مصاحبه تفصیلی پیرامون سفر احمدی نژاد به نیویورک و حواشی ناگفته

سحر که برای سحری خوردن به اتاق رئیس جمهور رفتیم, به ایشان گفتیم فضای تبلیغاتی رسانه ها علیه شما و جمهوری اسلامی بسیار سنگین است و ما نگران هستیم ایشان گفت نگران نباشید ما هم یک تلویزیون داریم که شبانه روز به نفع ما کار می کند گفتیم کدام گفت تلویزیون خدا بروید دعا کنید نگران نباشید خدا کمک مِی کند و فردا سربلند خواهیم شد

گفت گوی زیر عیناً از نشریه پرتو سخن نقل می شود .

سفر تاریخی دکتر احمدی‌نژاد - رئیس جمهور کشورمان به نیویورک به‌ویژه سخنرانی ایشان در دانشگاه کلمبیا بسیار پرجاذبه و پرخاطره بود. ازاین‌رو سعی کردیم در مصاحبه با یکی از همراهان ایشان - آقای تمدن - حاشیه‌های زیبای این سفر را برای خوانندگان عزیز به تصویر بکشیم.

● پرتو: جنابعالی از همراهان رئیس‌جمهور در سفر به نیویورک بودید. لطفاً بفرمایید شما از طرف مجلس و کمیسیون امنیت ملی در این تیم شرکت کرده بودید یا رئیس‌جمهور جنابعالی را انتخاب کرده بود؟

▪ ترکیب هیأت همراه رئیس‌جمهور را شخص خود ایشان تعیین کرده بود و در بین نمایندگان مجلس نیز از بنده و آقای رسولی نژاد دعوت بهعمل آمد ما هم افتخار شرکت در این سفر تاریخی را به‌دست آوردیم.

● ترکیب هیأت چگونه بود؟

▪ هیأت ایرانی از دو گروه اصلی و فرعی تشکیل شده بود. گروه اصلی عبارت بود از آقایان دکتر الهام،هاشمی ثمره ، مشایی، سردار کارگر، شعر دوست، رسولی نژاد و این‌جانب و گروه فرعی؛ برخی کارشناسان انرژی هسته‌ای تعدادی از وزارت خارجه برای تنظیم ملاقاتها، خبرنگارها و ... البته از خبرنگارها فقط به گروه خبری اجازه داده شد و از گروه تولیدی جلوگیری به عمل آمد؛ البته دعوت رئیس‌جمهور از افراد بر حسب نیاز و ضرورتی بود که احساس میِ‌شد.

● آقای نوباوه وقتی از نیویورک گزارش می‌داد، اظهار می‌داشت رئیس‌جمهور روزه است. چگونه ایشان با این‌که در سفر بود روزه می‌گرفت؟!

▪ هنگامی که می‌خواستیم فرودگاه مهرآباد را به قصد نیویورک ترک کنیم، از دفتر مقام معظم رهبری استفتا کردیم و معلوم شد کسانی که دائم السفرند و این سفر هم سفر شغلی آن‌ها محسوب می‌شود، باید روزه بگیرند. تقریبا ۷ ً نفر از این هیأت ۳۷ نفره از جمله رئیس‌جمهور به این سبب روزه می‌گرفتند. جالب است بدانید به دلیل این‌که هر چه به طرف امریکا می‌رفتیم به روز نزدیک‌تر می‌شدیم، روزه روز اول ۲۵ ساعت طول کشید‌! این درحالی بود که پرواز ما ۱۵ ساعت طول کشیده بود و پس از ورود بلافاصله طبق برنامه نشست با ایرانیان مقیم امریکا در دستور کار قرار داشت که انجام شد.

● ایرانیان مقیم امریکا چند نفر هستند و چه تعدادی از آن‌ها در این نشست شرکت کرده بودند؟‌

▪ حدود یک میلیون ایرانی در امریکا زندگی می‌کنند که ۲۵۰ هزار نفر از آن‌ها در شهر نیویورک ساکن هستند. نمایندگی جمهوری اسلامی از ۱۵۰۰ نفر دعوت به عمل آورده بود ولی بیش از ۲۰۰۰ نفر شرکت کرده بودند.

