رای اعتماد به کابینه و برخی غفلت های ناموجه در تحقق و تکامل حماسه سیاسی

انتخابات ریاست جمهوری مرحله جدیدی از بازسازی و پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی و پرده برداری از گامهای جدیدی از تکامل رو به رشد مردم و انقلاب اسلامی و ضرورتی بایسته بر کامل شدن حماسه سیاسی است

انتخابات ریاست جمهوری مرحله جدیدی از بازسازی و پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی و پرده برداری از گامهای جدیدی از تکامل رو به رشد مردم و انقلاب اسلامی و ضرورتی بایسته بر کامل شدن حماسه سیاسی است.

حماسه سیاسی به اقتضاء در فضای متفاوت و پیچیده ای بروز می یابد. پیچیدگی این فضا آنچنان است که رهبری انقلاب حتی تاکید بر جذب نیروهای مخالف با نظام و جلب مساعدت آنها برای حفظ کشور، از طریق تشویق حضور آنها در انتخابات و تقویت فرایند مردم سالاری داشتند. حال در چنین فضایی و ضرورت های بایسته آن، خصوصا با ملاحظه ضرورت های قابل تاکید و مسائل و مشکلات مبتلابه جامعه جوانان مملکت، و در جایی که مجلس و نمایندگان آن باید نمادی از اتحاد، اراده و خرد ناب جمعی در پیشبرد اهداف تعیین شده انقلاب باشند؛ و تنگ نظری، و خُردبینی جز هدر شدن سرمایه ها و نیروها چیزی بر ما نخواهد افزود.

رائ مجلس به معرفی شدگان برای گزینه های وزارت خانه های، آموزش و پرورش و علوم، تحقیقات و فناوری از این دست است. این نوع برخورد و تطبیق آماری آرا نکته قابل توجهی را برملاّ می کند و آن آنکه تعداد بسیاری از نمایندگان مجلس هستند که لوازم تحول فضای سیاسی کشور در ایجاد و تثبیت حماسه سیاسی و پیام رهبری و نحوه عمل در راستای آنرا درک نکرده اند. این آقایان باید بدانند که فرصت ها در حال گذر است و کشور به شدت به چابکی، دقت و سرعت عمل نیازمند است و دوری از اغراض نفسانی، گروهی و فرقه ای نیازمند است. این نکته اساسی است که خصوصاً نمایندگان مجلس باید بدان نه تنها آگاه باشند بلکه باید به آن عمل کنند.

تایید نشدن اعتبار سه گزینه مطرح شده در موقعیت زمانی یاد شده و موقعیت راهبردی، که فرصت کمی تا گشایش دانشگاه ها و مدارس باقی مانده است، در حالی که گزینه های معرفی شده مدیرانی کارآمد، متعهد و زبده از سرمایه های انقلاب اسلامی به شمار می رفتند؛ این هشدار و نگرانی را برای من شهروند ایجاد می کند که متاسفانه مجلسیانی هستند که پیام را دریافت نکرده و متوجه سیاق رهنمودها و الزامات آن نشده اند و این رفتار در بردارنده خطرهای بزرگتری است که بهتر است هر چه زودتر این عزیزان رفتار های خود را نسبت به آن تصحیح نمایند. گذشته از آنکه به دنبال آن نیستیم که با به رخ کشیدن اشتباهات گذشته نظری را تحمیل کنیم اما در یک مقایسه ساده اقدام همین مجلس و همین نمایندگان درخصوص معرفی شدگان دوره دهم برای همین وزارتخانه ها و عملکرد امانت گیرندگان همین نمایندگان؛ به سادگی این ادعا را تائید می کند.

