سه شنبه, ۱ خرداد, ۱۴۰۳ / 21 May, 2024
پسماندهای فضایی
از سال ۱۹۵۷ که اتحاد جماهیر شوروی موفق شد ماهواره اسپوتنیک۱ را در مدار قرار دهد، آلودگی فضا به دست بشر آغاز شد. این آلودگی، عمدتاً مربوط به قطعات رها شده در فضا، انفجارات خواسته یا ناخواسته و محمولههای غیر قابل استفاده میباشد.
سطح تکنولوژی پرتاب ماهوارهها در آغاز عصر فضا و عدم شناخت دقیق مهندسان و متخصصان نسبت به مخاطرات پسماندهای فضایی، باعث شد که در سالهای اوج این فعالیتها حجم قابل توجهای پسماند در مدارهای گوناگون زمین رها شود. چند سالی که از عصر فضا گذشت کمکم خطرات ناشی از پسماندهای فضایی، خود را به اشکال مخاطرهآمیزی نشان دادند. در بررسی محمولههایی که به زمین بازمیگشتند، نشانههایی از برخوردهای کوچک و بزرگی دیده میشد که پارهای از آنها بسیار خطرناک به نظر میرسیدند.
پس از آغاز راهپیماییهای فضایی، خطرات ناشی از برخورد پسماندهای بسیار کوچکی که میتوانست به راحتی پوشش نازک و حساس لباس فضانوردان را پاره کند، معضل دیگری بود که آژانسهای فضایی را به تحقیق و تفکر بیشتری واداشت. این موضوع در سال ۱۹۹۱، زمانی که دستکش یکی از فضانوردان شاتل فضایی آتلانتیس هنگام پیادهنوردی فضایی و در اثر برخورد پسماند بسیار کوچکی پاره شد، اهمیت ویژهای یافت.
فضای اطراف زمین را اجرام سماوی و غیر سماوی، پلاسما، امواج الکترومغناطیسی و یونها در برگرفته است. ملموسترین و فیزیکیترین پدیدهای که در اطراف زمین مشاهده میشود، مدارگردها هستند. در تعریف، مدارگردها اجسامی هستند با وزن، ابعاد و شکل ظاهری متفاوت که با طبعیت از قوانین سهگانه کپلری به دور اجرام عظیم سماوی میچرخند. مدارگردهای اطراف زمین را میتوان به دو گروه مدارگردهای سماوی مانند ماه، سنگهای آسمانی و غبارهای بینسیارهای و مدارگردهای دست ساز مانند ماهوارهها، ایستگاهها و پسماندهای فضایی تقسیم کرد.
مدارگردهای غیر سماوی را میتوان در دو گروه اجرام قابل استفاده نظیر ماهوارهها و اجرام غیر قابل استفاده نظیر مراحل پایانی راکتهای حامل و یا ماهوارههای از کار افتاده جای داد. پسماندهای فضایی به این گروه از مدارگردهای ساخته دست بشر که غیر قابل استفاده بوده و یا عمر مفیدشان به پایان رسیده باشد گفته میشوند. تخمین زده میشود که در حال حاضر حدود ۳۳۰ میلیون قطعه پسماند با ابعاد مختلف از قطر یک میلیمتر تا ماهوارههای از کار افتاده چند صد کیلوگرمی در مدارهای مختلف زمین سرگردان باشند.
اکثر پسماندهای فضایی در دو منطقه عمده اطراف زمین انباشته شدهاند. منطقه لئو (LEO) یا محدوده کم ارتفاع مداری اولین منطقه آلوده فضا شمرده میشود. این منطقه که از ارتفاع ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین آغاز شده و تا حدود ۲۰۰۰ کیلومتری ادامه پیدا میکند برحسب اتفاق میزبان بیشترین تعداد ماهوارههای هواشناسی و نظامی است و از این نظر منطقه حساسی به حساب میآید. منطقه دوم، ناحیه کم ضخامت مدار زمینآهنگ یا جئو (GEO) در ارتفاع حدود ۳۶۰۰۰ کیلومتری زمین است که تقریبا تمامی ماهوارههای مخابراتی و تلویزیونی در این ناحیه واقع شدهاند.
anafilaksi.blogfa.com/post-۱۶.aspx
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور ابراهیم رئیسی سقوط بالگرد رئیسی رئیسی شهدای خدمت سیدابراهیم رئیسی ایران شهادت بالگرد حسین امیرعبداللهیان تبریز
تهران هواشناسی کنکور امتحانات نهایی شهرداری تهران شورای شهر تهران هلال احمر سانحه بالگرد رئیسی پلیس مشهد سیل قوه قضاییه
قیمت دلار قیمت خودرو بورس قیمت طلا شهادت رئیس جمهور خودرو یارانه بازار خودرو دلار حقوق بازنشستگان بازنشستگان سایپا
سینمای ایران تلویزیون سینما لیلا حاتمی داریوش ارجمند سریال آیت الله سید ابراهیم رئیسی هنرمندان شعر رسانه ملی جشنواره کن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
کنکور ۱۴۰۳ تجهیزات پزشکی دانش بنیان باتری تلسکوپ فضایی هابل
رژیم صهیونیستی روسیه فلسطین ترکیه امیرعبداللهیان اسرائیل غزه آمریکا جنگ غزه چین ولادیمیر پوتین عربستان
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید لیگ برتر باشگاه پرسپولیس لیگ برتر ایران لیگ برتر انگلیس فدراسیون فوتبال بازی لیورپول منچسترسیتی
هوش مصنوعی مایکروسافت اپل گوگل سامسونگ تبلیغات موبایل آیفون
سلامت سرطان سزارین قهوه مغز کاهش وزن رژیم غذایی طول عمر آلزایمر مغز انسان افسردگی فشار خون