● شرکت کنندگان از چه طیف و گروهی بودند و حال و هوای جلسه چگونه بود؟

▪ شرکت کنندگان از طیف‌های مختلف بودند؛ از شخصیت‌های علمی مانند پروفسور مولانا گرفته مردم عادی، اپوزوسیون‌های قبل از انقلاب، سلطنت طلب‌های غیر معاند، همه آمده بودند. ایرانیان به شدت به دکتر احمدی‌نژاد ابراز احساسات می‌کردند. فضای خاصی بر جلسه حاکم شده بود. من زنان سر برهنه را دیدم که اشک می‌ریختند و به احترام دکتر برای عکس گرفتن با ایشان از زنان دیگر روسری قرض می‌گرفتند. هر وقت دکتر به موضوع هسته‌ای می‌رسید، بی استثنا همه کف می‌زدند و تشویق می‌کردند. امروزه موضوع هسته‌ای ایران به یک غرور ملی تبدیل شده است و همه به آن افتخار می‌کنند. یک خانواده امریکایی در حالی که چفیه بسیجی به گردن و سرش انداخته بود، در جلسه حاضر شده بود. او دوستی با یک خانواده ایرانی را عامل علاقه‌اش را به ایران و شرکت در این جلسه ذکر می‌کرد. در آن جلسه مشکلات ایرانیان توسط مسؤولان مربوطه حل و فصل می‌شد و اعتماد خاصی در آن‌ها پیدا شده بود.

● به نظر شما دلیل شرکت فوق‌العاده ایرانیان در این نشست چه بود؟

▪ فکر می‌کنم اولاً شخصیت دکتر احمدی‌نژاد برای آن‌ها خیلی جاذبه دارد. ثانیاً تبلیغات شدید رسانه‌های غربی به ویژه امریکا علیه سفر ایشان بود که همه مباحث روی زمین مانده بود و فقط سفر ایشان مطرح بود. طبیعی است وقتی غیر ایرانیان این‌گونه برای شنیدن سخنان شخصیتی مثل دکتر احمدی‌نژاد اهمیت قایل می‌شوند، ایرانیان مقیم امریکا که عرق ملی دارند قطعاً علاقه بیش‌تری از خود نشان می‌دهند.

● اپوزیسیون معاند و ضد انقلاب در این سفر چه نقشی ایفا می‌کرد، آیا توانست برای هیأت ایرانی مزاحمتی ایجاد کند؟

▪ اپوزیسیون معاند در خارج از کشور کم رنگ و تقریباً مضمحل شده‌اند و انسجام چندانی ندارند، فعالیت آن‌ها هم تقریباً به صورت جزیره‌ای است. حضور منافقین بسیار کم رنگ بود. هنگام سخنرانی رئیس‌جمهور در سازمان ملل حدود ۳۰ نفر در کوچه روبروی سازمان ملل اجتماع کرده و به فحاشی می‌پرداختند. پس از سخنرانی نیز بلافاصله پراکنده شدند. هنگام سخنرانی دکتر احمدی‌نژاد در دانشگاه کلمبیا این تعداد با برخی دیگر از افراد پراکنده که در مجموع ۵۰ نفر می‌شدند، با ۱۵۰ نفر از صهیونیست‌ها در پیاده روی مقابل درب دانشگاه اجتماع ۲۰۰ نفره تشکیل دادند و به شعار دادن علیه رئیس‌جمهور و جمهوری اسلامی پرداختند. در میان این افراد، کسانی مثل اکبرعطری و علی افشاری از اعضای فعال فراری دفتر تحکیم وحدت نیز حضور داشتند. من و آقای رسولی‌نژاد به میان آن‌ها رفتیم و با برخی از آن‌ها صحبت کردیم. آقای رسولینژاد به آن‌ها گفت: شما ایرانی هستید؛ اگر می‌خواهید به رئیس‌جمهور یا جمهوری اسلامی هم فحش بدهید خوب است صف خودتان را از صهیونیست‌ها جدا کنید تا هم معلوم شود ایرانی هستید و هم ‌هم‌آوایی با صهیونیست‌ها نداشته باشید.

