رهبران دین، سرودهایی در ستایش بزرگان و دین سرهنگان، سرودهای آیینی، سرودهایی از سرودنامه هوبدگمان و آنکد روشنان، سرودهای پراکنده، نمازها و نیایش ها، قهرنامگ، سرودنامه یی مانوی، زبور مانوی، گنجینه شعر سپید عرفانی، سرودنامه سغدی مانوی و...
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور سقوط بالگرد رئیسی سیدابراهیم رئیسی شهدای خدمت شهید جمهور ابراهیم رئیسی رئیسی شهادت ایران سقوط بالگرد حسین امیرعبداللهیان
کنکور مترو مترو تهران تهران امتحانات نهایی شهرداری تهران سانحه بالگرد رئیسی بارش باران آموزش و پرورش هلال احمر سیل قوه قضاییه
خودرو راه آهن ارز قیمت دلار قیمت خودرو بورس یارانه قیمت طلا بازار خودرو دلار حقوق بازنشستگان سایپا
تلویزیون سینمای ایران سینما آیت الله سید ابراهیم رئیسی هنرمندان شعر رسانه ملی لیلا حاتمی سریال
کنکور ۱۴۰۳ دانش بنیان
اسرائیل غزه روسیه امیرعبداللهیان جنگ غزه فلسطین ترکیه آمریکا سوریه ولادیمیر پوتین چین عربستان
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید باشگاه پرسپولیس لیگ برتر لیگ برتر ایران فدراسیون فوتبال والیبال لیگ برتر انگلیس باشگاه استقلال لیورپول
اپل هوش مصنوعی مایکروسافت گوگل سامسونگ ناسا انسان تبلیغات موبایل آیفون
سلامت سرطان مغز طول عمر کاهش وزن آلزایمر مغز انسان سلامت روان افسردگی