حسین کاظم‌زادۀ ایرانشهر تبریزی

جنسیت: مرد
نام پدر: حاجی میرزا کاظم طبیب تبریزی
تولد و وفات: (۱۲۶۲ -۱۳۴۰) شمسی
محل تولد: ایران - آذربایجان‌شرقی - تبریز
شهرت علمی و فرهنگی: استاد دانشگاه ، نویسنده ، روزنامه‌نگار
تحصیلات …

جنسیت: مرد
نام پدر: حاجی میرزا کاظم طبیب تبریزی
تولد و وفات: (۱۲۶۲ -۱۳۴۰) شمسی
محل تولد: ایران - آذربایجان‌شرقی - تبریز
شهرت علمی و فرهنگی: استاد دانشگاه ، نویسنده ، روزنامه‌نگار
تحصیلات ابتدائی را در زادگاه خود ، در مکتب ملا نصیر و حاج علی واعظ ، فرا گرفت. سپس به مدرسهٔ کمال رفت. در آنجا دو زبان عربی و فرانسه را به‌‌خوبی آموخت و در ضمن تحصیل ، مجلات و روزنامه‌های داخلی و خارجی را نیز مطالعه کرد. او مدتی به قفقاز رفت و سپس برای ادامهٔ تحصیل راهی استانبول شد و در این شهر به آزادی‌‌خواهان ایرانی مقیم استانبول پیوست و با آنان اقدام به تأسیس انجمن برادران ایرانی نمود. ایران‌‌شهر در زمان اقامت در استانبول به دانشکدهٔ حقوق رفت و مدتی بعد از طرف کنسولگری ایران در آنجا به مکه رفت. پس از بازگشت راهی اروپا شد و موفق به اخذ لیسانس در رشتهٔ علوم اجتماعی و سیاسی ، از دانشگاه لولن بلژیک گشت. پس از آن مدتی در پاریس به تحصیل پرداخت و ضمناً در مدرسهٔ عالی اجتماعی فن روزنامهٔ نگاری را فرا گرفت. او توانست در این شهر سفرنامهٔ مکه خود را بنویسد و به چاپ برساند. همچنین در پاریس به همراهی علامه محمد قزوینی و استاد پورداوود انجمنی به نام انجمن مصاحبات ادبی و علمی ایرانیان پاریس تأسیس نمود. در ۱۲۹۲ش به دعوت ادوارد براون به دانشگاه کمبریج انگلستان رفت و به تدریس زبان ادبیات فارسی پرداخت. کاظم‌زاده در جنگ جهانی اول بنا به دعوت سید حسن تقی‌زاده ، برای شرکت در کمیتهٔ ملی ایرانیان به بربین رفت و از آنجا به ایران بازگشت و به صف آزادی‌‌خواهان پیوست. وی پس از مدتی دوباره به استانبول و از آنجا به برلین رفت و با تقی‌زاده در انتشار روزنامهٔ "کاوه" همکاری کرد. در ۱۳۰۱ش مجلهٔ "ایرانشهر" را در آن شهر تأسیس نمود و به مدت چهار سال انتشار داد. او همچنین در آنجا از طرف وزارت فرهنگ ، مدتی سرپرست دانشجویان ایرانی بود. کاظم‌زاده پس از نوزده‌سال اقامت در آلمان به سوئیس مهاجرت کرد و در آنجا یک مکتب عرفان باطنی تأسیس نمود که پیروان زیادی داشت. وی به زبانهای فرانسه ، انگلیسی ، المانی و عربی تسلط داشت. او همچنین اشعار زیادی را سروده است. وی سرانجام در سوئیس درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. از آثارش: "رهبر نژاد نو" ، یا "در جستجوی خوشبختی" ، "راه نو" ، در تعلیم و تربیت؛ "تداوی روحی برای افراد و جامعه"؛ "معارف درعثمانی"؛ "تجلیلات روح ایرانی" ، در ادوار تاریخی؛ "آثار عتیقهٔ ایران باستان"؛ "تفسیر معنوی بر دیباچهٔ مثنوی"؛ "اصول اساسی روانشناسی انسان و ماهیت تکامل او"؛ "رازو نیاز"؛ "رستم و سهراب"؛ "محمد(ص) و تعلیمات عالیهٔ اسلامی"؛ "راه راست برای صلح بین ملت‌‌ها" ، ترجمهٔ؛ "سفرنامهٔ مکه" به فرانسه.