در میان آن‌ها خانمی حضور داشت که بیش از همه فحاشی می‌کرد و بعداً خودش را نوه یکی از تیمسارهای معدوم رژیم پهلوی معرفی نمود. یکی از روزنامه‌های امریکایی با مونتاژ و جا به جایی عکس جمعیت مقابل دانشگاه که برای سخنرانی دکتر آمده بودند، با عکس جمعی اندک که برای اعتراض آمده بودند، کوشید تا جمعیت معترضان را بسیار زیاد معرفی کند! ولی به دلیل این‌که بسیار ناشیانه مونتاژ شده بود، به سرعت مورد تمسخر دیگر روزنامه‌ها قرار گرفت.

● برخی اخبار از برخورد نادرست مسؤولان امریکایی با هیأت ایرانی هنگام ورود به فرودگاه حکایت داشت. این‌گونه برخوردها در راستای چه اهدافی صورت گرفته بود؟

▪ این‌گونه اخبار از سوی کسانی منتشر می‌شود که می‌خواهند دستاوردهای مهم این سفر را تحت الشعاع قرار دهند. تغییر مسیر فرودگاه به هتل به دلیل مسایل امنیتی بود که برای شخصیت‌های بسیار مهم انجام می‌شود. هوشنگ امیر احمدی می‌گفت: این نوع اسکورت و حفاظت در گذشته فقط برای رهبران شوروی سابق انجام می‌شد! حفاظت به گونه‌ای بود که وقتی رئیس‌جمهور ایران وارد مجمع سازمان ملل می‌شد، ‌همه می‌فهمیدند که ایشان آمده است.

● برخی افراد به ویژه نویسندگان روزنامه‌های سیاسی وابسته به جریان مدعی اصلاح‌طلبی، اهانت رئیس دانشگاه کلمبیا به رئیس‌جمهورمان را نتیجه عدم کار کارشناسی دانسته و گفته‌اند رئیس‌جمهور نمی‌بایست خود را در معرض چنین وضعیتی قرار می‌داد تا جلوی اهانت به ملت ایران گرفته شود. جنابعالی که در این سفر همراه رئیس‌جمهور بودید، برنامه سخنرانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

درباره این‌گونه اظهارات واقعاً متأسفم. برای روشن شدن مطلب چند نکته را متذکر می‌شوم:

۱) دانشگاه کلمبیا هر سال در زمان برگزاری نشست مجمع عمومی سازمان ملل از یکی از رهبران دنیا دعوت به عمل می‌آورد تا در آن‌جا سخنرانی کند. در سال گذشته نیز از پرویز مشرف، -رئیس جمهور پاکستان - دعوت شده بود که سخنرانی کند.

۲) دانشگاه کلمبیا دانشگاهی است که در آن رجال سیاسی و رهبران آینده کشورهای جهان را تربیت می‌کند، تا وقتی امریکا کشوری را با انقلاب مخملی یا کودتا نظامی سرنگون کرد، آن‌ها را سرکار بیاورد. انگیزه دعوت این دانشگاه از شخصیت‌های سیاسی و روِسای جمهور کشورها این است که صولت و ابهت آن‌ها را با پرسش‌ها و متلک‌ها بشکنند تا ترس دانشجویان را بریزند.

۳) فضای سنگین تبلیغاتی در روزنامه‌ها و تلویزیون‌ها علیه دکتر احمدی‌نژاد به راه انداخته بودند و تیترهایی از قبیل «هیتلر ایران در کلمبیا!!» صفحات روزنامه‌هایشان را پر کرده بود، شبکه‌های مختلف هر ۱۵ دقیقه یک بار یک تیزر علیه شخص ایشان پخش می‌کردند. این کارها موجب شده بود افکار عمومی به سخنان دکتر حساس شوند و بر اشتیاق دانشجویان و مردم برای شنیدن حرف‌های ایشان بیفزاید.

