مبارزه با مواد مخدر به سبک زنان آرژانتینی

پنجشنبه‌ها پایتخت آرژانتین صحنه تظاهرات زنانی است که برای نجات فرزندان‌شان از گرداب پاکو دولت و پلیس آرژانتین را به چالش کشیده‌اند. ظاهر این زنان تا حدودی انسان را به یاد …

پنجشنبه‌ها پایتخت آرژانتین صحنه تظاهرات زنانی است که برای نجات فرزندان‌شان از گرداب پاکو دولت و پلیس آرژانتین را به چالش کشیده‌اند. ظاهر این زنان تا حدودی انسان را به یاد گروهی از زنان آرژانتیتی در دهه ۷۰ می‌اندازد که با نام مادران پلازا دی مایو شناخته می‌شدند. مادران پلازا دی مایو گروهی از زنان آرژانتینی بودند که دولت آرژانتین را عامل ناپدید شدن فرزندان جوان خویش می‌دانستند...

اما گروه موسوم به «مادران بر علیه پاکو» دقیقا می‌دانند فرزندان‌شان کجا هستند: بعضی از آنها مرده‌اند و بعضی دیگر در زندان هستند و البته همه آنها قربانی «جنون پاکو» به شمار می‌آیند.

پاکو نسخه آرژانتینی کراک است. یکی از مشتقات ارزان قیمت کوکایین که در دهه ۸۰ در آمریکا مورد استفاده قرار می‌گرفت.

این زنان هر پنجشنبه در حالی که سرهای خود را با روسری‌های مشکی پوشانده‌اند، برای اعتراض گردهمایی می‌کنند. آنها می‌گویند تا زمانی که رییس‌جمهور آرژانتین کریستینا کریشر به درخواست آنان برای مبارزه با این ماده مخدر گوش فرادهد، به این کار ادامه خواهند داد.

پاکو که ترکیبی از خمیر کوکایین، شیشه، نفت و چند ترکیب دیگر شیمیایی است، کشنده نیز هست. این ماده با حمله به سیستم عصبی مرکزی می‌تواند در کسانی که به صورت طولانی مدت از آن استفاده می‌کنند در طی ۶ ماه باعث مرگ شود.

جنون پاکو ابتدا از بوینس آیرس شروع شد. دو سال قبل، زمانی که آرژانتین در بحران شدید اقتصادی بود، وجود ماده‌ای که فقط با ۵ پزو، یعنی حدود ۱یک یورو بتواند به سرعت برق و باد غم و غصه‌های جوانان را، حتی برای مدتی کوتاه از یادشان ببرد یک غنیمت بود. همین مساله باعث شیوع بسیار سریع مصرف پاکو شد.

اما سرخوشی پاکو بیش از چند دقیقه دوام نداشت و مشتریان این ماده خیلی زود برای «راند بعدی» بازمی‌گشتند. کسانی که حتی حاضر می‌شدند لباس‌های خود را برای چند دقیقه high شدن بفروشند.

اونا باید به حرف ما گوش بدن!

ماریو خیمنز ۳۵ ساله با گفتن این جمله با خشم می‌گوید: «یه کاری بکنید! دولت باید بدونه که ما بیش از این در خانه‌هایمان برای صندلی چرخدار جا نداریم.» او به عوارض بسیار شدید عصبی که مصرف‌کنندگان پاکو را گرفتار می‌کند اشاره دارد.

ماریا روزا گنزالس ۴۵ ساله که در نزدیکی مرکز بوینس آیرس زندگی می‌کند با مسافرت به مناطق مختلف کشور سعی می‌کند توجه مردم و دولت را به اهمیت این مساله جلب کند. وی همچنین در جهت آزادی فرزندش که توسط پلیس بازداشت شده است، تلاش می‌کند.

دولت هیچ کاری برای مبارزه با فروشندگان این مواد انجام نمی‌دهد. فرزند ماریا در حالی بازداشت شده است که به گفته ماریا در حال ترک مصرف پاکو بوده است.

به نظر می‌رسد دست‌هایی نیز در پشت پرده مایل نیستند مبارزه با پاکو به صورت جدی دنبال شود. تعدادی از زنان جمعیت مبارزه با پاکو تاکنون تهدید به مرگ شده‌اند. ماریا گونزالس می‌گوید: «یک نفر به من گفت یک روز جنازه تو رو کنار خیابون پیدا می‌کنن!»

دولت آرژانتین معتقد است فعالیت این زنان بیهوده است. خوزه رامون گرانرو، رییس اداره مبارزه با داروهای مخدر می‌گوید: «ما هم می‌خواهیم این ماده مخدر از سطح کشور جمع‌آوری شود اما توان و نیروی ما برای مبارزه با آن بسیار کم است.»

متاسفانه این معضل چنان پیشرفته است که فقط یک تلاش همگانی از سوی تمامی سازمان‌های مسوول می‌تواند جلوی گسترش آن را بگیرد. طبق آمار دولت آرژانتین حداقل ۵۰۰ هزار نفر معتاد به پاکو در آرژانتین وجود دارد.

دکتر روزبه بخیت