برای مثال، تنی از این تائید شده-گان قبلی حتی در طول ۴ سال وزارت، یکبار هم در نماز جماعت نمازخانه وزارتخانه شان حضور نیافته اند و یا مدیریت شان آنچنان مدبّرانه و هماهنگ بوده است که در یکسال ۴ شیوه نامه متفاوت و متناقض از سوی زیردستانشان برای یک موضوع واحد ابلاغ شده است. به عنوان یک شهروند، با مقایسه توانمندی ها و تعهد این عزیزان با مجموعه ای از کسانی که همین مجلسیان در دو دوره نهم و دهم به آنها رای داده اند و خود حتی به ناگزیر آنها را استیضاح کرده اند و یا حتی کارنامه بحث برانگیز برخی از آنها با استیضاح نیز قابل دفاع نیست، تحیّر برانگیز می شود که چه توجیهی در پس حرکت این تعداد از نمایندگان هست که متاسفانه جمعیت قابل توجهی از اکثریّت اعضای مجلس ( تعداد در حدود۱۶۰ نفر) را رقم می زند. آیا این رفتار می خواهد تا آخر دوره نمایندگی این دسته از نمایندگان ادامه یابد و آسیب های جبران ناپذیر به حرکت مردم و اهداف انقلاب اسلامی تحمیل کند. به عنوان یک آشنا با مسائل سیاسی و استراتژیک، بیشتر مایه تحیر است زمانی که می بینم چگونه با سرمایه هایی چون دکتر میلی منفرد و دکتر نجفی برخورد می شود. این پیام چه اهدافی را به مخاطبان آن ارسال می کند.

این دسته از نمایندگان عزیز که بیشترشان افتخار شاگردی اساتید دانشگاهی را دارند، چگونه در بزنگاه هجمه همه جانبه دشمن، علیرغم همه تاکیدات رهبری معظم بر حفظ اتحاد و هم افزایی، سرمایه های کشور، نیروهای صادق و لایق کشور را با شائبه های پوچ و بی بنیاد منزوی می کنند و جامعه انقلابی را از بهره گیری از توان و همت مثال زدنی آنان محروم می کنند. برای مثال ، سوابق روشن دکتر میلی منفرد در خدمت صادقانه، متعهدانه و بی ریا به انقلاب، جامعه اسلامی و خصوصاً جامعه دانشگاهی بر کسی ، خصوصاً آنها که اندک آشنایی با حوزه آموزش عالی، تحقیقات و فناوری کشور دارند پوشیده نیست ؛ حال نمایندگان محترم مخالف چگونه می خواهند آرای خود را نسبت به ایشان به عنوان فردی که بیشترین رای مخالف را داشته است توجیه کنند. بدیهی است ملت پس از اعلام آشکار تمایلات خود در انتخابات، از این اقدام و تناقض آشکار بین شعار و عمل نمایندگان خود متحیّر و سردرگم می گردند. از سویی اصرار نمایندگان بر درک خواست مردم و همراهی و همکاری با منتخب اجرایی آنها است و از سوی دیگر کماکان سرنا از سر گشاد آن زده می شود.

این نمایندگان را چه می شود؟ و چه پاسخی در توجیه این عمل برای خود و مردم کنجکاو دارند؟ آیا زمانی که جامعه علمی، آموزشی، پژوهشی و دانشگاهی می بینند که مجلس با نخبگان کارآمدی چون دکتر منفرد به جهت شائبه ای پوچ و بی محتوا چنین می کنند و او را از خدمت صادقانه در پست اجرایی که به جرات کمتر نیرویی در تراز ایشان قادر به مدیریت آن است محروم می کنند، به چه نتیجه ای خواهند رسید.

آیا امکان اجرای کرسی های آزاد اندیشی، و حفظ فضای آزاد اندیشی که از چارچوب ها و مبانی اصلی دینداری است و صیانت، توسعه و پیشرفت در بحث و مجادلات علمی و حضور عالمانه که از بنیان های تفکر علمی و دانشگاهی است در چنین فضایی میسر خواهد بود. در این بین سوالاتی پیش می آید؟ آیا اصرار بر این نوع برخورد جناحی خود عارضه و مانع جدیدی در پیشرفت انقلاب اسلامی و اهداف آن نیست؟ آیا مردم شریف کماکان با همه هزینه هایی که از تمایلات ناصواب این دسته از نمایندگان و بسیاری از اقدامات و حمایت های جناحی آنها دیده اند در انتخابات بعدی از آنها حمایت خواهند کرد؟ آیا این نمایندگان می خواهند کماکان با تکیه بر ساخته های ذهنی خود نسبت به تحولات ضروری و ساختار مدیریتی آن که از سوی رهبر معظم انقلاب توصیه و تاکید شده است بی توجه باشند؟

دکتر فرامرز اکرمی