۴) از دو ماه و نیم قبل از سفر به امریکا، دانشگاه کلمبیا از دکتر دعوت به سخنرانی کرد و ایشان پس از مشورت آن را پذیرفت و گفت: باید از هر فرصتی برای تبلیغ جمهوری اسلامی استفاده کرد. شبی که قرار بود فردای آن در دانشگاه صحبت کند، ایشان همه را جمع کرد و یک جلسه ۵/۳ ساعته مشورتی گذاشت. سؤالاتی که در سایت رئیس دانشگاه وجود داشت، سؤالاتی که در تبلیغات رسانه‌ای آن‌ها مطرح بود و مطالبی که در سایت‌های خبری مختلف آمده بود، همه استخراج شده بود. قریب به ۳۰۰ الی ۴۰۰ صفحه مطلب آماده شده بود. برخی فیلم‌ها نیز جمع آوری شده بود. ایشان این مطالب را آن شب به اتاق کارش برد و بررسی کرد. علاوه بر این‌ها با چند کارشناس آزاد امریکا مشاوره داشت. نطق پرویز مشرف و نوع پرسش‌هایی که سال گذشته از وی شده بود بررسی شد. حتی چیدمان صندلی هر سالن و نوع افرادی که دعوت شده‌اند مورد دقت قرار گرفت و پس از بررسی معلوم شد در وسط سالن ۸۰ نفر افراطی به جهت برنامه‌های مورد نظرشان در نظر گرفته‌اند! حتی احتمال این‌که اگر بخواهند چیزی از ناحیه‌ای پرتاب کنند بررسی شد. پلیس کجا مستقر می‌شود، اپوزسیون و ضد انقلاب چه نقشی ایفا خواهد کرد.

بولینگر، رئیس دانشگاه، فردی بسیار خبیث است و از لابی صهیونیزم دستور می‌گیرد و شاید رسانه‌های ایران به دلیل عدم شناخت کافی در به تصویر کشیدن شخصیت وی دقت کافی را نداشتند. رسانه‌های ایران وی را فردی آزادیخواه و ضد بوش معرفی کرده بودند؛ در حالی که او در راستای اهداف صهیونیست‌ها و برای محاکمه رئیس‌جمهور ایران و شکستن ابهت ایران دست به این اقدام‌ زده بود.

۵) سحر که برای سحری خوردن به اتاق رئیس‌جمهور رفتیم، به ایشان گفتیم فضای تبلیغاتی رسانه‌ها علیه شما و جمهوری اسلامی بسیار سنگین است و ما نگران هستیم. ایشان گفت: نگران نباشید؛ ما هم یک تلویزیون داریم که شبانه روز به نفع ما کار می‌کند! گفتیم کدام؟ گفت تلویزیون خدا! بروید دعا کنید. نگران نباشید؛ خدا کمک مِی‌کند و فردا سربلند خواهیم شد.

۶) زمانی که وارد دانشگاه شدیم و رئیس دانشگاه آن نطق موهن را ایراد کرد و برایش کف زدند، چهره مظلومانه دکتر که روی سن ایستاده بود اشک ما را در آورده بود؛ ولی خوشبختانه با عنایت خداوند و با تدبیر و حوصله دکتر همه چیز عوض شد، هیأت حاکم امریکا و نظام سلطه غرب به محاکمه کشیده شدند.

بارها دانشجویان با کف زدن‌های ممتد ایشان را تشویق کردند. حالت‌های دکتر احمدی‌‌نژاد، متانت در گفتار، ملایمت در رفتار و لبخند‌های او همه را تحت تأثیر قرار داده بود. یک دختر دانشجو اظهار داشت قبل از آن‌که مجذوب سخنانش شویم، مجذوب رفتارش شدیم. مهم‌ترین دلیل بر شکست هیأت حاکمه امریکا این بود که پس از انجام سخنرانی، حجم تبلیغات تلویزیون‌های آنان به شدت کاهش یافت. آن‌ها تنها چیزی که روی آن مانور می‌دادند بخش تماس‌های تلفنی بود که به اصطلاح از ایران بر قرار می‌شد و می‌گفتند: ما همجنس باز هستیم!

یکی از نکات جالب سخنرانی احمدی‌نژاد در کلمبیا این بود که رییس دانشگاه به دکتر گفت: شما جرا‡ت ندارید در این‌جا از نظریه محو اسرائیل دفاع کنید! دکتر احمدی‌نژاد با پاسخ خود نشان داد جرا‡ت دارد درباره آن حرف بزند و هم از آنان دفاع کند. ایشان گفت: بر عکس چرا حق نداشته باشیم؟! ما می‌گوییم اگر این موضوع را به خود ملت فلسطین واگذار کنید،‌خواهید دید که اسراییل محو خواهد شد. با این پاسخ، دانشجویان برایش کف زدند.

