معرفی دوربین Olympus EP ۲

دوربین الیمپوس EP ۲ دومین دوربین سیستم چهار سوم میکرو از الیمپوس است که پس از دوربین پر طرفدار Ep ۱ که در سال گذشته وارد بازار شد معرفی شده است

دوربین الیمپوس EP-۲ دومین دوربین سیستم چهار سوم میکرو از الیمپوس است که پس از دوربین پر طرفدار Ep-۱ که در سال گذشته وارد بازار شد معرفی شده است. این دوربین کیفیت تصویر یک دوربین DSLR را در فرمت فوق فشرده ارایه می‌دهد. در EP-۲ ویژگی‌هایی به چشم می‌خورد که کاملا برتر از EP-۱ هستند. این ویژگی شامل یک پورت کارآمد برای متصل کردن منظر‌یاب الکترونیکی یا میکروفون، مود رهگیری فوکوس خودکار(AF tracking mode)، دو فیلتر هنری جدید (Diorama و Cross Process)، بهبود کیفیت رنگی هوشمند (colour-boosting i-Enhance)، خروجی جدید HDMI و انتخابی برای ضبط ویدیوی HD از طریق مود عکاسی دستی (manual shooting mode) است. همچنین EP-۲ دارای بدنه‌ای مشکی است؛ در حالی که EP-۱ با بدنه‌ای نقره‌ای و سفید ساخته شده بود. از دیگر ویژگی‌های کلیدی آن می‌توان به سنسور تصویر ۱۲.۱ مگاپیکسلی DSLR، لرزش‌گیر تصویر داخلی، افزایش ISO تا ۶۴۰۰، پشتیبانی از فرمت RAW، ضبط ویدیویی ۷۲۰p HD با فوکوس خودکار مداوم، نمایشگر LCD ۳ اینچی، عکاسی پیاپی ۳ فریم بر ثانیه و سیستم ضد غبار فراصوت روی سنسور نام برد. این دوربین به همراه لنز ۱۴-۴۲mm عرضه می‌شود.

در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی الیمپوس سری دوربین‌های آنالوگ کامپکتی را روانه‌ی بازار ساخت که در زمان خود نوعی شگفتی به حساب می‌آمدند. اگر مدل‌های EP الیمپوس را تقلیدی از آن‌ها بدانیم کاملا درست بوده است. در حقیقت کمپانی قصد داشته تا خاطره‌ی آن دوربین‌ها را با ظاهر کلاسیک دوربین‌های EP زنده کند.

ابعاد دوربین EP-۲ دقیقا همانند مدل قبلی یعنی EP-۱ است. سنگینی آن نیز تقریبا مشابه است به طوری که وزن بدنه حدود ۳۳۵ گرم است. فناوری‌های به کار رفته در آن هم بسیار شبیه هستند و می‌توان از فیلترهای هنری، جلوه‌های دیجیتالی و لرزش‌گیر داخلی تصویر نام برد. در قلب آن نیز همان سنسور تصویر Live Mos ۱۳.۱ مگاپیکسلی (۱۲.۳ موثر) که در برادر بزرگتر یافت می‌شد قرار دارد.

در جعبه‌ی EP-۱ یک منظره‌یاب Vf-۱ موجود بود که بر روی دوربین نصب می‌شد. این منظره یاب از نوع الکترونیکی بود. در مدل EP-۲ نیز یک منظره‌یاب الکترونیکی Vf-۲ به همراه آن موجود است که می‌تواند ۹۰ درجه به بالا چرخش کند و ۱۰۰% میدان دید را فراهم می‌آورد. همچنین به همراه این دوربین یک لنز زوم ۱۴-۴۲ میلیمتر نیز یافت می‌شود. منظره‌یاب الکترونیکی بوسیله‌ی یک پورت سازگار بر روی دوربین نصب می‌شود. همچنین در این قسمت میکروفون نیز می‌تواند قرار بگیرد که البته باید جداگانه خریداری شود. این ویژگی‌ها ما را به یاد دوربین پاناسونیک GF-۱ می‌اندازد که نزدیک ترین رقیب EP-۲ است.

در حالی که این‌ها تفاوت‌های قسمت خارجی نسبت به EP-۱ بودند، تفاوت‌هایی نیز در مشخصات فنی دوربین دیده می‌شود. دو فیلتر هنری جدید به مجموعه‌ی آن‌ها اضافه شده‌اند. بنابراین در کل می‌شوند ۸ تا. آن‌ها فیلترهای Diorama و Cross Process هستند. این‌ها همراه با فناوری iEnhance هستند که منجر به غلیظ تر نشان دادن رنگ‌ها می‌شود. همچنین کاربر می‌تواند از طریق پورت HDMI تصاویر گرفته شده را بر روی HDTV مشاهده کند. این دوربین توانایی ضبط ویدیویی HD را نیز دارد. نهایت کیفیت ضبط ویدیو ۱۲۸۰x۷۲۰ pixel و ۳۰ فریم بر ثانیه و به همراه ضبط صدای استریو است.

