از خواص «موز» بیشتر بدانیم

زادگاه اولیه «موز» مناطق استوایی و گرمسیر است، البته در بلوچستان نیز این میوه را می‌کارند و محصول خوبی بدست می‌آورند. «موز» دارای انواع و اقسام گوناگونی می‌باشد و نوع نامرغوب …

زادگاه اولیه «موز» مناطق استوایی و گرمسیر است، البته در بلوچستان نیز این میوه را می‌کارند و محصول خوبی بدست می‌آورند. «موز» دارای انواع و اقسام گوناگونی می‌باشد و نوع نامرغوب آن دارای هسته است. میوه «موز» در صورت رسیدن دارای عطری ملایم، خوش‌طعم، شیرین، نرم، بسیار مغذی و قدرت غذایی آن کمی ‌از سیب‌زمینی بیشتر است. میوه موز دارای ویتامین‌های A، B، C و حدود ۸۰درصد قند می‌باشد، ولی از نظر مواد چربی، سلولز و کلسیم فقیر است و به همین جهت افرادی که از این میوه بیش از حد استفاده می‌کنند مبتلا به اختلالات معده، سوء‌هاضمه و یبوست شده، کم‌خون و ضعیف می‌شوند. در میوه رسیده موز مقدار زیادی پتاسیم، فیبر، منیزیم، مس و نشاسته وجود دارد. مبتلایان به «آلبومین» می‌توانند موز را همراه با غذاهای مناسب دیگر میل نمایند و برای آنها بسیار مفید است.

کاهش حملات قلبی

«موز» به افرادی که دارای فشارِخون بالایی هستند کمک می‌کند، همچنین خطر حملات قلبی را کاهش می‌دهد. «موز» بهبود دهنده زخم مزمن معده و کاهش دهنده کلسترول می‌باشد. ماده معجزه‌آسا موجود در «موز» که سیستم گردش خون را تنظیم می‌کند، پتاسیم است و به دلیل داشتن پتاسیم زیاد، ضدِ سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه‌ها می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که اثر «موز» بر روی زخم بیشتر از داروهای گرانقیمتی است که پزشکان تجویز می‌کنند. «موز» از نظر طب قدیم ایران معتدل و ‌تر است و خون را غلیظ می‌کند. «موز» میوه‌ای گرم و پرانرژی و از نظر ارزش غذایی برابر گوشت است و فقط چربی و کلسیم کمتری دارد.

میوه خون‌ساز

«موز» را بصورت کاملا رسیده مصرف کنید زیرا خوردن میوه خام موز تولید «کولیت» می‌کند. افرادی که مبتلا به مرض قند و یبوست هستند باید از خوردن موز پرهیز کنند. بعضی‌ها نسبت به میوه موز حساسیت دارند و پس از خوردن آن زبانشان ورم کرده و یا جوش می‌زند بهتر است این اشخاص بعد از خوردن موز از یک میوه ترش یا آبلیمو استفاده کنند. «موز» یکی از میوه‌های خون‌ساز است و اشخاص ضعیف را چاق می‌کند. سرفه‌های خشک را آسان و سینه را نرم می‌نماید. ضماد میوه موز جهت سوختگی آتش مفید می‌باشد و چنانچه بلافاصله به کار رود، از تاول زدن جلوگیری می‌نماید. همچنین پاشیدن خاکستر پوست درخت موز جهت بند آوردن خون و درمان زخم‌ها نافع می‌باشد. افراد مسن و سرد مزاج‌ها بهتر است در خوردن موز زیاده‌روی نکنند و این میوه را بصورت ناشتا میل ننمایند. جوشانده ریشه درخت موز ضدِ کرم است. پوست میوه موز از سمت داخل جوهر را به خود می‌گیرد و در زمان‌های قدیم برای پاک کردن جوهر و مرکب از روی دست آن را بکار می‌بردند. نهایتا اینکه، عصاره میوه موز را می‌توان به اطفال شیرخوار داد و همچنین کمپوت میوه موز جهت افراد مسن و اشخاصی که معده‌ای ضعیف دارند تجویز می‌شود.