عکاسی ـ اصول آن

اگر برای مدتی در اطاقی تاریک در مجاورت یک باغ یا منظره‌ای قرار بگیرید و در دیوار مقابل منظره، روزنه‌ای ایجاد کنید تصویری وارونه از منظره در دیوار مقابل روزنه خواهید داشت. بشر …

اگر برای مدتی در اطاقی تاریک در مجاورت یک باغ یا منظره‌ای قرار بگیرید و در دیوار مقابل منظره، روزنه‌ای ایجاد کنید تصویری وارونه از منظره در دیوار مقابل روزنه خواهید داشت. بشر از هزاران سال پیش از این پدیده آگاهی داشته است که امروزه بنیان کار دوربین‌های بسیار پیچیده و مدرن را تشکیل می‌دهد. در قرن شانزدهم میلادی روزنه جای خود را به یک عدسی عینک (که برای اصلاح دید افرادی که دوربین هستند به‌کار گرفته می‌شد) داد. اینعدسی قادر بود منظره‌ای واضح و روشن از مناظری که در مقابل آن قرار داشتند روی یک صفحه یا پرده ایجاد نماید. دوربین عکاسی‌ای که بتواند تا حدودی جوابگوی عکاسی مدرن باشد عرضه نگردید مگر در قرن ۱۹ و دلیل آن کشف مواد حساسی بود که می‌توانست تصاویر را مستقیماً روی خود ثبت نماید. یکی از روش‌ها این بود که شیشه معمولی را به‌وسیله یک لایه از امولسیون حساس به نور می‌پوشاندند و آنرا به‌جای کنترل شدت روشنائی تصویر، انعطاف بیشتری در عکاسی پدیدار شد.

حدود سال ۱۸۹۰ جورج ایستمن دوربینی عرضه کرد که قادر بود عکس‌های زیادی روی یک حلقه فیلم بگیرد. از آن تاریخ به بعد هزاران مدل دوربین با طرح و شکل مختلف عرضه شده است که در شش دسته مختلف طبقه‌بندی می‌شوند.

عکاسی پولاروید

ادوین لند بر اثر خواهش پسرش که عکس فوری می‌خواست در دهه ۱۹۴۰ به اختراع دوربین عکاسی پولاروید توفیق یافت و با کمک مالی یکی از شرکت‌ها مؤسسه پولاروید را تأسیس کرد.

عکاسی معماری (فتوآرشیتکتور)

عکاسی از ابنیه و ساختمان‌های بلند مستلزم استفاده از یک لنز دید باز و دوربینی است که بتوان آشفتگی نما را اصلاح نمود. مثلاً یک دوربین قطع بزرگ از نوع کارگاهی یا از نوع تاشو این امکان را فراهم می‌آورد که هنگام عکاسی از یک ساختمان بلند برای اینکه خطوط عمودی ساختمان کج و آشفته نشوند به‌جای تغییر زاویه دید لنز به‌وسیله کج کردن دوربین (به‌طوری‌که دوربین به طرف بالا نگاه کند) می‌توان با جابه‌جا کردن عدسی طی حرکات ویژه‌ای که مختص این دسته از دوربین‌هاست نمای معوج و آشفته ساختمان را اصلاح نمود.

عکاسی از فواصل بسیار نزدیک (ماکروفتوگرافی) و عکاس با میکروسکوپ (فتومیکروگرافی)

برای عکاسی از فواصل بسیار نزدیک به ابزار خاصی احتیاج دارید چون با دوربین‌های عادی معمولاً نمی‌توان تا بیش از ده برابر فاصله کانونی لنزشان به شیئی نزدیک شد مثلاً اگر دوربین شما به یک لنز ۵۰ میلیمتری مجهز است نمی‌توانید بیش از ۵۰ سانتی‌متر به موضوع مورد نظر نزدیک شوید. داشتن عدسی‌های بزرگ‌نما، حلقه‌های افزایش فاصله کانونی، فانوسی و لنز ماکرو که ویژه عکاسی از فواصل نزدیک است از ضروریات محسوب می‌شود. لنزهای ماکرو را نه تنها می‌توان در عکاسی از فواصل بسیار نزدیک مورد استفاده قرار داد بلکه در شرائط عادی نیز می‌توان از آنها استفاده نمود.

عکاسی از چهره

هر عکاسی کم و بیش از چهره افراد مختلف عکس می‌گیرد، به‌طور کلی عکاسی از چهره یا پرتره به نوعی تصویر اطلاق می‌شود که گویای شخصیت فرد باشد مانند یک عکس برای یک مدرک شناسائی یا یک عکس در حالتی مخصوص از شخص مورد نظر. دوربین‌های دولنزی بازتابی برای عکاسی در این زمینه مناسب هستند. البته دوربین‌های تک لنزی انعکاسی ۳۵ میلیمتری و قطع متوسط و قطع بزرگ نیز در این زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرند. لنزهائی که در عکاسی پرتره مورد استفاده واقع می‌شوند بایستی فاصله کانونی‌شان حدود ۲ تا ۳ برابر فاصله کانونی لنز دید عادی همان قطع باشد.