اعتماد‌‌‌ به ‌‌‌نفس ‌ضامن ‌موفقیت ‌حرفه‌ای‌

«آقای X» از آن آدم‌هایی است که هر پدر و مادری آرزو می‌کند ای کاش فرزندی مثل او داشته باشد و هر معلمی خوشحال می‌شود که چنین شاگردی داشته باشد و هر شرکتی هم در هر کجای دنیا، مشتاق خدمت …

«آقای X» از آن آدم‌هایی است که هر پدر و مادری آرزو می‌کند ای کاش فرزندی مثل او داشته باشد و هر معلمی خوشحال می‌شود که چنین شاگردی داشته باشد و هر شرکتی هم در هر کجای دنیا، مشتاق خدمت اوست.

اما مگر او چه خصوصیاتی دارد که دیگران ندارند؟ رزومه کاری خوب مقبولی دارد، اما نمراتش چندان درخشان نیست. در رشته حقوق فارغ‌التحصیل شده است، اما نه از دانشگاهی خیلی معتبر و شناخته شده. سابقه کار دارد، اما تا فتح قله‌های موفقیت حرفه‌ای راه زیادی در پیش‌رو می‌بیند.

بنابراین چه چیزی است که او را چنین از دیگران متمایز کرده است؟

اگر با او آشنا شوید و او را از نزدیک ببینید، پاسخ این پرسش را خواهید یافت. او جوانی با اعتماد به نفس است که از خود تصویری مثبت به دیگران ارائه می‌کند. روحیه مثبت و چالش‌طلب او چیزی است که دیگران را جذب می‌کند و این همان خصوصیات منحصربه فردی است که او را در عرصه شغلی، یک گام جلوتر از دیگران قرار می‌دهد و باعث می‌شود وی بر موانع و مشکلات، چه شخصی و چه حرفه‌ای غلبه کند.

خصوصیاتی که او دارد نه اکتسابی است و نه با خواندن رشته حقوق به دست آمده‌ است و این از چشم کارفرمایان پنهان بماند. آنها برای «اعتماد به نفس» و «روحیه مثبت کاری» او قیمت می‌گذارند و بخوبی آگاهند که این خصوصیت برای موفقیت حرفه‌ای، الزامی و اجتناب نا‌پذیر است.

اعتماد به نفس، باور خویشتن و یک روحیه مثبت و واهمه نداشتن از آینده و موفقیت‌ها و شکست‌هایی که در پیش است؛ ۴ خصوصیتی است که در کنار عوامل مؤثر دیگر، ضامن موفقیت حرفه‌ای است.

افراد واجد این خصوصیات، مسوولیت اعمال خویشتن را به عهده می‌گیرند، موفقیت را برای خود تعریف می‌کنند وهمواره در تلاش برای رسیدن به آرمان‌های بزرگ‌تری هستند. اعتماد به نفس محصول خودباوری است و آدم‌های با اعتماد به نفس همچون او، از خود و توانایی‌های خود راضی هستند و به آن می‌بالند. آنها احساس می‌‌کنند توانایی لازم را برای مقابله با چالش‌ها و غلبه بر موانع و مشکلات دارند.

آنها همیشه روحیه خوبی دارند و آرمان‌های خود را بوضوح می‌بینند و تلاش برای دستیابی به آنها را رضایت‌بخش می‌دانند. در حالی‌که افراد فاقد اعتمادبه نفس از برداشتن موانع واهمه دارند؛ افراد مطمئن به خود به جای حرف زدن و مقصر جلوه‌دادن این و آن، عملگرا هستند. آنها زمام زندگی خود را شخصا به دست می‌گیرند و معتقدند خود پاسخگوی موفقیت و شکست‌ خویشتن هستند. شاید بتوان گفت باور خویشتن یا همان خودباوری گاه حتی مهم‌تر از اعتماد به نفس است. خودباوری به افراد نیروی لازم برای سربلند بیرون آمدن از همه شکست‌ها و ناکامی‌ها را می‌دهد و اگرچه ممکن است افراد دارای اعتماد به نفس، تحت شرایطی همچون استرس، متزلزل شوند؛ اما هرگز از توانایی‌ها، ‌اعتقادها و باورهای خود غافل نمی‌شوند.

