دوشنبه, ۲۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 13 May, 2024
مجله ویستا

کمیسـر لسکـو


کمیسـر لسکـو

این سریال چیزی از سریال های پلیسی آمریکایی و انگلیسی کم ندارد و پس از سریال «کمیسر ناوارو» که آن هم از تلویزیون ایران پخش می شد, دومین سریال فرانسوی است که توجه مردم کشورهای مختلف را به خود جلب کرده است

«کمیسر لسکو» نام سریالی است که جمعه شب‌ها از شبکه یک سیما پخش می‌شود. این فیلم با نام اصلی «ژولی لسکو» محصول کشور فرانسه است که از نهم ژانویه سال ۱۹۹۲ به طور همزمان از شبکه‌های تلویزیونی کشورهای فرانسه، بلژیک و سوییس پخش می‌شد و یکی از پربیننده‌ترین سریال‌های اروپایی در کشورهای فرانسه زبان محسوب می‌گشت. آمار به دست آمده نشان می‌دهد که این سریال، هشت تا یازده میلیون نفر بیننده داشت. این در حالی است که پرطرفدارترین فیلم‌های تلویزیونی آن زمان حدود ۲ تا ۴ میلیون بیننده داشتند. همین استقبال شدید سبب شد ساخت سریال «ژولی لسکو» ادامه یابد. تا به حال ۱۵ فصل از این سریال ساخته شده است و تلویزیون کشور ما در حال پخش قسمت‌های اولیه این سریال می‌باشد.

این سریال چیزی از سریال‌های پلیسی آمریکایی و انگلیسی کم ندارد و پس از سریال «کمیسر ناوارو» که آن هم از تلویزیون ایران پخش می‌شد، دومین سریال فرانسوی است که توجه مردم کشورهای مختلف را به خود جلب کرده است. داستان فیلم، آمیخته‌ای از هیجان، تعلیق و طنز می‌باشد و به خاطر نگارش خوب «الکسی لوکه» و بازی‌های خوب بازیگران از جمله بازی بی‌نقص هنرپیشه نقش اول آن «ورونیک ژنست» توانسته است سال‌ها برروی صفحه تلویزیون‌ها برود و تماشاچیان خود را از دست ندهد.

● ژنست یک بازیگر خوشنام

ورونیک ژنست که نام کاملش «ورونیک ریموند ماری کامبولاند» است روز ۲۶ ژوئن ۱۹۵۸ در «میو» فرانسه به دنیا آمد. مادرش منشی و پدرش پزشک بود. وقتی تنها ده سال داشت پدرش را از دست داد. برادرش «اولیور» هم که تنها یک سال از «ورونیک» بزرگ‌تر بود در سال ۱۹۹۳ از دنیا رفت.

ورونیک در هشت سالگی یک ایستگاه رادیویی درست کرد که مجهز به یک ضبط صوت شبه‌حرفه‌ای بود. او هر روز به اتاق انتظار مطب پدرش می‌رفت و با بیماران مصاحبه می‌کرد. پس از مرگ پدر، خانواده ورونیک به شهر دیگری نقل‌مکان کردند و او وارد مدرسه مذهبی «بانوان سن لویی» شد. مسئولان این مدرسه بسیار سخت‌گیر بودند و به عنوان مثال یکی از قوانین آن این بود که دانش‌آموزان باید مدرسان را «خواهر بسیار عزیز» خطاب می‌کردند و هیچ بچه‌ای حق نداشت در حیاط بدود. باید بگوییم کمیسر‌لسکو سردسته گروه شرور مدرسه بود و هر اتفاق ناخوشایندی به او نسبت داده می‌شد.

ورونیک اولین بار در پانزده سالگی قدم بر روی سن نمایش گذاشت. در هجده سالگی با برادرش «اولیور» به پاریس رفت و شغل‌های عجیب و غریبی برای خودش پیدا کرد. در ۲۳ سالگی در کنکور آکادمی هنر پذیرفته شد و در سال ۱۹۸۰ برای بازی در فیلم «جوجه» قبول شد.

