رهبر تحول‌آفرین بقای سازمان را تضمین می‌کند

رهبری تحول آفرین انقلابی، برای یکپارچه سازی مجدد سازمان جهت پذیرش تغییرات در محیط خارجی وارد عمل می‌شود.
در یک محیط ناپایدار، بقای سازمان در خطر است و اعضای سازمان ممکن است …

رهبری تحول آفرین انقلابی، برای یکپارچه سازی مجدد سازمان جهت پذیرش تغییرات در محیط خارجی وارد عمل می‌شود.

در یک محیط ناپایدار، بقای سازمان در خطر است و اعضای سازمان ممکن است شناخت ضعیفی هم نسبت به تغییرات در محیط خارجی و هم چگونگی پاسخ به آنها داشته باشند. از آنجا که سازمان ممکن است با یک وضعیت پویا یا مرده روبرو باشد، اعضای سازمان هیچ حق انتخابی ندارند، اما می‌توانند به رهبری اتکا کنند که چشم انداز وی موقع اجرا، بقای سازمان را تضمین کند.

به هر حال زمانی که ناپایداری محیط کم است، اعضای سازمان ممکن است فقط پذیرای تغییراتی باشند که مستقیما به نفع آنهاست. یک محیط ناپایدار ضرورتا یک تغییر جدید ایجاد نمی‌کند، اما تعدادی از چارچوب‌هایی را که در گذشته برای ارائه تفسیر به کار برده شده اند، ضمن تشریح غیرموثر بودن آن‌ها، تغییر می‌دهد.

در بافت سازمانی غیرپذیرا، حتی رهبری تحول آفرین هم از ایجاد تعهد در اعضای سازمان عاجز است و مهم نیست که چشم‌انداز چقدر جذاب و مناسب باشد.

رهبران تحول‌آفرین انقلابی در سازمان‌هایی وارد عمل می‌شوند که در محیط‌های با ناپایداری بالا فعالیت می‌کنند و اعضای آنها درجه بالایی از پذیرش دارند. رهبری تحول‌آفرین انقلابی به عنوان یک فرد حاضر در همه جا، درک می‌شود. این در سازمان‌هایی رخ می‌دهد که در محیط‌های با ناپایداری بالا فعالیت می‌کنند و اعضای آنها درجه پایینی از پذیرش دارند. سازمانی که با یک تجربه «نزدیک به مرگ» روبرو می‌شود، ممکن است حق انتخابی نداشته باشد، اما می‌تواند دگرگونی‌های اساسی را بپذیرد. تحت چنین شرایطی، رهبر مجبور خواهد بود تا تغییرات برجسته‌ای را ایجاد کند، حتی اگر زیردستان سطح پایینی از پذیرش این تغییرات را داشته باشند.

رهبران تحول‌آفرین انقلابی در سازمان‌هایی وارد عمل می‌شوند که در محیط‌های با ناپایداری بالا فعالیت می‌کنند و اعضای آنها درجه پایینی از پذیرش دارند. زمانی که پذیرش اعضای سازمان پایین است و رهبر باید با سیستم موجود بجنگد، او رهبر تحول آفرین تهاجمی‌ خواهد شد.

رهبران تحول‌آفرین تکاملی در سازمان‌هایی وارد عمل می‌شوند که در محیط‌های با ناپایداری کم فعالیت می‌کنند و اعضای آنها درجه بالایی از پذیرش را دارا هستند. زمانی که پذیرش اعضای سازمان پایین است و رهبر باید با سیستم موجود بجنگد، بنابراین او رهبر تحول آفرین تهاجمی‌ خواهد شد.

رهبران تحول آفرین تهاجمی ‌در سازمان‌هایی وارد عمل می‌شوند که در محیط‌های با ناپایداری کم فعالیت می‌کنند و اعضای آنها درجه پایینی از پذیرش را دارا هستند.

یک رهبر تحول‌آفرین باید قادر به تدوین یک چشم‌انداز واضح و جذاب برای پیروان خود باشد. علاوه بر تدوین چشم‌انداز، رهبر تحول‌آفرین باید استراتژی‌هایی را نیز برای تبدیل آن چشم‌انداز به عمل، ارائه کند. به هر حال فرایند تغییر و توسعه با توجه به رهبر، عموما تلاشی بلندمدت است که نیازمند به روزرسانی مستمر، بازخورد و اصلاح است.