نمی خواهم صدایم شبیه کسی باشد

کامران عطا خواننده آلبوم «آخرین دیدار»

محمد نوری صدایش را «مخملی» توصیف کرده بود. حین گفت‌وگو با احترام خاصی از آن مرحوم یاد می‌کند. یازده سال است از آلمان به ایران برگشته. حاصل این یازده سال، انتشار دو آلبوم رسمی است که دومی با عنوان «آخرین دیدار» به تازگی روانه بازار شده. تهیه‌کننده این آلبوم، افشین پیرهاشمی نقاش رکورد‌دار معاصر است. درج نام پیرهاشمی روی یک آلبوم موسیقی به عنوان تهیه کننده، قطعا برای مخاطبان می‌تواند جالب باشد؛ خصوصا از آن رو که کامران عطا معتقد است رابطه‌اش با پیرهاشمی سر انتشار این آلبوم فرا‌تر از یک رابطه ساده میان خواننده-تهیه‌کننده بوده و حضور پیرهاشمی در موفقیت آلبوم بی‌تاثیر نبوده است.

‌‌‌

‌ فعالیت موسیقی را از چه زمانی شروع کردید؟

در سال ۱۳۸۰که از آلمان به ایران آمدم، قصدم فعالیت موسیقی بود. آن زمان در مرکز موسیقی امتحان می‌گرفتند و اگر کسی این دوره را با موفقیت پشت سرمی‌گذاشت، می‌توانست کار را شروع کند. آن زمان که من در تالار وحدت امتحان دادم از بین ۳۳ نفر فقط سه نفر قبول شدند و استاد نوری هم جزو داوران بود. وقتی در امتحان قبول شدم و مجوز خوانندگی گرفتم، طبیعتا باید به دنبال تهیه آلبوم می‌رفتم. برای آلبوم اول پنج سال منتظر گرفتن مجوز ماندم، چون یکی از آهنگ‌هایم انگلیسی بود.

‌ در آلبوم دومتان هم یک قطعه به زبان انگلیسی دارید...

من تا ۱۶سالگی در انگلستان درس خوانده و زندگی کرده‌ام. علت خواندنم به این زبان این است که هم به این سبک خواندن علاقه دارم و هم اینکه احساس می‌کنم نباید فقط شنونده فارسی‌زبان داشته باشم. شنوندگان ما با اینترنت در ارتباط هستند و کار خوب و بد را از هم تشخیص می‌دهند. وقتی من از زبان دیگری استفاده می‌کنم، متوجه کیفیت کار می‌شوند، در آلبوم اولم هم، کاری برای بزرگداشت مقام پدر به زبان انگلیسی خوانده بودم. در عین حال قطعه‌ای که با رضا یزدانی خواندم به همین نیت بود و استقبال خوبی از آن شد.

‌ حجم اصلی قطعات آلبوم دومتان «آخرین دیدار» به مانند آلبوم قبلی «غیرممکن» در فضای موسیقی الکترونیک و در مایه‌های هاوس و ترنس است. آیا فکر نمی‌کنید این سبک‌ها دیگر تکراری شده است؟

از ۱۱سال پیش که در صدد انتشار آلبوم اولم بودم، فضای موسیقی الکترونیک در مایه‌های هاوس و ترنس برایم جذاب و مهم بود. آن زمان البته سبک‌های هاوس و ترنس چندان میان خوانندگان پاپ مرسوم نبود. مقدمات تهیه آلبوم من با این رویکرد موسیقایی در‌‌ همان زمان انجام شد و من در آن سال درخواست مجوز دادم، اما این آلبوم سال ۸۷ وارد بازار شد. سال ۸۱ هنوز کسی در سبک هاوس و ترنس کار نمی‌کرد؛ در حالی که سال ۸۷ همزمان با انتشار آلبوم اولم این سبک‌ها دیگر عادی شده بود. با چنین پس زمینه‌ای تلاش کردم چیدمان۱۲آهنگ آلبوم جدید را به‌گونه‌ای انجام دهم که ماحصل کار، تکراری نباشد. از لحاظ کیفیت موسیقی پاپ سعی کرده‌ام بهترین‌ نوازندگان و آهنگسازان را انتخاب کنم.

‌ حالا که آلبوم دوم منتشر شده به فکر اجرای صحنه‌ای نیستید؟

همان‌طور که می‌دانید، خوانندگان موسیقی ابتدا باید دو آلبوم را منتشر کنند تا مجوز اجرای صحنه‌ای را بگیرند. البته تا به حال دو اجرای زنده به نفع موسسه خیریه محک و بهنام دهش‌پور داشته‌ام. یک‌بار هم در دوبی با یک گروه انگلیسی همکاری کردم. تصمیم دارم اگر امکانش فراهم شد، نوروز اولین اجرای زنده را روی صحنه ببرم.