در زمان ساخت همین فیلم تهیه‌کننده به او گفت: «تو اسم سختی داری. یک اسم دیگر از میان اعضای خانواده‌ات انتخاب کن.» مادربزرگ‌ «ورونیک»، «ماری ژنست» نام داشت و ورونیک بلافاصله نام او را برای خود برگزید و از آن پس با نام «ورونیک ژنست» معروف گشت. او می‌گوید از زمانی که یادم می‌آید، همیشه دوست داشتم بازیگر شوم. پدر و مادرم هم کمی استعداد در این زمینه داشتند. مادرم می‌توانست کمدین خیلی خوبی شود ولی هیچ وقت شروع نکرد.

ورونیک ژنست (کمیسر لسکو) در سال ۱۹۹۲ با «میربوکووزا» که یک پزشک است، ازدواج کرد. «میر» از همسر اولش دو فرزند به نام‌های «آدام» و «جنیفر» داشت.

ورونیک و میر در ۲۷ جولای ۱۹۹۶ صاحب پسر کوچولویی به نام «سم اولیور خاویر موس» شدند: «اولیور» به خاطر برادر ناکام ورونیک، «خاویر» به خاطر اسم کوچک پدر ورونیک، «موس» هم به خاطر اسم کوچک شوهر ورونیک.

ورونیک و همسرش یک کمپانی ساخت فیلم به نام «سم و کامپانی» تاسیس کرده‌اند. در این شرکت امور مالی برعهده «میر» و امور هنری و انتخاب سناریو وظیفه ورونیک است. این زوج خوشبخت قطعه زمینی در «کورسیکا» خریدند و خانه رویاهای خود را با سلیقه خودشان در آن بنا کردند. ورونیک علاقه خاصی به موتورسیکلت دارد و کلکسیونی از انواع آنها را جمع‌آوری کرده است.

او به موتورسواری هم علاقه‌مند است و از وقتی باردار شد و سم به دنیا آمد، ترجیح داد با «اسکوتر» به این طرف و آن طرف برود چون استفاده از آن راحت‌تر و بی‌خطرتر می‌باشد. ورونیک در سال ۲۰۰۴ مفتخر به دریافت نشان «شوالیه لژیون دواونور» شد و روز دوازدهم نوامبر ۲۰۰۴ «ژاک شیراک» رییس‌جمهور وقت فرانسه با دست خود این نشان را به او اهدا کرد. ورونیک خودش تقاضا کرده بود نشان را از دست خود شیراک بگیرد چون مادرش خیلی دوست داشت او را در کنار رییس‌جمهور کشورش ببیند ورونیک از این‌که دل مادرش را شاد کند، لذت می‌برد. ورونیک در سال‌های ۱۹۹۶، ۱۹۹۹ و ۲۰۰۱ برنده جایزه هفت طلا در فرانسه شد و برنده جایزه بهترین هنرپیشه کمدی شد.

«ورونیک ژنست» در فیلم‌ها، سریال‌ها و نمایشنامه‌های متعددی از جمله «خشونت قانونی»، «آدم و حوا»، «با نگاه مرا دنبال کن»، «یک روبان بزرگ»، «بانوی آزیو»، «ششمین کلاسیک» و... بازی کرده است ولی این سریال «ژولی لسکو» (یا همان کمیسر لسکو) بود که او را به اوج شهرت رساند و نام او را به گوش مردم کشورهای غیرفرانسه زبان هم رساند.

● جولی لسکو

شخصیت «جولی لسکو» توسط «الکسی لوکه» نویسنده رمان‌های پلیسی خلق شد و نخستین بار در ژانویه سال ۱۹۹۲ منتشر گشت. «جولی لسکو» همسر سابق و مطلقه «پل» وکیل است که کمیسر اداره پلیس شهرک‌های اطراف پاریس می‌باشد.

جولی لسکو به خوبی توانسته است کار و زندگی خانوادگی را در آن واحد اداره نماید و در هر دو زمینه سربلند و موفق باشد به طوری که هم پلیس‌های زیردست و هم اعضای خانواده‌اش هر دو از او حرف‌شنوی دارند.

