از شاعر موقر تا دایی شلوغ کن

همیشه باید افرادی باشند که خودشان را وکیل و وصی هرچیزی بدانند و به جای همه چیز و همه کس تصمیم بگیرند و کاری غیر از به هم ریختن و بر هم زدن آسایش مردم نداشته باشند.
دایی سریال «راه …

همیشه باید افرادی باشند که خودشان را وکیل و وصی هرچیزی بدانند و به جای همه چیز و همه کس تصمیم بگیرند و کاری غیر از به هم ریختن و بر هم زدن آسایش مردم نداشته باشند.

دایی سریال «راه طولانی» از همین دسته آدم هاست، یک آدم عجیب و غریب شلوغ کن با ویژگی‌های ظاهری منحصر به فرد.

شیوه لباس پوشیدن و نحوه حرف زدن و نوع برخورد اجتماعی این دایی، او را از دیگر بازیگران این سریال جدا کرده است و شاید کس دیگری بجز «پیام دهکردی» نمی‌توانست از پس این نقش بر بیاید.

او در این سریال با نقشی متفاوت جلوی دوربین ظاهر شده است و نقش منفی سریال را به نام خود ثبت کرد، نقشی که هر چند از قسمت‌های اول وارد داستان نشد اما با چنان قوتی ظاهر شد که توجه خیلی‌ها را به خود جلب کرد.

دهکردی پیشتر کار خود را با تئاتر آغاز کرد و علاوه بر بازیگری، مشغول تدریس هنر بازیگری نیز هست. او در یکی از تاثیرگذارترین بازی‌های خود در سریال «شهریار» نقش ابوالقاسم شیدا یکی از بهترین دوستان شهریار را بازی ‌کرد. شیدا موقر، مودب و با شخصیت بود و از قضا از بیماری سل رنج می‌برد.

«سردار احتشام» سریال مدار صفر درجه نیز از آن نقش‌هایی بود که دهکردی با بازی در مقابل آتنه فقیه نصیری حق مطلب را در آن خوب ادا کرد.

دهکردی بازیگر کم‌کاری نیست؛ حضور او در فیلم‌های سینمایی قوی و برگزیده شدن او در یک دوره از جشنواره فجر این نکته را ثابت می‌کند.

او بیشتر به کیفیت می‌اندیشد و زمانی از تئاتر به تلویزیون آمد که کاملا پخته شده بود. دهکردی با تلویزیون آزمون و خطا نکرد و بازی زیبا و محکم او در اولین سریال تلویزیونی‌اش نشان دهنده این نکته بود.

او درست قبل از پخش سریال شهریار به دلیل بروز نوعی عارضه خونی که از ساخت بیش از حد گلبول قرمز در بدن ناشی می‌شود، در بیمارستان بستری شد.

خودش در این باره گفته «وقتی باخبر می‌شوی که چهار درصد امکان زنده ماندن هست، همه جهان به یکباره تمام می‌شود و سعی می‌کنی این واقعیت را بپذیری، واکاوی کنی و با جانت حس‌اش کنی...» اما او مثل ابوالقاسم شیدا در شهریار تن به بیماری نداد و توانست با آن مبارزه کند.

دهکردی به عقیده بسیاری، مردی است که با نقش هایش رفیق است، همان طور که با بیماری‌اش رفیق شد.

مهراوه فردوسی