سهمیه بندی بنزین, کارت های المثنی و پرسش های بی پاسخ

زمانی که دولت نهم تصمیم خود برای سهمیه بندی بنزین رابه طور ناگهانی و شتاب زده عملی کرد و بنزین, شبانه سهمیه بندی شد, مشخص بود که بسیاری از پیش بینی های لا زم در مورد این طرح صورت نگرفته است

زمانی که دولت نهم تصمیم خود برای سهمیه بندی بنزین رابه طور ناگهانی و شتاب زده عملی کرد و بنزین، شبانه سهمیه بندی شد، مشخص بود که بسیاری از پیش بینی های لا زم در مورد این طرح صورت نگرفته است. از تغییر سهمیه خودروهای دوگانه ساز در همان بدو امر تا ایجاد تغییرات متعدد در سهمیه انواع خودروها نشان می داد که اعداد و ارقامی که برای مشخص کردن سهمیه بنزین هر خودرو اعلا م شده، چندان دقیق و کارشناسی نیست.

در این میان، دولت از دو تکلیف قانونی هم عدول کرد و قانون را به راحتی زیر پا گذاشت. اول این که برخلا ف قانون، از عرضه بنزین با نرخ آزاد خودداری کرد و دوم این که باز هم بر خلا ف قانون تبصره ۱۳ که خودروهای دولتی را از استفاده از بنزین سهمیه بندی محروم می کند، نه تنها بنزین سهمیه بندی دراختیار خودروهای دولتی قرار داد، بلکه سهمیه ای به مراتب بیش از خودروهای شخصی و حتی بیش از نیاز در اختیار آنها گذاشت.

حال، بگذریم از این که نمایندگان مجلس هم به تبعیت از دولت که میلیون ها لیتر سوخت اضافه در اختیار استانداران گذاشته، خود به تصویب قانونی پرداختند که بنزین بیشتری در اختیار نمایندگان مجلس قرار دهد و به همین دلیل علا وه بر سهمیه بنزین اولیه، به هر یک از نمایندگان، ۱۲۰۰ لیتر بنزین اضافه داده شد و هفته گذشته هم جناب آقای حداد عادل رئیس محترم مجلس شورای اسلا می مژده داد که ۱۲۰۰ لیتر بنزین اضافه نمایندگان هم تمام شده و آنها درخواست بنزین اضافه تر هم دارند! در این میان گویا فقط سر مردم عادی - مثل ما - بی کلا ه مانده است.

یکی از مواردی که در طرح سهمیه بندی بنزین مورد توجه قرار نگرفت و مشکلا ت فراوانی برای مردم ایجاد کرده، موضوع کارت سوخت المثنی است. هم اکنون به گواه آمار و ارقام، صدها هزار نفر از هموطنان ما به دلیل گم کردن کارت سوخت خود، تقاضای کارت المثنی داده اند. اما نه تنها تاکنون موفق به دریافت کارت سوخت المثنی نشده اند، بلکه به نظر نمی رسد در آینده ای نزدیک، کارت خود را دریافت کنند. چرا که مسوولان محترم، از تعداد کارت های هوشمندی که باید در اختیار مردم قرار دهند و نیز تعداد کارت های المثنی، برآورد دقیقی نداشته اند و به همین دلیل هم صدها هزار نفر از هموطنان ما به دلیل گم کردن کارت سوخت وعدم وجود اراده ای برای ارائه کارت جدید از سوی دولت، با مشکلات عدیده ای مواجه شده اند. به چشم خود افرادی را دیده ام که از نخستین روزهای تیر ماه کارت سوخت خود را گم کرده اند و هنوز با وجود گذشت قریب به چهار ماه، موفق به دریافت کارت المثنی نشده اند. جالب اینجاست که در نمایشگاه پلیس که در مصلای تهران برپاست، مسوولان محترم در غرفه ای که به منظور پیگیری وضعیت کارت سوخت ایجاد شده، به کسانی که پیگیر کارت سوخت خود هستند مژده می دهند که فعلا منتظر کارت سوخت المثنی نباشند چرا که کارت های هوشمند، ته کشیده و دولت باید از چین، کارت های جدید وارد کند و این پروسه هم دو - سه ماهی به طول می انجامد.

بنابراین مشخص نیست کسانی که به هر دلیلی کارت سوخت خود را گم کرده اند یا کارت سوخت آنها سرقت شده است چه باید بکنند؟ آیا غیر از این است که آنها مجبورند بنزین مورد نیاز خود را از بازار سیاه و با قیمت بالا تهیه کنند؟ در این میان، رانندگان تاکسی یا مسافربرها که از طریق کار با خودرو، زندگی خود را تامین می کنند، در شرایط فقدان کارت سوخت چه باید بکنند؟ آیا آنها حق زندگی ندارند، چه کسی مسوول فشار مضاعفی است که بر زندگی این افراد وارد آمده است؟ آیا این حق مردم نیست که در کشوری که روی دریایی از نفت قرار دارد، بنزین مورد نیاز خود را - و نه بیشتر از آن - به راحتی تهیه کنند؟ آیا مردم باید تاوان ضعف دولت ها را در ساخت پالایشگاه های جدید و تولید بنزین که منجر به خام فروشی نفت و واردات بنزین شده، بدهند؟

ای کاش دولتمردان به این پرسش پاسخ دهند که طی یک دهه اخیر، چقدر به میزان تولید بنزین در کشور افزوده شده که حالا انتظار دارند مردم میلیون ها لیتر در مصرف بنزین صرفه جویی کنند؟ چرا دولتمردان شجاعانه به اشتباهات خود در طرح سهمیه بندی بنزین اعتراف نمی کنند و به خاطر این اشتباهات از مردم عذرخواهی نمی کنند؟ مردم تا کی باید تاوان اشتباهات دولتمردان را بدهند؟ صدها هزار نفر از افرادی که هفته ها و ماه هاست در انتظار کارت سوخت المثنی هستند چه باید بکنند؟ دولت برای مردمی که به دلیل کمبود بنزین که اغلب حاصل مفقود شدن کارت سوخت و طولا نی شدن مدت صدور کارت جدید است به استفاده از کپسول های خانگی گاز مایع برای تامین سوخت خودرو و گازهای پیک نیکی برای تامین سوخت موتورسیکلت خود شده اند چه پاسخی دارد؟ آیا جان مردم برای دولتمردان ارزشی ندارد؟

آیا سزاوار است با مردمی که به فرموده امام راحل (ره) صاحبان اصلی انقلا ب و ولی نعمتان ما هستند اینگونه رفتار شود؟ ای کاش رئیس جمهور محترم که برای پاسخگویی به پرسش های خبرنگاران خارجی، همواره اعلام آمادگی می کند، اندکی نیز برای پاسخگویی به این پرسش های کلیدی و مهم میلیون ها هموطن ایرانی وقت بگذارد.

نویسنده : حمیدرضا شکوهی