هرچند یک کمبود همچنان مشاهده می‌شود. بر خلاف GF-۱ این دوربین همچنان فاقد فلاش داخلی است. حداقل به دلیل قیمت بالایی که دارد فلاش باید بر روی آن وجود می‌داشت. به هر حال کاربر مجبور است که برای جبران نور کم محیط از ISO بالاتر و تا سقف ۶۴۰۰ استفاده کند.

در هنگام قرار گرفتن در دست، از قسمت مشکی پشتی که نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که این دوربین به رقیب مدرن‌تر خود بسیار شبیه است. در حالی که از قسمت جلو شبیه به EP-۱ بود. بدنه‌ی آن از فلز‌های فولاد و آلومینیوم ساخته شده است ولی نسبت به EP-۱ دیرتر متوجه این موضوع می‌شوید. این بدنه بسیار مستحکم و قدرتمند است. این موضوع که قسمت بالای هر دو دوربین دقیقا یکسان است نیز چندان عجیب به نظر نمی آید. دوربین EP-۲ در قسمت سمت راست نمای بالایی خود دارای یک دکمه‌ی کارآمد و بزرگ Exposure compensation (جبران نوردهی) است. در حالی که در دوربین GF-۱ در آن قسمت یک دکمه‌ی ضبط ویدیو وجود دارد. در کنار آن نیز دکمه‌ی شاتر دو مرحله‌ای وجود دارد که در مرحله‌ی میانی به سرعت به تنظیم فوکوس و نوردهی در حالت خودکار می‌پردازد. در کنار هر دوی آن‌ها نیز یک چراغ نشانگر به نام SSWF که مخفف کلمه‌ی فیلتر کنترل کننده‌ی غبار فراصوت است قرار دارد.

در طرف چپ پورت نگهدارنده‌ی چشمی الکترونیک پیچ کنترل دیده می‌شود که شامل مودهای creative quartet of program، aperture priority،shutter priority ، manual مود کاملا خودکار iAuto، Art filter و Video Capture می‌شوند. Art filter‌ها در زمان گرفتن عکس اعمال می‌شوند و بنابراین زمان ثبت آن‌ها نیز حدود دو برابر عکس‌های معمولی به طول می‌انجامد و تاخیری کوتاه را پس از گرفتن عکس مشاهده خواهید کرد که ناشی از پردازش عکس توسط دوربین است.

طراحان دوربین از فرصت بوجود آمده توسط دوربین جدید برای ارتقاء کیفیت نمایشگر LCD استفاده نکرده‌اند و این نمایشگر ۳ اینچی همان کیفیت ۲۳۰ هزار رنگ مدل EP-۱ را ارایه می‌کند. این کیفیت بسیار پایین‌تر از نمایشگر ۴۶۰ هزار رنگ دوربین GF-۱ است. چشمی الکترونیک موجود با دوربین نیز به سادگی در محل نصب خود قرار می‌گیرد و مناسب عکاسی در زاویه‌های نا متعارف و یا عکاسی در نور شدید خورشید است.

در قسمت سمت راست دوربین اگر پوشش لاستیکی را کنار بزنید پورت USB و AV out دسترسی پیدا خواهید کرد. همچنین یک خروجی HDMI نیز همانطور که از دوربینی با این سطح و قیمت وجود دارد دیده می‌شود. یک قسمت نیز برای جاسازی باتری لیتیوم-یونی و شیار کارت حافظه‌ی SD/SDHC وجود دارد. باتری آن در حالت شارژ کامل برای گرفتن ۳۰۰ عکس در مود نمایش از روی نمایشگر LCD کافی است.

دوربین‌هایی نظیر EP-۱، EP-۲ و پاناسونیک GF-۱ دوربین‌های کامپکتی هستند که ویژگی‌هایی شبیه به DSLRها را همراه خود دارند. بارز ترین این ویژگی‌ها قابلیت تعویض لنز آن‌ها است. بر خلاف دیگر دوربین‌های دیجیتال کامپکت؛ لنز این دوربین‌ها عوض می‌شود و عکاس می‌تواند لنز متناسب را انتخاب نماید. این مزیت بسیار بزرگی محسوب می‌گردد چرا که خلاقیت را برای کاربرانی که علاقمند جدی عکاسی هستند و نیز با توجه به موقعیت‌های عکاسی دشوار توان به همراه داشتن یک DSLR بزرگ جسته را با خود ندارند به ارمغان می‌آورد. در کل دوربین‌های بسیار با کیفیتی در عکاسی هستند ولی قیمت بالا و نیز دشواری تهیه لنزهای مختلف جزو معایب آن‌ها به حساب می‌آید.

● ویژگی‌های کلیدی

▪ توانایی عکاسی در فرمت‌های JPEG، RAW و JPEG+RAW

▪ عکاسی در نهایت اندازه‌ی تصویر ۴۰۳۲ x ۳۰۲۴

▪ پردازشگر تصویر truepic V

▪ ضبط ویدیویی با کیفیت ۱۲۸۰ x ۷۲۰ (HD)

▪ وزن و ابعاد ۳۳۵ گرم و ۱۲۱mm (W) x ۷۰mm (H) x ۳۶mm (D)

▪ سیستم ضد غبار فراصوت

▪ حساسیت تصویر ۲۰۰-۳۲۰۰ در مود خودکار و ۱۰۰-۶۴۰۰ در مود دستی

سعید فرج‌زاده

دید هفتم