دختران کمیسر لسکو «سارا» و «بابو» هستند که نقش‌های آنها را «جنیفر لاوره» و «ژوزفین سری» بازی می‌کنند. جنیفر متولد ۱۹۸۰ است و کار خود را با شرکت در برنامه‌های تبلیغاتی عروسکی‌آغاز کرد و پس از آن به فیلم‌های تلویزیونی راه یافت. او هم‌اکنون با وجود سن کم، تجارب زیادی در عرصه سینما دارد و از بازیگران پرطرفدار فرانسوی است.

«ژوزفین سری» در دسامبر سال ۱۹۸۲ متولد شد و با بازی در فیلم «جین ایر» پا به عرصه سینما گذاشت. او از اولین فصل سریال کمیسر لسکو با این فیلم همراه شد و دختر کوچک‌تر کمیسر بود که همچون مادرش در کارهای مربوط به خود بسیار کوشا و جدی بود. او به دلایل شخصی و البته حضور در یک فیلم دیگر از اواسط سریال همکاری با آن را کنار گذاشت.

مردان پلیس «کمیسر لسکو» چندین نفر هستند که مهم‌ترین آنها «گوما» (موس دیوف)، «کاپلان» (رنو مارکس)، «موتا» (الکسی دسو) و «زورا» (سامیا ساسی) می‌باشند که در این میان گوما و کاپلان دستیاران مهم و با ارزش کمیسر می‌باشند که او را در تمامی ماموریت‌ها همراهی می‌کنند و در کنار یکدیگر یک گروه منسجم را تشکیل می‌دهند.

«پیر موس دیوف» در نقش بازرس «گوما» و یکی از شخصیت‌های اصلی و تنها پلیس سیاه‌پوست فیلم متولد ۱۹۶۴ در «داکار» پایتخت کشور «سنگال» است. او در چهار سالگی به همراه خانواده‌اش به مارسی رفت و مدتی بعد راهی شهر پاریس شد. موس دیوف اوایل بوکسور بود اما بعد به فیلم‌ها و نمایشنامه‌های کمدی رو آورد. پس از موفقیت و محبوبیت در فیلم‌های تلویزیونی بود که به عالم سینما پیوست.

«رنو مارکس» در نقش «کاپلان» یکی دیگر از همکاران پرکار لسکو است که در مجموعه‌های مختلفی به ایفای نقش پرداخته و در بسیاری از فیلم‌ها به عنوان خواننده حضور داشته است زیرا از صدای خوبی برخوردار می‌باشد. ولی او نیز با کمیسر لسکو به شهرت بیشتری دست یافت و محبوبیت پیدا کرد.

سریال کمیسر لسکو در ایران هم با موفقیت همراه بوده و تعداد بینندگان آن هفته به هفته بیشتر می‌شود. شاید رمز موفقیت سریال لسکو این باشد که ماجراهای ساده و معمولی را به نمایش درمی‌آورد و آسیب‌های اجتماعی روزمره را به تصویر می‌کشد. رمز دیگر به دل نشستن این سریال شاید این باشد که کمیسر لسکو خیلی خوب کار و خانواده را در کنار هم اداره می‌کند و ارتباط نزدیک او و دخترانش برای بینندگان خانواده‌دوست باارزش است. او محیط پردردسر و پرتنش اداره پلیس را کاملا جدا از محیط آرام خانه می‌داند و سعی می‌کند خستگی‌های کار را به خانه نیاورد تا بتواند دخترانش را درک کند.

ولی شاید مهم‌ترین و اصلی‌ترین دلیل پربیننده بودن این سریال، حضور یک کمیسر زن در نقش اول یک سریال پلیسی است که با توانایی‌های وسیع و منحصر به فرد خود کارمندان را مطیع خود می‌کند و به خوبی از پس حل معماهای پلیسی بر می‌آید و در این راه حتی از همتایان مرد خود پیشی می‌گیرد. سریال کمیسر لسکو در پانزده فصل مجزا و هفتاد قسمت ساخته شد.

این سریال هنرپیشه‌های بی‌شماری دارد و برخی از هنرپیشگان اصلی آن نیز در طول چندین سال ساخت آن تغییر کرده‌اند به عنوان مثال در قسمت‌های آخر این سریال نقش سارا و بابو را دو هنرپیشه دیگر ایفا می‌کنند زیرا بازیگران آنها یعنی جنیفر و ژوزفین برای بازی در فیلم‌های دیگری قرارداد داشتند.