شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
مجله ویستا

نورخواری در الهیسم


نورخواری در الهیسم

نورخواری یكی از روش های الاهیسم باطنی روح زایی است كه قدمت آن همچون دیگر شیوه های روح زایی به هزاران سال می رسد حتی در دانش مدرن هم نوردرمانی به عنوان یكی از روش های پزشكی مكمل به كار می رود با این توضیح كه تفاوت های زیادی میان نوردرمانی به معنای مصطلح آن و نوردرمانی الاهیسم نورخواری وجود دارد از جمله این كه در نوردرمانی رایج تأكید عمده بر استفاده از نور خورشید و نیز اشكال رنگی نور خورشید می باشد

نورخواری یكی از روش‌های الاهیسم باطنی (روح‌زایی) است كه قدمت آن همچون دیگر شیوه‌های روح‌زایی به هزاران سال می‌رسد. حتی در دانش مدرن هم نوردرمانی به‌عنوان یكی از روش‌های پزشكی مكمل به‌كار می‌رود با این توضیح كه تفاوت‌های زیادی میان نوردرمانی به‌معنای مصطلح آن و نوردرمانی الاهیسم (نورخواری) وجود دارد از جمله این‌كه در نوردرمانی رایج تأكید عمده بر استفاده از نور خورشید و نیز اشكال رنگی نور خورشید می‌باشد.

اصلی‌ترین توصیه‌ای كه در نوردرمانی رایج وجود دارد استفاده از حمام آفتاب است اما آنچه در روح‌زایی با عنوان نورخواری می‌شناسیم دارای جنبه‌های بسیاری است كه صرفاً‌ یكی از این جنبه‌ها نورگیری مستقیم از خورشید است.

در نورخواری روح‌زایی علاوه بر نورگیری مستقیم از خورشید، روش‌های غیرمستقیمِ بهره‌گیری از خورشید و نیز نورگیری از ستارگان نیز وجود دارد. این مرحله از نورخواری نورخواری ارضی و ظاهری محسوب می‌شود. استفاده از انواع چیزهایی كه نورانی محسوب شده و نور را در خود ذخیره كرده‌اند می‌تواند از راه‌های غیر مستقیم برخورداری از نور خورشید و ستارگان باشد.

خوردن میوه‌ها، گیاهان، آب چشمه‌ها، جوانه گندم و گیاهان دیگر، عسل، روغن‌های گیاهی و به‌ویژه روغن زیتون (…) تماس داشتن با خاك، درختان، كوه‌ها و آب‌های زنده(۱) (و به‌طوركلی گشت و گذار در كوه و طبیعت) و هم‌چنین راهپیمایی در زیر نور ستارگان و در زیر برف و باران(۲) از جمله راه‌های غیرمستقیم نورخواری ارضی است. سطح دوم نوریافتگی نورخواری سماوی و باطنی است. در این سطح فرد تلاش می‌كند تا خود را هر چه بیشتر از نورِ درونی بهره‌مند سازد و نورِ هر چه بیشتری را در درون خود ذخیره نماید.

علاوه بر روش تغذیه و تماس‌های نورانی (به ترتیبی كه گفته شد) سطح درونی‌تر این تماس و تغذیه در حوزه نورخواری باطنی قرار داشته و در این راستا تأثیرات واضح و فاحشی دارد. استفاده از مراقبه‌های نورانی، اندیشه‌های نورانی، كلام نورانی و در رأس آن كلمات نورانی كه همانا نام های نورانی خداوند است، از شیوه‌های نورخواریِ باطنی محسوب می‌شود كه در توصیه‌های كاربردی نورخواری وجود دارد. درباره این روش‌ها و روش‌های دیگر نورخواری آنچه گفته شد اشاره گذرایی بود كه نیاز به شرح و توضیح كافی دارد و البته این توضیح خارج از ظرفیت این معرفی كوتاه است. اما قبل از خاتمه این گفتار بهتر است برای آشنایی هر چه بیشتر با نورخواری (در روح‌زایی) چند آموزه مرتبط با آن بیان شود. این آموزه‌ها برگرفته‌ای است از تعلیمات ایلیا «میم». به نور ارضی و ظاهری راضی نشو و از نور سماوی و باطن سرشار شو.

آن وقت است كه نور خدا، نور زنده و زنده‌كننده، نور زندگی در تو پدیدار می‌شود و زندگی می‌كند. هم از نور خورشید بخور و هم از ستارگان كه این نورها یكسان نیستند اما اصل نورخواری را در تغذیه از نور خدا نگاه‌دار. برای نورخواری، از غذاهای زنده و نورانی تغذیه كن چیزهای نورانی بخور، كلام نورانی بگو و به اندیشه‌های نورانی بیندیش. پس غذاهای ظلمانی و مرده را كه نور را می‌زدایند و در خود می‌بلعند ترك كن. چیزهایی كه نور را در خود صید كرده‌اند تو آن‌ها را صید كن. میوه‌ها و گیاهان و آب‌های نور گرفته … (۱) روح می‌تواند مانند آسمان صاف و بدون باران باشد و یا اینكه دچار ابرناكی شود و ابر نورانی در آن پدیدار شود و بارش‌های نورانی فروریزند.(۲)بدن انسان پر از حجاب‌های ظلمانی است كه جلوی جریان یافتن نور، جلوی ورود نور و تابش نور را می‌گیرند. این حجاب‌های ظلمانی خیلی راحت‌تر از آن‌طوری كه ساخته می‌شوند از بین رفتنی‌اند. وقتی به غذای خود نگاه می‌كنید نور را در آن بیابید و ببینید كه نور غذا را می‌خورید. بنابراین هنگامی كه تاریكی را در غذای خود دیدید آن را نخورید و به كسی ندهید كه بخورد. بگذارید روح‌های تاریك از آن تناول كنند چون به آن نیازمندند.‌

شرح و بازنویسی: پریا (شباب حسامی)

Sb_hesami@yahoo.com

بر اساس تعلیمات ا.م.ر

پی‌نوشت:

۱- آب‌هایی كه نور در آن‌ها جریان ندارد مرده محسوب می‌شوند. آب‌هایی مانند آب مرداب و آب انبار

۲- قطرات تازه باران حاوی نور ذخیره شده در ابرها می‌باشند. این نور فرّار بوده و باران وبرف پس از مدت كوتاهی از نور خود تخلیه می‌‌شوند. لازم به یاد‌آوری است كه در بعضی از احادیث اسلامی به خوردن آب باران (در روزهایی خاص) قبل از آنكه به زمین برسد به‌عنوان یك فن درمانی اشاره شده است.