تـحقـیـقـی دربـاره رابـطـه پـول و شـادی

یک بررسی جدید نشان می دهد آمریکایی ها هنگامی که شکاف میان ثروتمندان و فقرا کمتر است, احساس شادکامی بیشتری می کنند

یک بررسی جدید نشان می‌دهد آمریکایی ها هنگامی که شکاف میان ثروتمندان و فقرا کمتر است، احساس شادکامی بیشتری می‌کنند. به گزارش لایوساینس، براساس این پژوهش که نتایج آن در مجله علوم روان‌شناختی منتشر شده است، دلیل این وضعیت آن است که هنگام وجود تفاوت بزرگ در درآمدهای افراد، مردم کم‌درآمد یا با درآمد متوسط، احساس «اعتماد کمتری به دیگران» می‌کنند و انتظارشان این است با انصاف بیشتری با آنها رفتار شود...

نتایج این بررسی نشان می‌دهد که چرا شادکامی آمریکاییان همگام با افزایش ثروت ملی در ۵۰ سال گذشته، افزایش نیافته است. شیجیهیرو اویشی، از دانشگاه ویرجینیا و سرپرست این پژوهش، دراین باره گفت: «ناهمخوانی درآمدها در آمریکا به‌خصوص از دهه ۱۹۸۰ به بعد، افزایش یافته‌است و به موازات این افزایش نابرابری، کاهش قابل‌توجهی در رضایت از زندگی و شادکامی مشاهده می‌شود.»

این نتایج درباره حدود ۶۰ درصد آمریکاییان یا افرادی که در رده درآمد پایین و متوسط قراردارند، صدق می‌کند. در میان آمریکاییان ثروتمندتر، میزان ناهمخوانی درآمدها اثری بر شادکامی ندارد. پژوهشگران اقتصادی مدت‌هاست که اندازه‌گیری‌ افزایش نابرابری درآمد در آمریکا را با استفاده از شاخصی به نام «ضریب جینی» مستند کرده‌اند؛ هر چه ضریب جینی بالاتر باشد، شکاف بزرگ‌تری میان ثروتمندان و فقرا وجود دارد. به گفته پژوهشگران، در طول دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ضریب جینی در آمریکا با بسیاری از کشورهای اروپایی برابر و از فرانسه کمتر بود. اما به گزارش برنامه توسعه سازمان ملل، در سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۷ ضریب جینی در آمریکا ۸/۴۰ بود که بیشتر از ۷/۳۲ در فرانسه است. به‌طورمعمول در کشورهای اسکاندیناوی مانند فنلاند که مردمانی شادمان دارد، ضریب‌های جینی در طیف ۲۰ قرار دارند. اما مقایسه شادکامی میان کشورها مشکل است، برای مثال آرژانتین (کشوری با شکاف درآمدی عمده) از بسیاری جهات دیگر به جز اقتصاد، با فنلاند تفاوت دارد. اویشی و همکارانش برای اینکه از این متغیرها رها شوند، از روش «نظرخواهی اجتماعی عمومی» استفاده کردند و ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ آمریکایی را به‌طور تصادفی انتخاب‌ کردند و در هر سال یا هریک سال در میان در فاصله سال‌های ۱۹۷۲ تا ۲۰۰۸ آنها را اساس پژوهششان قراردادند. بیش از ۴۸ هزار نفر به پرسش‌‌ها درباره اینکه چقدر شادکام هستند، چقدر به دیگران اعتماد دارند و اینکه به نظر آنها دیگر افراد چقدر منصف هستند، پاسخ دادند.

● توضیح ناکامی و ناخشنودی

این نتایج نشان داد که آمریکاییان کم‌درآمد و با درآمد متوسط در دورانی که شکاف درآمدی زیاد است، نسبت به دوران کم بودن شکاف درآمد، شادکامی کمتری دارند. در افراد ثروتمندتر شکاف درآمدی اثری چه در جهت مثبت یا منفی ایجاد نمی‌کرد، گرچه نتایج یک بررسی دیگر نشان داده است که بخشیدن پول که به نظر می‌رسد این شکاف را کمتر می‌کند، می‌تواند بسیار شادکام‌کننده باشد. این نتایج فقط همبستگی میان ۲ عامل مورد بررسی را نشان می‌دهد، بنابراین پژوهشگران نمی‌توانند با اطمینان بگویند که شکاف درآمدی به‌طور مستقیم باعث ناکامی و ناخشنودی می‌شود، اما اندکی کاوش بیشتر، توضیحی محتمل را به‌دست می‌دهد؛ هنگامی که شکاف درآمدی افزایش یافت، افراد کم‌درآمد و با درآمد متوسط به‌طور فزاینده‌ای نسبت به سایر افراد بی‌اعتماد می‌شوند. همچنین این افراد با احتمال کمتری اعتقاد داشتند رفتار منصفانه نسبت به دیگران هنجار جامعه است. به گفته این پژوهشگران، این گسیختگی اجتماعی توضیح‌دهنده کاهش شادکامی در این دوران است. آنها می‌گویند اگر این نتایج درست باشند، می‌توانند توضیح دهند که چرا کشورها با شکاف‌های درآمد کمتر نسبت به آمریکا، (مانند دانمارک، فرانسه و آلمان) با افزایش ثروت ملی‌شان شادکامی‌شان نیز بیشتر شده، اما در مورد آمریکا این اتفاق نیفتاده است. اویشی می‌گوید: «پیامدهای این نتایج روشن هستند. اگر به شادکامی اغلب مردم اهمیت می‌دهیم، لازم است کاری برای حل مشکل نابرابری درآمدها انجام دهیم.»

ترجمه: دکتر علی ملائکه

منبع: livescience