زن بزرگترین قربانی تعدی به حقوق بشر

ظاهرا مهم نیست کجای این کره خاکی باشی یا موقعیت و سن و سالت چگونه باشد کافیست که زن باشی; آن وقت به خوبی می فهمی که خشونت چگونه مرزهای جغرافیایی, فرهنگی و طبقات اجتماعی و تحصیلا ت علمی را در نوردیده تا بگوید با شدیدالحن ترین حالت ممکن موجود است

ظاهرا مهم نیست کجای این کره خاکی باشی؟ یا موقعیت و سن و سالت چگونه باشد؟ کافیست که زن باشی; آن وقت به خوبی می‌فهمی که خشونت چگونه مرزهای جغرافیایی، فرهنگی و طبقات اجتماعی و تحصیلا‌ت علمی را در نوردیده تا بگوید با شدیدالحن‌ترین حالت ممکن موجود است. خشونت علیه زنان آن چنان نقش آفرینی کرده است که پیام بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد همزمان با ۲۵ نوامبر ۲۰۰۷ روز بین‌المللی رفع خشونت علیه زنان هنوز هم تکراری است; «خشونت علیه زنان همواره نقص حقوق بشر و غیرقابل قبول است» این جمله گفته شد تا بار دیگر تاکید شود: مثل آن که خشونت علیه زنان فراتاریخی، فرافرهنگی و بین‌المللی است.

سالا‌نه حدود هشت تا ۱۰ هزار دختر تایلند برای روسپی‌گیری به ژاپن فرستاده می‌شوند. در هندوستان سالا‌نه بیش از ۱۲ هزار فقره مرگ به خاطر نداشتن جهیزیه روی می‌دهد که بیانگر روزانه ۲۸ قتل می‌شود. ۲۰ هزار زن در جنگ بالکان در بوسنی به عنوان یک اسلحه جنگی از سوی سربازان مورد تجاوز قرار گرفتند. احتمال مرگ یک دختر ۱۵ ساله به خاطر مشکلا‌ت ناشی از بارداری در آفریقا از هر ۲۶ تن، یک نفر است.

پلیس فدرال آمریکا همزمان با گزارشFPT اعلا‌م کرد: در هر ۱۸ ثانیه یک زن از سوی همسرش مضروب می‌شود و این در حالیست که ۷۰ درصد از مردان آمریکایی زنان خود را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند و ۱۷ درصد این زنان نیازمند مراقبت‌های ویژه هستند. بنابر گزارش‌های واصله ۷۷ درصد مردان انگلیسی بی‌هیچ دلیلی زنان خود را کتک می‌زنند.

پلیس فرانسه در ۶۰ درصد شکایات شبانه با کمک و استمداد زنانی رو به روست که با خشونت شوهرانشان مواجه شده‌اند. در برآورد آماری بانک جهانی اعلا‌م شد: تخمین زده می‌شود که ۵۰۰ هزار زن عمدتا از اروپای شرقی به جبر وارد بازار تجارت جنسی شده‌اند. در ژاپن به عنوان یکی از پنج کشور پیشرفته جهان، هیچ قانونگذاری درباره کنترل خشونت خانگی وجود ندارد. این اخبار ملموس، تکان دهنده و واقعی هستند و صرف نظر از مذهب، مسائل فرهنگی و اجتماعی و وضعیت اقتصادی، حکایت دلخراش خشونت و تبعیض است. سیاستگذاران در همه نقاط جهان مدعی تلا‌ش برای رفع تبعیض هستند، اما بازخورد جوامع، بیانگر فیلم‌سازی سیاسی در عرصه اجتماع است، چرا که هنوز زنان دستاویز بزرگ‌ترین خشونت‌های پنهان خانگی، محیط کاری و در نهایت اجتماعی هستند. بر اساس این گزارش، مهم‌ترین دلیل تمام خشونت‌ها، جنسیت زنانه است و محل کار، اجتماع و حتی خانه می‌تواند، تجاوزگاه حقوق یک زن یا دختر باشد.