‌ آهنگسازی کار بر عهده چه کسی بوده است؟

در آلبوم اول به‌عهده خودم بود، ولی چون می‌خواستم آلبوم جدیدم مثل آلبوم قبل نشود، با پویا نیک‌پور، مهران خلیلی، امیرعباس حسن‌زاده که همگی در کار خودشان بهترین هستند همکاری کرده‌ام. ملودی‌ها را با هم درست کردیم و تنظیم هم بر عهده منوچهر ساحلی بوده، این یک کار گروهی بود.

‌ این ترکیب را چطور شناختید و کنار هم چیدید؟

ما در ایران نوازنده حرفه‌ای، به‌خصوص نوازنده بیس خوب کم داریم. بابک ریاحی‌پور و دارا دارایی قطعا جزو مهم‌ترین آنها هستند. گروهی که افتخار همکاری به من دادند واقعا بی‌نظیر بودند و در کار خودشان استاد‌ند. این برایم خیلی مهم بود. پاشا یثربی تنظیم‌کننده بسیار خوبی است. خوشحالم توانستیم گروهی را تشکیل دهیم و البته آقای پیرهاشمی این گروه را تکمیل کرد و اگر ایشان نبود شاید هنوز در انتظار پخش بودیم!

‌ الان در موسیقی پاپ تنوع زیادی وجود دارد و خیلی‌‌ها وارد سبک‌های راک و پاپ می‌شوند. چطور می‌خواهید کار خودتان را متمایز نشان دهید؟

فکر می‌کنم مخاطب رنگ صدای من را متفاوت تشخیص داده، البته این را دیگران به من می‌گویند.

‌ آیا الگویی برای نوع خواندنتان دارید؟

الگوی مشخصی در ذهن نداشته‌ام. مرحوم نوری به من می‌گفتند: صدای تو مخملی است و باید این ویژگی مخملی و نرم بودن را همیشه حفظ کنی. با این حال در جاهایی بسته به نوع ملودی، شاید لازم باشد صدایم را با آن ملودی هماهنگ کنم اما نمی‌خواهم صدایم شبیه کسی باشد.

‌ افشین پیرهاشمی تهیه‌کننده آلبوم شما و در عین حال از دوستان قدیمی‌تان است. فکر می‌کنید اگر این تهیه‌کننده پشت کارتان نمی‌ایستاد، اوضاع چطور می‌شد؟

اول از همه، خیلی خوشحالم که افشین پیرهاشمی این اعتماد را به من کرد؛ چون ایشان هنرمندی است که خیلی سخت کاری را انتخاب می‌کند. از طرف دیگر من به کار او واقعا اعتقاد دارم و می‌دانم خلاقیتش خیلی بالاست. کارهای تبلیغاتی هم با نظارت خود او انجام شد. انگار می‌خواست آلبوم خودش را بیرون بدهد. اگر پیرهاشمی نبود شاید کار ما به ناکجا آباد می‌رسید، چون او در حین کار مواردی را تشخیص‌ می‌داد که خیلی کمک‌کننده و راه‌گشا بود

دریافت مجوز اشعار آلبوم جدید چقدر زمان برد؟

برای ۱۲شعر این آلبوم حدود یک سال معطل شدم که البته نسبت به آلبوم اول بهتر بوده است. من باید برای گرفتن یک فرم درخواست چندین بار به وزارت ارشاد بروم و برگردم. تمهیداتی اندیشیده نشده تا این فرم را از طریق اینترنت دریافت کنم. باید مکانی هم برای ما درنظر گرفته شود که بتوانیم پوستر آلبوم‌هایمان را در معرض نمایش بگذاریم. سوپرمارکت جای تبلیغ یک کار فرهنگی در کنار اقلام خوراکی نیست. امیدوارم مسوولان درد ما را متوجه شوند و به ما کمک کنند. من الان خودم عضو خانه موسیقی هستم اما این نهاد هیچ کاری برای من انجام نداده است. اعمال سلیقه روی خوانند‌ه‌ها زیاد است. مسوولان باید از ما حمایت کنند. من هم می‌توانم مثل خیلی از افراد در شبکه‌های ماهواره‌ای کار کنم و معروف شوم. حالا که به خواسته‌های مسوولان ارزش داده‌ام، همین انتظار را هم از آنها دارم.

مرجان صائبی