تصویری که فرد از خود دارد یا به عبارتی دیگر، آنچه فرد در باره خود می‌پندارد تا حد زیادی موفقیت یا شکست او را معین می‌کند زیرا بر امیدها، آرزوها، کارها و ماحصل تصمیمات او تأثیرگذار خواهد بود. زنان و مردان موفق، تصویری مبتنی بر واقعیات اما اطمینان‌بخش از خود دارند.

آنها لزومی نمی‌بینند که بخواهند آنچه اعتماد به نفس آنها را تهدید می‌کند نفی کنند، بلکه سعی می‌کنند آن را بپذیرند، اما مغلوب نشوند. آنها تلاش می‌کنند به اطلاعات و چیزهایی بها دهند که بر باور درست آنها از خودشان مهر تأیید می‌زند.

وقتی X برای بار اول درخواست پذیرش داد، از سوی دانشگاه‌های خصوصی مورد علاقه‌اش پذیرفته نشد و همین انگیزه‌ای قوی شد تا این بار برای دانشگاهی دولتی درخواست پذیرش دهد. او پذیرفته شد و حتی بورسیه‌ای هم دریافت کرد. حال فکر کنید اگر او بدون داشتن آن اعتمادبه‌نفس به خود اجازه می‌داد مغلوب یأس شود؛ هرگز به موفقیت دست نمی‌یافت و بورسیه به فرد دیگری می‌رسید.

افرادی مثل او هرگز از شکست یا حتی اشتباه‌ها و پیامدهای آن نمی‌ترسند. اشتباه‌ها و شکست‌ها موانعی موقتی در سر راه آنها برای رسیدن به آرمان‌هایشان است. آنها پس از هر شکستی به خود می‌آیند. مسیر جدیدی برای رسیدن به هدفشان در ذهن ترسیم می‌کنند و با شور و شوقی مضاعف بر روی پروژه جدیدشان تمرکز می‌کنند.

اما در نقطه مقابل،‌افرادی که اعتمادبه‌نفس لازم را ندارند، پس از شکست یا ضربه خوردن ‌خود را عقب می‌کشند. آنها دیگران و شرایط را مسبب شکست خود می‌دانند، بی‌آن‌که کم‌کاری و اهمال و سهل‌انگاری خود را مورد نظر قرار دهند. آنها به دلیل تجزیه و تحلیل غلط شرایط شکست‌شان و نیز تجربه نگرفتن از اشتباه‌هایشان، اشتباه‌های خود را تکرار می‌کنند.

افرادی که اعتماد به نفس دارند از چالش‌ها، تغییرات و تحولات استقبال می‌کنند و از همین روست که پس از دست‌یابی به هر هدف در جستجوی اهداف مهم‌تری هستند. آنها مشکلات را به چالش‌هایی فردی تبدیل می‌کنند و از غلبه بر آنها خوشحال می‌شوند.

آنهایی که اعتماد به نفس ندارند اجازه می‌دهند ترس‌ها و بیم‌هایشان به موانعی میان آنان و جاه‌طلبی و آمال‌هایشان تبدیل شود. آنها از تغییر و تحول استقبال نمی‌کنند چون امنیت کذایی‌شان را به خطر می‌اندازد.

افرادی که از اعتماد به نفس بالا برخوردارند، تنها با خود رقابت می‌کنند. آنها می‌خواهند رکورد خود را بشکنند، ‌نه رکورد فرد دیگری را. قربانیان چشم و هم‌چشمی‌ها همواره از غرور و خودبینی رنج می‌‌برند. در محیط کار به دنبال تایید و تاکید دیگرانند. بدون آن‌که هیچ‌گاه از این تحسین و تمجید قانع شوند.

حسین عابدی