هاجسون روی لبه تیغ

همه چیز برای «روی هاجسون» روز شنبه ۱۶ اکتبر ۲۴مهر تعیین خواهد شد و بازی با اورتون می تواند آخرین حضور او روی نیمکت لیورپول باشد

همه چیز برای «روی هاجسون» روز شنبه ۱۶ اکتبر (۲۴مهر) تعیین خواهد شد و بازی با اورتون می‌تواند آخرین حضور او روی نیمکت لیورپول باشد. پس از باخت ۲ ـ یک مقابل بلک پول که یکی از فجیع‌ترین لحظات در تاریخ لیورپول به حساب می‌آمد تمامی هواداران با فریادهایشان خواهان حضور کنی دالگلیش و برکناری هاجسون شدند. مربی جدید لیورپول پس از تنها ۱۴ بازی روی لبه تیغ برکناری قرار دارد و چنین وضعیتی تنها یک بار در زمان حضور گرام سونس در آنفیلد دیده شده بود.

هاجسون در زمان امضای قرارداد با مدیران آمریکایی باشگاه لیورپول وعده هیچ جامی را نداده بود، ولی در عین حال مسیری که باشگاه در ماه‌های اخیر طی کرده چاره‌ای را بجز جدایی او از باشگاه در صورت باخت مقابل اورتون باقی نمی‌گذارد. آنفیلد در هفته‌ای که گذشت نهایت ذلت را تجربه کرد و بدترین روزش را تحت مدیریت ژیلت و هیکس سپری کرد.

اعتراض‌های خیابانی و بنرهای بزرگ در ورزشگاه کارایی‌اش را از دست داده و به نظر آنها باید راه‌حلی سریع برای بازی‌های ناامیدکننده قرمزها پیدا کرد. برخی از هواداران بر این باورند که انتصاب هاجسون در واقع از سوی «کریستین پرسلو» مدیر فنی باشگاه بوده تا بتواند آرامشی در باشگاه ایجاد کند و تیم را در مسیری درست قرار دهد، اما این چشم‌انداز پس از همان بازی‌های اول لیورپول محو شده و جای خود را به کابوسی هولناک داد که حتی تصورش برای هر هواداری سخت بود.

● انتصاب مربی بی‌ادعا

لیورپول برای تعویض مربی‌اش در تابستان ۹ میلیون پوند هزینه کرد که ۶ میلیون پوند آن به رافا بنیتس برای جلب رضایتش هنگام جدایی از باشگاه پرداخت شده و۳ میلیون هم سهم هاجسون ۶۳ ساله بوده است. این ۹ میلیون می‌توانست به جای ایجاد تغییرات در مربیگری تیم، در زمینه خرید بازیکن محوری چون «رافائل فان درفارت» هلندی از رئال‌مادرید هزینه شود، اما پرسلو به دلایلی که خودش می‌داند ترجیح داد با مربی که برنده لیگ قهرمانان و لالیگا شده خداحافظی کند و کسی را به لیورپول بیاورد که جام‌هایش به مراتب کمتر و بی‌اهمیت‌تر از تعداد مسافرت‌هایش در دوران مربیگری است.

هاجسون اما در کنفرانس خبری در اول جولای ۲۰۱۰ (۱۰ تیر ماه گذشته) به صراحت اعلام کرد که کاری غیرممکن را قبول کرده و نباید انتظار قهرمانی از او داشت. آخرین جامی که هاجسون بالای سر برده بود به ۹ سال قبل و قهرمانی با تیم کوپنهاگن در لیگ دانمارک برمی‌گردد و آخرین باشگاه مطرحی که در آن مربیگری کرده اینترمیلان است که مربوط به ۱۱ سال قبل می‌شود. ولی فاجعه به کارگردانی او از همان بازی‌های اول لیورپول شکل گرفت. تاکتیک‌های غلط در بازی‌های داخل و خارج از خانه، امضای قرارداد با بازیکنانی فاقد قدرت بازی در عمق (کریستین پولسن ۵ میلیون پوندی و رائول میرلس ۷/۱۱ میلیون پوندی) و البته بازی‌های ضعیف از ستارگانی چون گلن جانسون و فرناندو تورس سبب شد تا روز به روز به تعداد مخالفان او اضافه شده و همه باور کنند که شایعات مبنی برکاندیدا بودن او برای مربیگری تیم ملی انگلستان در سال ۲۰۱۲ واقعیت دارد و لیورپول تنها ایستگاهی موقت برای هاجسون است.

