سایه امپریالیسم بیولوژیك بر آمریكای لاتین

هدف بوش این است كه برزیل را به هر طریق ممكن از دیگر كشورهای آمریكای لاتین كه در روند بدست آوردن آزادی و وحدت هستند جدا كند و این كشور را وادار كند تا نقش خود به عنوان بازیگر جهانی را از دست بدهد

در زمان دیكتاتوری نظامی در برزیل، وزیر امور خارجه برزیل بخاطر یك جمله شهرت یافت: «آنچه كه برای آمریكا خوب است، برای برزیل هم خوب است». این جمله به سمبل تسلیم بی چون و چرای نه تنها برزیل، بلكه همه آمریكای لاتین (به استثنای كوبا كه هرگز بخشیده نشد) تبدیل شد. البته اكنون ممكن است بنظر رسد كه این جمله برعكس شده باشد و ایالات متحده نه تنها به برزیل نزدیك می شود، بلكه تسلیم منافع اولین دولت چپگرای این كشور می شود.

با شكست طرح راهبردی آلكا (منطقه تجارت آزاد كشورهای آمریكایی) اكنون نوبت به طرح اتانول رسیده است. سوخت طبیعی كه دوست محیط زیست است، بنزین سبز كه ایالات متحده و برزیل بیش از ۷۰ درصد بنزین خود را از آن تولید می كنند.

نفت و سوختهای فسیلی كه آلوده كننده و تجدید ناپذیرند، وابستگی به كشورهای دشمن ـ مانند ونزوئلاـ یا كشورهای بی ثبات ـ مانند نیجریه ، آنگولا یا سودان ـ و سوخت های جایگزین كه آلودگی ندارند و موجب گرم شدن زمین نمی شوند بهانه های ایالات متحده بوش است. در عوض سوخت های گیاهی طبیعی و تجدیدپذیر هستند، زیرا از نیشكر، ذرت، سویا، نخل آفریقایی، بادام و آفتابگردان بدست می آیند.

به همین علت بوش و لولاداسیلوا، رییس جمهوری برزیل ، یادداشت تفاهمی در زمینه ایجاد «شركتی راهبردی» برای تولید اتانول امضا كردند. به همین دلیل لولا این افتخار را بدست آورد كه اولین رییس جمهوری در آمریكای لاتین باشد كه به كمپ دیوید ـ اقامتگاه انحصاری آخر هفته های رییس جمهوری آمریكا ـ دعوت می شود.جای شك وجود ندارد كه اتانول در آینده نزدیك تجارت جدید خواهد بود. گروه های بزرگ سرمایه داری بین المللی ـ شركت های نفتی، صنعت خودروسازی و شركت های فراملیتی بازار كشاورزی و دانه های تغییر یافته از نظر ژنتیكی ـ در حال سرمایه گذاری های عظیم هستند، همان كاری كه فرصت طلبان بزرگ مانند جورج سورس با سرمایه های جهانی می كنند.

تنها اعلام همكاری راهبردی ایالات متحده و برزیل و قصد بوش مبنی بر كاهش ۲۰ درصدی مصرف بنزین حاصل از نفت تا سال ۲۰۱۷ به نفع سوخت طبیعی، اكنون موجب افزایش قیمت دانه ها و ذرت در بورس كشاورزی شیكاگو شده است. نیویورك تایمز می نویسد كه كشاورزان این نوع دانه ها در آمریكا تصمیم گرفته اند كه در سال جاری كشت ذرت را تا سطحی بالا ببرند كه ركورد بر جای گذارند و در برزیل ، آلفرد اسزوارك، رییس جامعه كشاورزان نیشكر می گوید: «اگر آمریكاییها قصد دارند ۲۰ درصد از بنزین مورد نیاز خود را با اتانول جایگزین كنند، ما مجبور خواهیم بود كه تولید خود را برای رفع تقاضای بازار ایالات متحده ، سه برابر كنیم».

مسابقه ذرت و نیشكر مانند مسابقه بیهوده طلا در سال گذشته است.اخیرا پرودی در برازیلیا شركتی را میان پتروبراس و ای.ان.آی برای ساخت ۴ كارخانه تولید اتانول بنیان نهاد. البته نه فقط در برزیل ، بلكه در كشورهای رعیت آمریكای مركزی ، در دورترین كشورهای آفریقایی و هر جایی كه زمینی برای كشت و آفتاب برای رشد آنها وجود دارد.

در جنوب كره زمین این اقدام صورت می گیرد.هیچ كس نمی گوید كه اتانول حاصل از نیشكر بدتر از بنزین حاصل از نفت است . اما تردیدهای جدی درباره حفاظت از محیط زیست وجود دارد ، زیرا این اقدام ـ افزایش حیرت انگیز كشاورزی تك محصولی، سموم كشاورزی ، اخراج میلیونها كشاورز و روستایی، استفاده زمینها نه برای تولید مواد غذایی، بلكه برای تولید سوخت را به همراه خواهد داشت.

شاید فیدل كاسترو، هوگو چاوز، جمعیت بی زمینها در برزیل و . . . در محاسبات خود درخصوص ویرانگری اتانول اغراق می كنند. شاید میگل آلتیئری ، متخصص كشاورزی و محیط زیست در دانشگاه بركلی كه اتانول را «امپریالیسم بیولوژیك» می خواند و جورج مونبیوت انگلیسی كه چندی پیش در گاردین در مورد توان آلایندگی سوخت طبیعی نوشت كه ده برابر بدتر از نفت است ، اشتباه می كنند.

هدف بوش این است كه برزیل را به هر طریق ممكن از دیگر كشورهای آمریكای لاتین كه در روند بدست آوردن آزادی و وحدت هستند جدا كند و این كشور را وادار كند تا نقش خود به عنوان بازیگر جهانی را از دست بدهد.

هدف دیگر وی تخریب هماهنگی چپ های آمریكای لاتین است كه تاكنون وحدت خود را حفظ كرده اند و علت آن دیپلماسی نفتی چاوز و دولتهای بسیار متفاوت مانند برزیل ، ونزوئلا، آرژانتین ، شیلی، بولیوی، اوروگوئه یا اكوادور بوده است . چاوز سفر منطقه ای بوش به آمریكای لاتین را به شدت متوقف كرد و توانست وی را منزوی كند.هدف نهایی بوش جلوگیری از استقلال این كشورها درزمینه انرژی است تا بتواند وابستگی جدید و قدیم آنها را همیشگی كند.

نویسنده: ماتئوتزی

سردبیر روزنامه ایتالیایی ایل مانیفستو

ترجمه: مهدی صفری