شنبه, ۶ بهمن, ۱۴۰۳ / 25 January, 2025
مجله ویستا

قانون طلایی ساعت منطقی بدون حرف پیش


قانون طلایی ساعت منطقی بدون حرف پیش

نوجوانان تا چه ساعتی اجازه بیرون ماندن دارند

ملاک و معیار خاصی برای زمان بیرون ماندن نوجوانان وجود دارد؟ آیا درست است که آنها را مجبور کنیم راس ساعت معینی در خانه باشند یا آنکه این قانون سختگیرانه را از پدر و مادرهایمان به ارث برده‌ایم و می‌توانیم آزادی‌های بیشتری برای نوجوان‌هایمان درنظر بگیریم؟ سوال‌هایی از این دست، سوال‌های کلیدی خانواده‌هایی است که فرزند نوجوان در خانه دارند و نمی‌دانند با اعلام استقلال آنها چه رفتاری کنند...

۲ نمونه ایرانی و خارجی برای پاسخ به این سوال درنظر گرفته‌ایم که خواندن?شان در کنار یکدیگر می‌تواند به بخشی از سوال‌های شما پاسخ دهد.

● قانون بازگشت به خانه

ساعت ۱۰:۳۰ دقیقه شب است و دختر شما به تلفن‌هایتان پاسخ نمی‌دهد و مهم‌تر از همه اینکه به قانونی که برای بازگشت در ساعت ۱۰ شب گذاشته‌اید، بی‌محلی کرده است. چرا او چندین مرتبه است که این قانون را نقض می?کند؟ بخشی از خواسته نوجوانان، گذاشتن حد و حدود است اما آنها در عین حال با این خواسته خود مقابله می‌کنند چرا که آنها با آزمون و خطا سعی می‌کنند آزادی‌های بیشتری به دست آورند.

● راه‌حل

ممکن است بخشی از تمایل نوجوان شما برای بی‌محلی کردن به قانون‌ها از بی‌معنی بودن و بی‌دلیل بودن قانون‌ها بیاید. بهتر است با والدین دوستان نزدیک فرزندتان تماس بگیرید و با آنها در این باره مشورت کنید. قرار نیست سوال بزرگی از آنها بپرسید یا تصمیم بگیرید آنها را نیز ادب کنید، فقط کافی است از آنها بپرسید چه زمانی را برای بازگشت بچه‌ها به خانه درنظر گرفته‌اند. از طرف دیگر، مهم است که زمانی ۱۰ دقیقه‌ای درنظر داشته باشید و به خاطر ده دقیقه جاروجنجال به راه نیندازید. اگر بیشتر از ۱۰ دقیقه از قراری که با همدیگر گذاشته‌اید سرپیچی کردند، به دنبال جریمه‌ای بگردید که با جرم متوازن باشد، پیشنهاد اصلی ممنوعیت خروج عصرگاهی از خانه برای یک هفته است.

اگر به نظر می‌رسد که نوجواان شما بیش از اندازه از خانه بیرون می‌ماند به این خاطر که حالش خوب نیست یا آنکه احساس خوبی در خانه ندارد، باید با او صحبت و مشکل را ریشه‌یابی کنید. در عین حال، بدترین حالت زمانی اتفاق می‌افتد که خودتان از قانونی که گذاشته‌اید سرپیچی کنید و نسبت به آن اعتنایی نداشته باشید. اگر درباره سخت‌گیری‌هایتان بلوف بزنید، نوجوان شما اولین کسی است که مچتان را می‌گیرد و اصلا وجهه خوبی ندارد.

● پلکیدن با بچه‌هایی که شما دوست ندارید

هر بار که پسر نوجوان تان با موهای چرب و صداهای عجیب و غریبی که از خودش درمی‌آورد با یکی از دوستانش می‌پلکد، شما کنترل خودتان را از دست می‌دهید و با صدای بلند و با لحن بد او را مخاطب قرار می‌دهید. آیا عکس‌العمل نشان دادن به این موقعیت اشتباه است یا شما باید صحبتی با او داشته باشید؟

● راه‌حل

نوجوان شما می‌تواند گاهی لباس‌های عجیب و غریب بپوشد، می‌تواند رفتارهای بی‌ادبانه از خود نشان دهد و حتی گستاخانه نسبت به شما عکس‌العمل نشان دهد و با این وجود همان فرزند بی‌دفاع شما باشد که تا چند وقت پیش بود. در این موقعیت به والدین توصیه می‌شود تا دست از انتقادهای مدام نسبت به دوست‌های فرزندان شان بردارند و درباره لباس پوشیدن و رفتارهای دوستان بچه‌ها اظهارنظرهای تند و تیز نکنند. به این خاطر که «نوجوان‌ها بسیار با دوستان شان جور هستند و انتقاد نسبت به دوستان شان را دقیقا شبیه به انتقاد مستقیم به خودشان می‌دانند.»

