اگر شادی را تقسیم کنی زیاد می‌شود!

شاد بودن و خندیدن، خیلی ساده و در دسترس به‌نظر می‌رسد. پس چرا خیلی از اطرافیان ما شاد نیستند یا نمی‌توانند شاد باشند؟ در یک مطالعه ۷۲‌ساله (با موضوع «شادی») که از سال ۱۹۳۷ میلادی …

شاد بودن و خندیدن، خیلی ساده و در دسترس به‌نظر می‌رسد. پس چرا خیلی از اطرافیان ما شاد نیستند یا نمی‌توانند شاد باشند؟ در یک مطالعه ۷۲‌ساله (با موضوع «شادی») که از سال ۱۹۳۷ میلادی شروع شده، ۲۶۸ دانشجوی دانشگاه هاروارد مورد مطالعه قرار گرفتند و با وجود اینکه بسیاری از افراد تحت مطالعه هم‌اکنون فوت کرده‌اند یا سال‌های پایانی عمر خود را سپری می‌کنند، این مطالعه تا به امروز ادامه‌یافته است. با هم به برخی از این نتایج نگاهی می‌اندازیم...

۱) داشتن یک روزنه خروجی سالم ضروری است!

بسیاری از مردم در اوایل دهه ۶۰ در حال کسب پول از مشاغل پردرآمد بودند. آنها خانواده‌های خوبی داشتند و در مجاورت مناظر زیبا زندگی می‌کردند. عجیب این است که بعدها زندگی خیلی از آن آدم‌های خوشبخت، به تحلیل ذهنی و جسمی منتهی شد. فکر می‌کنید چرا؟ اگر فرد روزنه خروجی سالم نداشته باشد، یعنی نتواند به احساسات درونی خود پاسخ درستی بدهد، خواه ناخواه این اتفاق قبل از سرکوب طغیان دیو درونی رخ خواهد داد. شادترین افراد در این بررسی افرادی بودند که در این موارد واکنش درستی داشته‌اند. آنها حس نوع‌دوستی و شوخ‌طبعی داشتند. همچنین انرژی خود را به سمت ورزش و شهوت‌شان را به سمت عشق ورزیدن هدایت می‌کردند و این همان نکته قابل توجه در این تحقیق است: عکس‌العمل مناسب.

۲) خودتان را خیلی جدی نگیرید!

این نکته، کلید یک زندگی خوب و راحت است؛ نکته‌ای که نه دستوراتی برای پیروی و نه مسایلی برای پرهیز دارد جز تواضع و فروتنی متعهدانه است که به معنای پذیرش جدی دردها و تعهدات زندگی می‌باشد. به عبارت دیگر، یک فرد می‌تواند تا جایی بار سنگین نفس و غرورش را به دوش بکشد که زانویش توان آن را داشته باشد و خم نشود. زندگی را بیش از حد جدی نگیرید؛ همه ما ضعف‌هایی داریم. آیا شما می‌خواهید که سالیان سال با نیمه‌تاریک خود مبارزه کنید؟ یک نفس عمیق بکشید و به این فکر کنید که زندگی کوتاه‌تر از آن است که به این دشواری طی شود.

۳) شادی‌ها‌ باید تقسیم شود!

شاید درباره زندگی کریس‌مک‌کاندلس چیزهایی شنیده باشید؛ جوانی که پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه، خانواده‌اش را ترک کرد، اموالش را فروخت و به بیابان پناه برد تا شیوه‌ای دیگر از زندگی را تجربه کند؛ زندگی در تنهایی. به نظر می‌رسید که او قبل از مرگش که در اثر گرسنگی شدید بود، از روش‌های انزواطلبانه‌اش پشیمان شده و کلمات پایانی‌اش این بود: شادی واقعی زمانی است که با دیگران تقسیم شود. زندگی مک‌کاندلس نمونه‌ای کوچک از این گونه زندگی‌هاست. درست است که شاید همسرتان به اندازه کافی به شما محبت نکند اما شما می‌توانید به او بگویید که چقدر دوست‌اش دارید و دلتان برایش تنگ می‌شود، آن وقت خواهید دید که شرایط به طرز باورنکردنی تغییر می‌کند. و نکته‌ آخر این که زندگی خوب، مجموعه‌ای از سفرهای خیالی، جواهرات گران‌قیمت، مهمانی‌های اشرافی و تجملاتی نیست؛ بلکه بودن در زمان حال و لذت بردن از لحظات زندگی است.

مریم نخستین‌پور