آزارهای جنسی در محل کار از سوی تمامی‌جوامع اعم از توسعه یافته و پیشرفته، دموکراتیک و مدنی و در نهایت کشورهای عقب‌مانده یا در حال توسعه نادیده گرفته می‌شود.

آزارها می‌تواند از حرفهای ناخوشایند تا لمس خشونت باشد.

● آزار جنسی در محل کار به عنوان جرم محسوب نمی‌شود

در ایالا‌ت متحده آمریکا که مدعی حقوق بشر است، آزار جنسی در محل کار به عنوان جرم محسوب نمی‌شود، بلکه تنها نقض حقوق شهروندی فرد به حساب می‌آید و این در حالیست که در تمامی‌کشورها، دولت‌ها بررسی‌های محلی بسیار ناچیزی در این باره انجام داده‌اند، به طوری که هنوز ابعاد وقوع واقعی این ناهنجاری مشخص نیست.

به گزارش ایسنا، هنوز هم شایع‌ترین شکل خشونت جنسی در جهان، آزار از سوی شوهر یا شریک جنسی عنوان می‌شود، به طوری که زنان قربانی این مدل خشونت اغلب به انواع بیماری‌های روانی مرتبط با افسردگی، ترس اضطراب و از همه مهم‌تر تحقیر شخصیت مبتلا‌ بوده و اغلب موفق به بازگشت سالم به محیط زندگی نمی‌شوند. در این میان قوانین مربوط به تجاوز در جهان در بهترین شرایط خود، باز هم موقعیتی درهم و پیچیده دارد به طور مثال در استرالیا، مکزیک، نیوزلند و اوگاندا تماما کشورهایی هستند که با وجود در حال توسعه بودن، قوانین راجع به خشونت دارند، اما در مقابل در ژاپن، کاستاریکا و لهستان خشونت علیه زنان، جایی در قانون ندارد.

این در حالیست که روانشناسان جنایی معتقدند برخلا‌ف آنچه عموما تصور می‌شود، تجاوز جنایتی نیست که تصادفی باشد. از این رو قربانیان تجاوز اغلب مهاجمان را می‌شناسند. از سوی دیگر در سال‌های اخیر بازار فحشا به واسطه وجود هزاران دختر فروخته شده و قاچاق شده کشورهای تایلند، سنگاپور، کامبوج، مالزی، اندونزی، هندوستان، روسیه، مجارستان، لهستان، مراکش، کنیا و برزیل داغ داغ بوده است و عمده مشتریان، توریست‌های جنسی از کشورهای آمریکا، کانادا، اروپای غربی، عربستان سعودی، کویت، چین و استرالیا بازار پررونق قاچاق زنان و دختران را هدایت می‌کنند. توقف خشونت علیه زنان و دختران گرفتار آن چنان محدودیت‌هایی است که اساسا زن را نسبت به مرد کم‌ارزش‌تر تلقی کرده و آرزوی رفع تبعیض و بازگشت زن به جایگاه خود به عنوان یک عضو قدرتمند جامعه در برابر مردان تبدیل به رویایی شده است که تحقق آن به معنای پایان خشونت به عنوان جنون و انحرافی حیرت انگیز علیه زنان است.

در حال حاضر محدودیت‌های قابل توجهی از قبیل آموزش ضعیف، وابستگی اقتصادی، ‌قدرت سیاسی محدود، دسترسی محدود به کنترل و پیشگیری از بارداری، آداب و رسوم اجتماعی سخت و ناخوشایند، نابرابری در چشم قانون و خشونت به عنوان ابزارهای کلیدی حفظ قید و بندها برای رفع تبعیض علیه زنان تلقی می‌شود.

در حالی که خشونت زشت‌ترین نماد تبعیض و نابرابری در حقوق و زندگی روزمره زنان محسوب می‌شود، هنوز هم زن حامی‌مقتدری در پیش روی خود ندارد و طبق آمارهای موجود از انجمن دفاع از قربانیان خشونت، کمتر از ۳۵ درصد خشونت‌های خانگی به پلیس گزارش می‌شود و بیش از دو سوم شکایات خانگی به پیگرد قانونی مجرم، منجر نشده است