از سوی دیگر، اگر نوجوان شما با گروهی از نوجوان‌ها هم‌بازی شده که عادت دارند از مدرسه فرار کنند یا شما این بچه‌ها را در حال سیگارکشیدن یا شوخی‌های نابه‌جا در خیابان دیده‌اید، باید با او صحبت کنید اما سر صحبت را با دعوا باز نکنید و با جزئیات به زندگی او و دوستانش حمله‌ور نشوید. به سادگی برایش توضیح دهید به خاطر موقعیتی که او در آن قرار دارد نگرانش هستید. «او را در لاک دفاعی قرار ندهید و برایش توضیح دهید که نگران هستید به خاطر چرخیدن با این بچه‌ها او هم سیگاری شود یا آنکه رفتارهای اشتباهی در خیابان از خودش نشان دهد.» در واقع به شما توصیه نمی‌شود تا او را از پلکیدن با این بچه‌ها منع کنید، چرا که او در سنی قرار دارد که می‌تواند این قانون عجیب شما را نقض کند و یاد بگیرد که نسبت به قوانین شما بی‌احترامی کند. باید رفتارهایی که به تاثیر از این دوستان ناباب پیدا کرده کنترل کنید. در نهایت اگر نمی‌توانید نسبت به بچه‌هایتان عکس‌العمل درستی نشان دهید و ترس از اشتباه نسبت به موقعیت دارید، به یک روان‌شناس مراجعه کنید و از مشورت با او نترسید.

● هنجارهایی که می‌شناسیم

دکترغنچه راهب

روان‌شناس

عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

رعایت نظم و پیروی از قوانین و هنجارهایی که در خانه وجود دارد برای یک نوجوان ضروری است. هنجارها و نظم هر خانواده‌ای هم با خانواده دیگر تفاوت‌هایی دارد. باید هم نیازهای بچه‌ها را برآورده کرد و هم از کودکی به آنها آموخت هر خانه‌ای هنجاری دارد و اگر براساس این هنجارها و نرم‌ها حرکت کنید، این قوانین برای بچه‌ها درونی می‌شود. برخی عوامل باعث می‌شوند نوجوان‌ها هنجارشکنی کنند مثلا نیازهای عاطفی آنها برآورده نمی‌شود، ساعت‌های زیادی تنها هستند یا پدر و مادرها تمهیدات لازم برای گردش بچه‌ها مدنظر ندارند در نتیجه نوجوان آهسته‌آهسته از خانه دور می‌شود و برای تفریحات و ارتباطات عاطفی خود فضاهای بیرون از خانه را به میزان زیاد انتخاب می‌کند اما بازهم نمی‌توان ساعت مشخصی را در نظر گرفت؛ هر خانواده‌ای بنابر محل سکونتش و اطمینانی که به فرزندش دارد، می‌تواند هنجارهای متفاوتی را در نظر بگیرد.

زمانی هم که بحث دوستان به میان می‌آید، هنجارهای خانواده‌ها و درونی‌شدن آنها برای نوجوان اهمیت می‌یابد. هر خانواده‌ای باید برای فرزندش درونی کند که قوانین و هنجارهای هر خانه با خانه دیگر متفاوت است پس اگر جمعی از دوستان نوجوان کار خاصی را انجام دهند و نوجوان آنها هم بخواهد آن کار را انجام بدهد با این دلیل که همه نوجوان‌های هم سن من این کار را انجام می‌دهند یا وسیله‌ای دارند یا به مکانی می‌روند، درست نیست. اما اگر خانواده‌ها با صبر و حوصله نوجوانشان را متوجه خطرهایی کنند که ممکن است وی را تهدید کند، حتی رابطه‌شان خدشه‌دار هم نمی‌شود. والدین باید نمونه‌هایی از این خطرات را به شکل عملی و با راهکار به نوجوان‌ها نشان دهند و همراه آنها باشند و نظارت و کنترلی که خالی از عاطفه نباشد بر کارهایشان داشته باشند. به این ترتیب اگر نوجوان خطایی مرتکب شد، خانواده می‌بیند و به آنها تذکر می‌دهد. از طرف دیگر، رابطه میان والدین با فرزندانشان باید آنچنان عمیق و قوی باشد که فرزندان مشکل‌هایشان را با خانواده مطرح کنند و دنبال راهکارهای آنها بگردند.

منبع: webMD