رکورد طولانی‌ترین پروازهای بشر

جریان مداوم روغن‌موتور در موتورهای پیستونی هواپیما برای جلوگیری از ساییدگی اهمیت ویژه‌ای دارد. از این‌رو، یکی از نمایشگرهای اصلی خلبان‌ها، گیج فشار روغن است.
اگر فشار روغن …

جریان مداوم روغن‌موتور در موتورهای پیستونی هواپیما برای جلوگیری از ساییدگی اهمیت ویژه‌ای دارد. از این‌رو، یکی از نمایشگرهای اصلی خلبان‌ها، گیج فشار روغن است.

اگر فشار روغن به کمتر از سطح مینیمم افت کند، موتور پس از طی مسافت اندکی متوقف خواهد شد و این موضوع در آسمان اصلا خوشایند نیست.

اگرچه همه موتورهای هواپیما روغن مصرف می‌کنند، اما میزان مصرف عمدتا بسیار کم است و خلبان می‌تواند مطمئن باشد که در پایان یک پرواز برد متوسط، مقدار فراوانی از روغن در موتور باقی مانده است.

تا زمانی که​ پرواز​ هواپیماها محدود به چند ساعت بود، موضوع روغنکاری محدودیت خاصی را برای هواپیما ایجاد نمی‌کرد.

اما از دهه ۱۹۳۰ میلادی که به تدریج رکوردزنی مداومت پروازی به موضوعی جذاب برای مهندسان و طراحان تبدیل شد، بتدریج مصرف روغن در کنار مصرف سوخت تبدیل به یک مسأله مهم شد.

سال ۱۹۳۵، فرد کی و آل کی​ ـ دو برادری که فرودگاه‌های مریدیان​ و می‌سی‌سی‌پی​را اداره می‌کردند ـ بعد از تلاش‌های ناموفق بسیار، طرحی را پیشنهاد کردند که یک رکورد جدید از مدت پرواز مداوم در مسیری دایره‌ای شکل بر فراز مریدیان با تجدید سوختگیری از یک هواپیمای دیگر توسط لوله خرطومی به‌جا بگذارند.

آنها برای جلوگیری از بیرون ریخته‌شدن سوخت در طول انتقال آن و پیشگیری از خطر جدی آتش‌سوزی، یک قیف ابداع کردند.

این قیف طوری طراحی و نصب شده بود که اگر لوله به طور اتفاقی جدا می‌شد، دهانه قیف به طور خودکار بسته شده و جلوی ریخته‌شدن سوخت به بیرون را می‌گرفت.

اما مسأله بعدی روغنکاری موتور در حین پرواز بود. آنها برای حل این مسأله نوعی داربست روی دو طرف موتور ساختند که فرد می‌توانست از آن بالا برود و کارهای تعمیر و نگهداری مانند روغنکاری موتور را انجام دهد. اگر چه اجرای این کار مشکلاتی را برای خلبان و هواپیما ایجاد می‌کرد، اما این ایده در نهایت عملی شد.

در پایان، برادران کی، ۶۰۰۰ گالن سوخت و ۳۰۰ گالن روغن را در یک پرواز مصرف کردند که به مدت ۲۷ روز و پنج ساعت و ۳۴ دقیقه طول کشید.

این دو مرد، بیش از ۴۰۰ بار با هواپیمای پشتیبان خود برای تأمین غذا، تدارکات و سوخت ملاقات کردند. هنگام فرود، ده‌ها هزار نفر در فرودگاه مریدیان به استقبال آنان آمده بودند.

تقریباً ۲۵ سال بعد، رابرت تیم​ ​و کمک‌خلبان وی​ از این ایده استفاده کرده و رکورد مداومت پروازی برادران کی را با هواپیمای سسنا ۱۷۲ شکستند.​

آقای تیم​ ​ با تغییر مسیر خطوط جریان روغن ​دیواره بین موتور و کابین هواپیما، سسنا ۱۷۲ را اصلاح کرد به طوری که روغن می‌توانست در داخل کابین جایگزین و تعویض شود و احتیاجی به راه‌رفتن خلبان روی یک داربست در حال پرواز نبود.

تیم و جان کوک، خلبان کارکشته، در ۱۴ دسامبر ۱۹۵۸ از فرودگاه مک‌کارن برخاستند و تا هفتم فوریه سال ۱۹۵۹، به مدت ۶۴ روز و ۲۲ ساعت و ۱۹ دقیقه و پنج ثانیه پرواز مداوم را تجربه کردند.

امیر توکلی کاشی