آیا قلیان ها برگشته اند؟

در سال هایی نه چندان دور قلیان فقط در قهوه خانه های قدیمی عرضه می شد و استفاده از آن نادر و محدود به طیف خاصی بود.
اما از زمانی که سفره خانه ها فعال شدند، عرضه قلیان هم آب و رنگی دیگر …

در سال هایی نه چندان دور قلیان فقط در قهوه خانه های قدیمی عرضه می شد و استفاده از آن نادر و محدود به طیف خاصی بود.

اما از زمانی که سفره خانه ها فعال شدند، عرضه قلیان هم آب و رنگی دیگر گرفته، عده ای با سوء استفاده از عنوان «قلیان میوه ای» استفاده از قلیان ها را به اماکن عمومی هم تعمیم دادند و این گونه بود که مصرف قلیان در جامعه به طور محسوس رواج یافت.

پس از رواج قلیان در اماکن عمومی، طرح های مختلفی از جمله طرح مبارزه با استعمال مواد دخانی و قلیان و قانون جامع کنترل دخانیات اجرا شد تا حضور قلیان با توجه به مضرات آن در محافل عمومی کم رنگ تر شود البته این هدف محقق هم شد و قلیان ها از اماکن عمومی برداشته شدند.

با رفتن قلیان ها از اماکن عمومی، جز عده ای خاص کسی اعتراض نکرد چون اطلاع رسانی شده بود و همه می دانستند که قلیان همانند سیگار می تواند مضر باشد و ضرر هر بار مصرف کامل قلیان به اندازه صد نخ سیگار است.

این مضرات جدایی از اثر سوء منوکسید کربن حاصل از زغال قلیان برای بدن باعث شد همه این قانون را بدون چون و چرا بپذیرند و تحسین کنند.

تا مدتی پیش قلیان ها در اماکن عمومی نبودند و همه خوشحال از این که استعمال قلیان در محافل عمومی کاهش یافته است تا این که چندی پیش برای تفریح و فراغت از مشغله های روزمره زندگی به پارک رفتیم تصویر عده ای جوان در حالی که دور یک قلیان نشسته بودند نظرم را جلب کرد و این تصویر و صحنه هایی از قلیان کشیدن ها در رسانه ملی تلنگری بود تا بار دیگر این قانون، اهداف و مسیر آن را در ذهن خود مرور کنم، اما هنوز هم نمی دانم کجای این قانون دچار مشکل بوده که باز هم عده ای در ملاء عام بی محابا اقدام به مصرف قلیان می کنند؟

برخورد با این گونه افراد خاص باید چگونه باشد.

تا مصرف قلیان فقط به خفا نرود بلکه به کل حذف شود؟ نهادینه نشدن فرهنگ قبح مصرف مواد دخانی در جامعه به چه دلیل است و از همه مهم تر این که آیا قلیان ها برگشته اند؟!