تغییرات سالمندی

وقتی به آینده نگاه می‌كنید، چین و چروك صورت و موهای خاكستری را می‌بینید و به فكر فرو می‌روید كه سنی از شما گذشته است و باشتاب زیاد به دوران سالمندی نزدیك می‌شوید اما فقط اینها …

وقتی به آینده نگاه می‌كنید، چین و چروك صورت و موهای خاكستری را می‌بینید و به فكر فرو می‌روید كه سنی از شما گذشته است و باشتاب زیاد به دوران سالمندی نزدیك می‌شوید اما فقط اینها نیست. تغییرات دیگری نیز در بدن شما به وقوع می‌پیوندد:

قلب و عروق:

عضلات قلب ضعیف‌تر و رگ‌های خونی سخت‌تر می‌شود. رسوب چربی‌های سخت در جدار عروق و سخت‌تر شدن كار قلب موجب افزایش فشارخون می‌شود.

استخوان، عضله، مفصل: بیشترین توده استخوان در ۲۵ تا ۳۵ سالگی است و پس از آن، اندازه تراكم استخوان‌ كاهش می‌یابد و ما كوتاه‌تر از گذشته می‌شویم. عضلات و تاندون‌ها و مفاصل به تدریج قدرت و انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند.

دستگاه گوارش:

عمل بلع مواد غذایی و حركت روبه‌ جلوی دستگاه گوارش كندتر می‌شود. سطح روده‌ها كاهش می‌یابد. ترشح معده، كبد و روده كوچك كم می‌شود. همه این تغییرات به طوری است كه متوجه آن نمی‌شویم اما به تدریج درمی‌یابیم كه به یبوست دچار شده‌ایم.

كلیه، مثانه و مجرای ادرار:

با افزایش سن، كلیه‌ها مواد سمی كمتری را می‌توانند از خون بردارند و دفع كنند. بیماری‌های مزمن مانند دیابت و پرفشاری خون و مصرف برخی داروها بر فعالیت كلیه‌ها تاثیر می‌گذارند. حدود ۳۰ درصد بیماران ۶۵ ساله و بالاتر، احساس می‌كنند كه كنترل‌شان بر مثانه كاهش یافته است و در حقیقت به بی‌اختیاری در دفع ادرار دچار می‌شوند. این موضوع ممكن است به علت چاقی، یبوست و سرفه مزمن، تشدید شود. زنان، بیشتر به بی‌اختیاری در دفع ادرار دچار می‌شوند و پس از یائسگی به علت ضعف عضلات دریچه مثانه و تغییر در رفلكس مثانه، دچار بی‌اختیاری ادراری استرسی می‌شوند یعنی با كمترین فشار مانند عطسه و خنده و سرفه، كنترل خود را از دست می‌دهند. پزشكان بر این باورند كه همه اینها به علت كاهش استروژن در زنان و بزرگی پروستات در مردان است.

دستگاه مغز و اعصاب:

تعداد سلول‌های عصبی یعنی نورون‌ها كاهش می‌یابد و در نتیجه حافظه كم می‌شود. البته در برخی بخش‌های مغزی، سلول‌های عصبی ارتباط‌های بیشتری با یكدیگر برقرار می‌كنند تا كاهش عملكرد مغزی را جبران كنند. واكنش‌ها آهسته‌تر و هماهنگی حركات ما كم می‌شود.

چشم‌ها:

‌با افزایش سن، چشم‌ها اشك كمتری تولید می‌كنند، شبكیه یا پرده ته چشم نازك و عدسی به تدریج زرد و مات می‌شود. در ۴۰ سالگی برای دیدن اشیای نزدیك مشكل خواهیم داشت و پس از آن عنبیه كه بخش رنگی چشم است، سفت می‌شود و در نتیجه مردمك‌ها، پاسخ كمتری به نور می‌دهند و در نتیجه كمتر با شدت نور گوناگون تطبیق می‌یابند. تغییراتی در دید شب به وجود می‌آید. آب مروارید، گلوكوم و تحلیل رفتن ماكولا، از مشكلات شایع چشم در دوران سالمندی است.