تحول در سیاست اعلامی ایران درباره فلسطین

اظهارات اخیر وزیر خارجه کشورمان در خصوص سیاست ایران در قبال غزه ، شامل دو نکته کلیدی بود که بی مناسبت نیست ، مروری مختصر بر آن داشته باشیم.

آن طور که خبرگزاری ها نقل کرده اند، منوچهر متکی حمایت ایران از غزه را " سرمایه گذاری امنیتی" خوانده است .

این تعبیر ، در واقع خلاصه راهبردی است که ایران در قبال مساله فلسطین دنبال می کند.

حمایت از یک جنبش آزادیبخش ، می تواند بر مبنای دو امر استوار باشد: اولی، طرفداری از حق و حمایت از مظلوم و دومی ، پیگیری منافع ملی.

واقعیت این است که در تعامل ایران و مقاوت اسلامی فلسطین ، هر دو مساله فوق الاشاره ، با یکدیگر همپوشانی دارند ، یعنی از یک سو دفاع ایران از فلسطینیان ، از منظر اخلاقی قابل توضیح است و از دیگر سو ، اتفاقاً منافع ملی ما نیز ایجاب می کند که جریان ضد اسرائیلی در داخل سرزمن های اشغالی تقویت شود.

به بیان دیگر به سود ایران است که موضوع مقابله با اسرائیل ، در همان داخل سرزمین های اشغال شده پیگیری شود.

این ، راهبردی است که برخی مربیان تیم های فوتبال نیز بدان اعتقاد دارند و همواره به بازیکنان خود توصیه می کنند که کار دفاع را از مقابل دروازه حریف شروع کنند تا توپ به زمین خودی نیاید.

از آنجا که حکومت اسرائیل یک حکومت "بنیادگرا" و مبتنی بر آموزه های افراطی و تحریف شده یهود است ، اثبات این نکته کار چندان سختی نخواهد بود که اگر معتقدان به آیین افراط گرای "یهود تحریف شده " مجال یابند و قدرت پیدا کنند ،برای تحقق آرمان دیرین خود ، یعنی "از نیل تا فرات" ( که بر اساس برخی نقشه های موجود بخشی از خوزستان ایران را نیز فر امی گیرد) به عنوان یک "رسالت تاریخی و دینی" وارد عمل خواهند شد

البته "از نیل تا فرات" عرصه سرزمینی آنها را تشکیل می دهد و سرزمین های پیرامونی "اسرائیل بزرگ" نیز عرصه امنیتی شان را و از این رو هیچ کشوری در این منطقه از جمله ایران ، حق ندارد قوی تر از اسرائیل باشد و می بایست تا ابد زیر سیطره دائمی قوم برتر (یهود) زندگی کند!

از این رو بیراهه نیست اگر بگوییم ، غزه ، خط مقدم ایران و همه کشورهای اسلامی است که به نوعی در عرصه سرزمینی و امنیتی "اسرائیل بزرگ" قرار دارند و از این رو ، کشورهای عربی که در حمایت از مبارزه علیه اسرائیل کوتاهی می کنند ، دچار یک خطای راهبردی هستند زیرا اگر اسرائیل ، امروز مهار نشود ، در آینده به سراغ آنها خواهد آمد ؛ این آینده را البته ، دیپلماسی امروز پیش بینی و توصیه نمی کند ولی اعتقادات صهیونیستی به طور جدی پیگیر آن است ولو آن که سالیانی طولانی سپری شود تا فرصتی مناسب به دست بنیادگرایان یهودی بیفتد.

از این رو ، دوراندیشی ، حکم می کند که اسرائیل همچنان در درون دچار چالش باشد تا فرصت بلندپروازی های بنیادگرایانه را نداشته باشد.

اما نکته دوم در سخنان وزیر خارجه ایران ، اعلان علنی سیاست ایران در به رسمیت شناختن حق دولت فلسطین برای دستیابی به سلاح های متعارف است.

متکی گفته است که مبارزان راه آزادی حق دسترسی به سلاح را دارند و این‌که بگردیم که یک مقاومت از کجا و چگونه سلاح به دست آورده، یک سؤال انحرافی است.

این سخن پس از بیان می شود که مقامات تهران تصریح کردند که اگر بتوانند به فلسطینی ها سلاح هم خواهند رساند .این درحالی است که تا پیش از این ، سیاست رسمی ایران این بود که اعلام کند حمایت تهران از فلسطین ، صرفاً معنوی است.

البته روبکرد جدید تهران ، پشتوانه منطقی هم دارد ؛

اولاً) حماس ، نه یک گروه تروریستی که طبق استانداردهای خود غربی ها ، یک دولت قانونی است که بر اساس یک انتخابات آزاد -که تحت نظارت سازمان های بین المللی و اروپایی برگزار شد - قدرت را در دست گرفته است و لذا مانند هر دولت قانونی دیگر در این جهان ، حق دارد که برای دفاع از خودش سلاح متعارف داشته باشد.

ثانیاً )در شرایطی که آمریکا ، در راستای منافع خود ، مدرن ترین سلاح ها را به اسرائیل می بخشد ، چرا ایران در راستای اهداف پیش گفته که با امنیت ملی مان در دراز مدت رابطه دارد ، به حماس سلاح ندهد؟

امروزه ، رسانه های غربی ، می کوشند با بحث "قاچاق اسلحه" به نوعی حق مردم فلسطین در داشتن سلاح دفاعی را نادیده می گیرند.

این در حالی است که در هیچ جای دنیا ، دولتی که بخواهد از مرزهای خودش واردات داشته باشد ، قاچاقچی محسوب نمی شود و اگر دولت فلسطین ، این کار را مخفیانه انجام می دهد ، به دلیل غیرقانونی بودن کارش نیست ، بلکه به این دلیل است که اسرائیل به طور غیرقانونی و با قوه قاهره ، جلوی این اقدام متعارف را می گیرد و لذا حماس چاره ای جز مخفی کردن سلاح هایش از اسرائیل ندارد.

از این رو ، مواضع اخیر وزارت خارجه ایران را می توان تحولی در سیاست های اعلامی جمهوری اسلامی ایران در قبال مساله فلسطین دانست .

سید ضیاءالدین احتشام