مدیر مهربان

هر چه بیشتر تجربه می اندوزم به این نکته اعتقاد بیشتری پیدا می کنم که مدیریت یک هنر ذاتی است . با کتاب و درس نمی توان از کسی که جوهره اش را ندارد مدیر ساخت . اگر کسی را هم بتوان بزور …

هر چه بیشتر تجربه می اندوزم به این نکته اعتقاد بیشتری پیدا می کنم که مدیریت یک هنر ذاتی است . با کتاب و درس نمی توان از کسی که جوهره اش را ندارد مدیر ساخت . اگر کسی را هم بتوان بزور و فشار مجبور کرد که کارهایی را که یک مدیر باید انجام دهد را اجرا کند در نهایت یک کارمند است . یک مدیر باید بتواند بین کسی که خوب کار می کند و کسی که خرابکاری می کند تفاوت قائل شود و تنبیه و تشویق کند . کسی که آنقدر مهربان است که افرادی را که ضایعات ایجاد می کنند و کار نمی کنند را حتی تذکری هم نمی دهد به این بهانه که زحمت می کشند گناه دارند چیزی به آنها بگوییم نمی تواند یک مدیر باشد . مهربانی باید دو سویه باشد . کسی که سیستم کاری را به تمسخر می گیرد و زمان و مواد را در جهت کاهش بهره وری و راندمان تلف می کند با خود و با سازمان نامهربانی می کند و نمی توان با او مهربان بود .