چشم‌پوشی از خطا بدون شرط اضافه

خیلی از ما از کوچکی و زمان بچگی چنین تصوری برایمان ایجاد شده است که اگر فردی خطایی کرد و ما او را زود بخشیدیم، احتمال زیادی دارد که باز دچار این خطا شود و آن را تکرار کند. در نتیجه …

خیلی از ما از کوچکی و زمان بچگی چنین تصوری برایمان ایجاد شده است که اگر فردی خطایی کرد و ما او را زود بخشیدیم، احتمال زیادی دارد که باز دچار این خطا شود و آن را تکرار کند. در نتیجه تصور می‌کنیم که باید کمی به فرد خطاکار سخت بگیریم، برای او شرط و شروطی بگذاریم و بعد از آن با منت گذاشتن و نمایش بزرگواری خودمان، او را ببخشیم. در نهایت هم که تا مدتها به روی او می‌آوریم که هنوز یادمان هست که در فلان موقع چه اشتباهی از او سر زده بود!

اما این طرز برخورد در زندگی مشترک و روابط بین همسران می‌تواند بسیار مخرب باشد. شرط گذاشتن به صورت افراطی می‌تواند باعث ایجاد عصبانیت در همسر ما شود. علاوه بر آنکه منت گذاشتن نیز می‌تواند باعث شود همسر ما تصور کند که داریم او را تحقیر می‌کنیم. زمانی که تا مدت‌ها نیز خطای او را به رویش می‌آوریم، باعث می‌شویم در طولانی مدت علاقه و اعتماد همسرمان کاهش پیدا کند.

در عوض زمانی که راحت می‌بخشیم، احتمال بیشتری دارد همسر ما دلش بخواهد اشتباهش را جبران کند. زمانی که بدون منت می‌بخشیم، عصبانیت ناشی از احساس تحقیر شدن به وجود نمی‌آید و زمانی که به روی همسرمان نمی‌آوریم که در گذشته چه خطایی داشته است، اعتماد او به خودمان را افزایش می‌دهیم.