برای شاد زیستن خودمان را بشناسیم

با اندکی دقت در مورد خود و دیگران، در می‌یابیم که به رغم تفاوت‌های متعدد و متنوع موجود میان ما و دیگر افراد در شکل ظاهری و خلق و خوی انسانی، آدم‌ها وجوه مشترک فراوانی در ساخت …

با اندکی دقت در مورد خود و دیگران، در می‌یابیم که به رغم تفاوت‌های متعدد و متنوع موجود میان ما و دیگر افراد در شکل ظاهری و خلق و خوی انسانی، آدم‌ها وجوه مشترک فراوانی در ساخت جسم و جان با یکدیگر دارند.

اشتراک در زبان، رنگ، ملیت، فرهنگ عمومی، شغل، طول قد و گاهی این امور در میان همه‌ی افراد انسان یافت می‌شود: مانند برخورداری از حواس پنج گانه، راست قامت بودن، نیازمندی به غذا، حس کنجکاوی، کمال‌طلبی، حقیقت‌طلبی، میل به پرستش، زیبایی دوستی و اراده‌ی آزاد. مشترکات نوع نخست، به دلیل فقدان آن‌ها در برخی از افراد انسان، نمی‌توانند از امور ذاتی و سرشتی انسان به شمار آیند. ولی مشترکات نوع دوم تقریباً در همه‌ی انسان‌ها دیده می‌شود و می‌توان گفت به طور نسبی از امور سرشتی هستند. لذا کسی که می‌خواهد خوب، شاد و سالم زندگی کند، بایستی تا حدودی این‌ها را بشناسد.

کافیست که کمی‌ دقت کنیم و در وجود خودمان به درستی آن‌ها را بشناسیم؛ زیرا اگر آن‌ها را بشناسیم یعنی خود را بشناسیم، خدای خود را بهتر می‌شناسیم.

خودشناسی به اندازه‌ی خداشناسی سهل است و اگر خود را آن طور که هستیم و باید باشیم نشناسیم، زندگیمان در تضاد و کشاکش بیهوده سپری خواهد شد و یافته‌هایمان از خودمان نه براساس واقعیت وجودمان، بلکه بر اساس ایده‌آل‌ها و تلقینات خواهد بود، پوچ و توخالی و فاقد انرژی و زایندگی، چراکه اعمالی نیستند که خود واقعی و خود درونمان آن‌ها را به وجود آورده باشد.