پنجره

من پنجره ام
آن شیشه ی نرم رو به دریا
خورشید ته دریا، پشت کوه، گاهی خوابید
اما من روی پای آجری
رو به دریا
به تماشای تو بودم
از حسادت، خورشید
تابید و دو نیمه ام کرد
ای مرغ فلک چه غافلی …

من پنجره ام

آن شیشه ی نرم رو به دریا

خورشید ته دریا، پشت کوه، گاهی خوابید

اما من روی پای آجری

رو به دریا

به تماشای تو بودم

از حسادت، خورشید

تابید و دو نیمه ام کرد

ای مرغ فلک چه غافلی تو

حال من در دو نگاه او را خواهم دید

در دو صدا او را فریاد خواهم زد

مرا تکه تکه کن تا بیشتر منتشرش کنم

خدایا! دریای سکوت در رود گلویم روان است

چگونه بزدایم رود و دریا را؟

تو سکوتم را بشنو! من تو را می خوانم!

الناز فرمان زاده (تداعی)

(عضو تیم ادبی و هنری مدرسه)