اولین بستنی فروشی تهران

اولین خیابان مرغوب و درختی تهران، خیابان باب همایون بود که امروز آنرا به نام خیابان ارک میشناسیم.(باور کردنی نیست!) در دوطرف این خیابان چنارهای بلند یک قد و اندازه ای به چشم میخورد …

اولین خیابان مرغوب و درختی تهران، خیابان باب همایون بود که امروز آنرا به نام خیابان ارک میشناسیم.(باور کردنی نیست!) در دوطرف این خیابان چنارهای بلند یک قد و اندازه ای به چشم میخورد که از دوران صفویه به جا مانده بود و با گستردن سایه خنک و دلگشای خود محیطی زیبا و تفرج گاهی مناسب به وجود آورده بودند. در ابتدای این خیابان کافه ای بود به نام "لقانطه "Loghanteh" که صاحب آن غلامحسین خان لقانطه نام داشت، مکانی بود آبرومند و به قول امروزی ها "شعبه ای" هم در میدان بهارستان داشت.

در باب ظاهر کافه

در جلوی این کافه، حوض کاشی زیبایی در وسط پیادو رو ساخته بودند که با لوله کشی از نهر خیابان و توسط فواره ای آب میگرفت. علاوه بر این دور حوض را گلدان و قلیانهای بلوری چیده و در حاشیه نهر هم چمن کاری و گل کاری کرده بودند که موجب صفا و زیبایی بسیار بیشتر آن میشد. داخل کافه یا قهوه خانه هم چنین حوضی وجود داشت، سقف و دیوارها با تابلوها، عکسها و چلچراغ های زیبا و متعدد زینت شده بود و تابستانها با چیدن میز و صندلی در پیاده رو و زمستانها در داخل کافه از مشتریان پذیرایی میشد.

و باطن آن!

در طول سال، بیشترین کالای عرضه شده در لقانطه چای و قلیان بود و با وجود اینکه در سایر قهوه خانه ها فروش قهوه از بین رفته بود، در اینجا قهوه هم موجود بود. تابستانها بازار انواع شربت مانند سکنجبین، به لیمو، آلبالو و ریواس، گرم بود و همچنین بستنی و فالوده لقانطه هم طرف داران فراوان داشت.

ساعات کار این کافه هم مانند انواع مشابه خود بود یعنی از پیش از طلوع آفتاب باز و بعد از همه مغازه های دیگر تعطیل میشد. ساعات اوج آن از دو سه ساعت به غروب مانده تا یکی دو ساعت از نیمه شب گذشته بود که اعیان و اشراف با اسب، کالسکه درشکه و حتا اتوموبیلهای شخصی- که کمکم راه خود را میان اموال بزرگان باز کرده بودند- به آنجا می رفتند و به تفریح و استراحت میپرداختند. لقانطه کافه ای بود تقریبا گران قیمت که دوبرابر کافه های دیگر پول میگرفت و مشتریان آن همه از اعیان و اشراف بودند.