اسلامیت و جمهوریت در کنار هم

جمهوریت نظام از زمان آغاز جمهوریت اسلامی ایران تاکنون دچار فراز و فرودهایی شده است و اکنون این رکن مهم نظام با خطراتی مواجه شده که بزرگان و رهبران کشور لازم دیده اند بازتعریفی مجدد از آن داشته باشند و یادآوری کنند میراث گرانقدر حضرت امام ره نباید با برخی کوته اندیشی ها فراموش شود

جمهوریت نظام از زمان آغاز جمهوریت اسلامی ایران تاکنون دچار فراز و فرودهایی شده است و اکنون این رکن مهم نظام با خطراتی مواجه شده که بزرگان و رهبران کشور لازم دیده اند بازتعریفی مجدد از آن داشته باشند و یادآوری کنند میراث گرانقدر حضرت امام(ره) نباید با برخی کوته اندیشی ها فراموش شود.

از روزی که امام خمینی(ره) در مصاحبه های ابتدایی خودشان در پاریس و ایران، رای مردم را اساس و پایه نظام معرفی کردند اما در آن زمان برخی برآشفتند و عنوان کردند «در اسلام چیزی به نام رای مردم معنا ندارد و اگر فقیهی رهبری جامعه را بر عهده گیرد، او منصوب و مشروع از سوی خداوند است.

غیر از خدا هیچ کس در مشروعیت او دخالت ندارد» که این ادعاها برخلاف نظریه مرحوم امام خمینی(ره) بود. ایشان همواره بر آرای مردم تاکید می کردند و خودشان را چه در سخنرانی تاریخی بهشت زهرا و چه در ابلاغ حکم نخست وزیری مرحوم بازرگان، مقبول مردم نامیدند.

تا زمانی که امام خمینی(ره) در قید حیات بودند، کسی جرات زدن ساز مخالف با جمهوریت را نداشت زیرا امام خمینی(ره) در کنار جمهوریت، بحث اسلامیت را مطرح کردند و اسلامیت و جمهوریت را دو فلسفه سیاسی مکمل هم دانستند. اما متاسفانه پس از رحلت امام خمینی(ره) برخی که در زمان حیات ایشان، جرات مخالفت را نیافته بودند، ساز مخالف خود را کوک کردند و عنوان داشتند در اسلام، هیچ مشروعیت و مقبولیتی از جانب مردم وجود ندارد و ادعا کردند اگر امام خمینی(ره) از جمهوریت اسم برده است به دلیل مصلحت زمان بوده و مباحث اسلامی در جمهوریت معنا ندارد.

آنها این ادعاهای بی اساس خود را بارها در مصاحبه ها و نوشته هایشان ترویج کردند و متاسفانه این خطر بزرگ که جمهوریت را تهدید می کرد، جدی گرفته نشد تا اینکه آن فرقه جمهوریت زدا توانست بر حیطه نفوذ خود بیفزاید.

بدتر این است که اکنون در رسانه های عمومی هم رای مردم کمرنگ جلوه داده می شود و با استناد به آیات قرآن کریم می گویند اکثرهم لایعقلون (اکثر مردم نمی دانند) آنها غافل هستند که قرآن کریم این جمله را در خطاب به مشرکان و کافران آورده است نه مسلمانان.

اکنون فکر می کنم این فرقه مخالف جمهوریت در تلاش است حاکمیت سیاسی خود را بسط و گسترش دهد و اگر اکنون احساس خطر نشود، آموزه های سازنده امام راحل از جمله جمهوریت از بین خواهد رفت و خدای ناکرده سرنوشت ما همانند سرنوشت مردم افغانستان خواهد شد یعنی حاکمیت اسلام بنیادگرا و به روایت امروزی ها حاکمیت طالبانیسم. اگر دقت کرده باشید، بعضاً تعبیرهایی که امروز از رسانه های عمومی درباره دین پخش می شود، نشان دهنده خلاء اسلام رحمانی است. حال چرا عده یی که همیشه در کنار امام(ره) بوده اند، آنچنان احساس خطر نمی کنند که واکنشی عملی در برابر این جریانات از خود نشان دهند، من نمی دانم.

امروز اگر فقها و مراجع مسیر حضرت امام(ره) را قبول دارند، باید در برابر این وقایعی که رخ می دهد، ساکت نباشند. البته بسیاری از روحانیون معظم ثابت کرده اند که به مسیر حضرت امام خمینی(ره) وفادار هستند و عکس العمل های مناسبی در برابر این جریانات داشته اند. هیچ گاه نباید فراموش کنیم که اگر خدای ناکرده به نام اسلام و انقلاب، بی گناهی به زندان بیفتد یا به ناحق خون از بینی مظلومی جاری شود، گناه آن از هر بدعت و انحرافی بالاتر است. همچنین در این راستا، اگر نقش جمهوری را در نظام کمرنگ کنیم با تفکری انحصاری مواجه خواهیم شد که خود می برد و خود می دوزد اما اگر حضور مردم و جمهوریت نظام را از طریق احزاب و رسانه ها و روزنامه ها حفظ کنیم، خط انحصاریت کم می شود و خیلی از مسائل ناگوار و پیش بینی نشده، رخ نمی دهد.

اینکه قانون اساسی ما به مردم حق اعتراض و انتقاد می دهد یعنی می خواهد حاکمیت جمهوری را حفظ کند و نقشی برای جمهوریت مردم قائل شود. اینکه احزاب در کشور ما به رسمیت شناخته می شوند و حق انتقاد به آنها داده می شود، نشانگر حفظ جمهوریت نظام است. پس چه بهتر می شود جمهوریت زدایان هم از شیوه انحصارگرایانه خود دست بردارند و بار دیگر به اصول قانون اساسی مراجعه داشته باشند که اسلامیت و جمهوریت در کنار هم معنا شده است.

حجت الاسلام فاضل میبدی