یکی دیگر از نکات جالب این سفر این بود که روزنامه‌ها و رسانه‌های جمعی امریکا به گونه‌ای برخورد می‌کردند که عملاً تقابل کاخ سفید و جمهوری اسلامی را نشان می‌داد و ناخودآگاه القا می‌کرد که قطب اصلی قدرت در برابر امریکا، ایران است؛ به عنوان مثال، روزنامه واشنگتن پست در یک صفحه دو عکس از روِسای جمهوری ایران و امریکا درج کرده بود که بوش با خانم رایس صحبت می‌کرد و احمدی‌نژاد با متکی؛ البته با این تفاوت که احمدی‌نژاد و متکی خندان بودند و بوش و رایس نگران. چاپ این‌گونه تصاویر فقط در دوران شوروی سابق با روِسای جمهور آن‌ها اتفاق می‌افتاد.

● اگر دربارهِ سخنرانی سازمان ملل نکته ناگفته جالبی دارید بفرمایید.

▪ از ۱۸۰ کشور جهان فقط ۳۹ کشور سخنرانی کردند و جذاب‌ترین و پرطرفدارترین سخنرانی‌ها، سخنرانی دکتر احمدی‌نژاد بود. وقت سخنرانی ایشان ۱۵ دقیقه بود؛ ولی عملا۴۰ ً دقیقه طول کشید. آن‌قدر این سخنرانی جاذبه داشت که هیچ کس تذکر هم نداد! همه سرا پا گوش بودند. خوب است بدانید اعضای هیأت ایرانی نیم ساعت قبل از سخنرانی رئیس‌جمهور در سالن حاضر شده بودیم قرار بود ساعت ۳ بعد از ظهر ایشان سخنرانی کند. زمان سخنرانی، مناسب نبود.

روِسای جمهور و هیأت‌های سیاسی کشور در جایگاه‌های خودشان مشغول دید و باز دید و مذاکره بودند خبرنگارها نیز در سالن‌های اطراف مجمع به دنبال مصاحبه با آن‌ها بودند. محل سخنرانی خالی و جز تعدادی اندک کسی حضور نداشت. ما خیلی نگران بودیم. دکتر احمدی‌نژاد ۵ دقیقه مانده به ساعت ۳ وارد سالن شد و در جایگاه مخصوص ایران نشست و در عرض چند دقیقه سالن پر از جمعیت شد. خبرنگاران وقتی فهمیدند ایشان آمده، همه را رها کردند و آمدند.

روِسای جمهور و اعضای هیأت‌های سیاسی کشورها در جایگاه‌های خود قرار گرفتند. به اعتراف خود آن‌ها جز در مراسم افتتاحیه و برای سخنرانی دکتر احمدی‌نژاد هیچ گاه سالن اجلاس پر نشد.

● در نشست با روشنفکران و نخبگان امریکا چه گذشت؟

▪ در این نشست ۹۰ نفر دعوت شده بودند که ۶۰ نفر شرکت کردند و این خیلی مهم بود. به صورت مناظره و گفت و گوی رو در رو در آمده بود که به نظر من از دانشگاه کلمبیا مهم‌تر بود؛ منتهی شرط آن‌ها این بود که در امریکا رسانه‌ای نشود و نشد یکی از شرکت کنندگان گری سیک بود که خطاب به دکتر احمدی‌نژاد گفت: شما به جنگ نزدیک می‌شوید.

دکتر احمدی‌نژاد هم در پاسخ به وی گفت: اگر شما تحلیلی درباره وضعیت سربازان خودتان در عراق و افغانستان داشته باشید، می‌فهمید که جنگ نخواهد شد؛ ما خودمان را برای بدترین شرایط آماده کرده‌ایم.

این مطلب قطعاً به سیاستمداران حاکم امریکا منتقل شد و تأثیر خودش را هم خواهد گذاشت.

● در بولیوی چه گذشت؟

▪ در بولیوی ما نه رایزن فرهنگی داریم نه سفارتخانه؛ ولی وقتی وارد آن‌‌جا شدیم، جمعیت کثیری برای استقبال آمده بودند. آن‌ها برای این‌که خود را به دکتر احمدی‌نژاد برسانند، بسیار تلاش می‌کردند. عکسی از احمدی‌نژاد در دستانشان بود که معلوم بود نقاشی شده است. آن‌ها می‌گفتند ما عکس شما را نداشتیم و از روی تلویزیون نقاشی کرده‌ایم.

● از این‌که وقت خودتان را در اختیار ما گذاشتید سپاسگزاریم.