وقتی نیکیتا به ایران آمد

● نگاهی به فیلم "سن پطرزبورگ"
دو ماهی بود که سینما نرفته بودم نه اینکه وقت نباشد، که همیشه برای فراقت از دلمشغولی زمانی را باید برای خودت زندگی کنی اما به حدی از دیدن کمدی های …

نگاهی به فیلم "سن پطرزبورگ"

دو ماهی بود که سینما نرفته بودم نه اینکه وقت نباشد، که همیشه برای فراقت از دلمشغولی زمانی را باید برای خودت زندگی کنی اما به حدی از دیدن کمدی های ضعیف وطنی دلزده بودم که به هیچ وجه نمی ارزید بعد از ظهر تنها روز بیکاری ات را با دیدن لبخندهای جواد رضویان تباه کنی.

وقتی خبر اکران "سن پطرزبورگ" را خواندم انقدر برای دیدن آخرین ساخته افخمی کنجکاو بودم که بعد از مدتها جمعه را در سینما آزادی بگذرانم.

بهروز افخمی یکی از نامهای مهم عرصه کارگردانی به حساب می آید. تنها ساخت فیلمی مانند "روز فرشته" برای کارنامه کارگردانی او کفایت می کند که به او عنوان کار بلد را بدهیم. اما "سن پطرزبورگ" فیلم حمید اعتباریان و پیمان قاسم خانی است. در این شک نداشته باشید که در این بین نقش قاسم خانی از همه پررنگ تر است. اگر "نان و عشق و موتور هزار" را یکی از کارهای خوب قاسم خانی در عرصه نوشتن یاد کنیم سن پطرزبورگ قدرت بازی قاسم خانی را به رخ می کشد. محسن طنابنده در نقش کریم خوب ظاهر شده است اما حضور پیمان قاسم خانی به قدری قوی و کامل است که در بیشتر سکانس های دو نفره به استثنای سکانس فینال فیلم بیننده او را می پذیرد. البته نمی توان تاثیر نویسنده بودن او را در ارتباط خوب با کارکتر نادیده گرفت اما بازخورد بیرونی نقش برای تماشاگر بسیار شسته و رفته از آب درآمده است. قاسم خانی برای ایفای نقش از روشهای معمول بازی با بدن استفاده نکرده است بلکه کاراکتر را درونی کرده و در پرداخت نهایی با فیزیک و چهره بازی جدیدی را ارائه داده است در نهایت بیننده کاراکتری را بر پرده می بیند که در بیشتر موارد آرام است خیلی جنتلمن و مبادی آداب است در عین حال با سیاست همه را بازی می دهد.

سن پطرزبورگ فیلمی است که داستان دارد و خوب هم داستان را روایت می کند در عین حال موضوع تکراری دزدی را با نگاهی به یک واقعیت تاریخی به زیبایی عجین کرده است و با اینکه فیلم مدت زمان طولانی دارد و در بعضی از سکانس ها تدوین فیلم افت قابل توجه ای در کل اثر ایجاد کرده است اما اثر زیبایی را بر پرده شاهد هستیم که به شعور مخاطب احترام می گذارد، داستان می گوید و در عین حال بازیهای قابل قبولی دارد.

در پایان تنها یادآوری این موضوع مهم است که چرا وقتی می توان فیلمهای خوب و سرگرم کننده ای مثل سن پطرزبورگ ساخت چرا باید کمدی هایی مانند "افراطی ها" و "یک جیب پر پول" و ... را بر پرده منعکس نماییم تا تماشاگر کلا قید سینمای ملی را بزند.

سیده مریم مطلب پور