● ناجی اصلی آنفیلد؟

در پس زمینه این مساله «کنی دالگلیش» قرار دارد که هواداران لیورپول خواهان حضورش پس از بازی بلک پول شدند، اما این بازیکن افسانه‌ای هم شانس چندانی برای مربیگری یا نجات لیورپول از گرداب ندارد. او در تابستان شانس اول برای جایگزینی رافا بنیتس بود و حتی درخواست رسمی‌اش را هم به باشگاه تسلیم کرد، اما پرسلو این شانس را از او گرفت تا درخواست هواداران، نوعی اعتراض به هاجسون و معرکه‌گردان اصلی ماجرا ـ پرسلو ـ‌ باشد.

دالگلیش سال‌ها قبل عنوان کرده که دوست دارد مربی لیورپول باشد تا بتواند دین خود را نسبت به این باشگاه ادا کند و حالا حضور او می‌تواند برای این تیم دوپینگی به تمام معنا باشد که آنها را از خطر سقوط به دسته پایین‌تر نجات دهد. تماشای بازی آخر لیورپول برای همه هواداران فوتبال در انگلستان تاسفبار بود، اما باید پذیرفت که تاریخ و سابقه باشگاه هرگز دلیلی برای پیروزی آن در بازی‌های دشوار لیگ برتر نیست. بازیکنان این تیم فاقد روحیه لازم هستند و ازهمه بدتر آینده باشگاه اصلا روشن نیست.

● تیمی که مثل لیورپول بازی نمی‌کند

نباید فراموش کرد بازیکنانی در لیورپول حضور دارند که در تابستان در جام جهانی حضور داشتند و حتی عضو تیم قهرمان بودند و انتظار هر علاقه‌مند فوتبال این بود که لیورپول به‌راحتی با چند گل بلک‌پول را بدرقه کند. حتی وقتی آنها ۲ ـ‌ یک از حریف تازه‌واردشان به لیگ برتر عقب افتادند انتظار این بود که بتوانند با بازی رو به جلو، عقب افتادگی خود را جبران کنند، اما بلک‌پول تا دقیقه ۹۰ بازی تیم برتر زمین بود. این بازی نقطه جدایی هواداران لیورپول از تیم بود. آنها به اندازه کافی بازی‌های نسنجیده از ستاره‌های خود دیده‌اند و دیگر تحمل حضور در بین سه تیم ته جدول را ندارند. لیورپول هرگز پس از این تعداد بازی اندک مربی خود را در هیچ دوره‌ای عوض نکرده، ولی شاید این بار شرایط آنها را وادار به تغییری ناخواسته کند.

● فوتبال بی‌رحم

هاجسون باید شیوه کارش را تغییر دهد و لیورپول را به تیمی ماجراجو بدل کند. بازیکنی مثل دیوید انگوگ به هیچ عنوان نمی‌تواند جایگزینی برای فرناندو تورس باشد و درک کوئیت سرعت لازم را در حملات دارا نیست و میلان یوانوویچ هم در خط هافبک ناامیدکننده است. مربیان لیورپول برخلاف آنچه در این هفته‌ها عنوان شده، بودجه کافی برای خریدهایشان داشته‌اند و اگر بازیکنی به باشگاه آورده‌اند که به مراتب کمتر از فان درفارت ۸ میلیون پوندی برای آنها کارایی داشته، باید پرسید چه کسی در این باشگاه سیاست‌های ترانسفر را تعیین می‌کرده و چرا هیچ کس در شرایط فعلی جوابگو نیست؟

فوتبال واقعیت‌هایی دارد که باید پذیرفت و اگر قرار است تیمی مثل من سیتی با خریدهای چندصد میلیون دلاری‌اش در بین ۴ تیم برتر قرار گیرد، یکی از ۴ تیم حاضر در صدر جدول باید جایگاهش را از دست بدهد و به میانه‌های جدول برود. بهترین قربانی برای بلندپروازی سیتی نباید لیورپول باشد، اما جدول لیگ برتر نه‌تنها سیتی را در رده دوم نشان می‌دهد، بلکه زنگ خطر را برای سقوط احتمالی لیورپول به دسته اول انگلستان به صدا درآورده است، اتفاقی که اگر رخ دهد بدون شک بزرگ‌ترین حادثه ورزشی سال خواهد بود.

گاردین

مترجم: امیررضا نوری‌زاده