دندان کاغذی

تا سال گذشته، ۱۸ دانشکده دندانپزشکی در کشور تاسیس شده بود. به اذعان بسیاری از متخصصان، شرایط برخی از این دانشکده‌ها، به ویژه آنها که از مرکز کشور یا شهرهای بزرگ دورند، از شرایط …

تا سال گذشته، ۱۸ دانشکده دندانپزشکی در کشور تاسیس شده بود. به اذعان بسیاری از متخصصان، شرایط برخی از این دانشکده‌ها، به ویژه آنها که از مرکز کشور یا شهرهای بزرگ دورند، از شرایط مطلوب و استاندارد فاصله دارد. متاسفانه نگاه کمیت‌گرا در وزارت بهداشت، همه حوزه‌های آموزشی و از جمله رشته دندانپزشکی را متاثر ساخته است. طی یک سال دو مرکز وابسته به دانشکده‌های دندانپزشکی تهران و شهید بهشتی در جزایر جنوبی کشور تاسیس شد. پنج دانشکده نیز در شهرستان‌های گوناگون اجازه تاسیس و پذیرش دانشجو گرفت. اینها همه در حالی است که به زودی پنج دانشکده دندانپزشکی دیگر در کشور مجوز تاسیس می‌گیرند و به طور قطع دانشگاه‌ها و شهرستان‌های دیگری نیز تقاضای پذیرش دانشجو در این رشته تا حدودی جذاب را خواهند داشت. هم‌اکنون بالغ بر ۲۴ هزار دندانپزشک در کشور داریم و اگر وضع پذیرش دانشجوی دندانپزشکی به همین منوال پیش رود، به زودی معضل پزشکان عمومی گریبان‌گیر دندانپزشکان نیز خواهد شد و از آنجا که اشتغال به امر طبابت در این رشته مستلزم هزینه سنگین است،‌ این مشکل بروز شدیدتری خواهد داشت.

متاسفانه در این گسترش‌های بی‌رویه، به چند سوال اساسی پاسخ داده نشده است. اگر هدف از تربیت دندانپزشکان، بهره‌مندی مردم از خدمات ایشان است، آیا تاکنون از دندانپزشکان موجود توزیع مناسب شده‌اند؟ آیا شرایط در کشور به گونه‌ای است که بتوان فارغ‌التحصیلان این رشته را به طور مناسب جذب بازار کار کرد؟ در زمانی که یک مکمل غذایی به نام گلوکز آمین در پوشش بیمه‌ای قرار می‌گیرد، جای بسیاری از درمان‌های دندانپزشکی به خصوص درمان‌های پیشگیری دندانپزشکی در خدمات بیمه‌ای خالی نیست؟ اگر قرار است طی چند سال آینده بالغ بر ۵۰ هزار دندانپزشک در دانشگاه‌های کشور تربیت شوند،‌ با رشد روز افزون تورم و کاهش قدرت خرید مردم، امکان استفاده از خدمات گران‌قیمت دندانپزشکان فراهم است؟ وجود بخش‌هایی که یک یا دو نفر متخصص در آنها برای تعداد زیادی دانشجو به تدریس مشغول است، فقدان منابع کافی در مراکز موجود، نبود فضای فیزیکی مناسب و تجهیزات، همه شرایطی را ایجاد می‌کند که خروجی مراکز دندانپزشکی ما متناسب با پیشرفت و تکنولوژی متعارف نباشد. این مساله، در پذیرش دوره‌‌های تخصصی به یک معضل جدی تبدیل شده است.‌ در یکی از دانشکده‌های دندانپزشکی در چندین رشته تخصصی دستیار تخصصی پذیرش شده‌اند، اما تعداد استادان و اعضای هیات علمی آن بخش متناسب با تعداد دستیاران پذیرش شده نیست. امید است با عاقبت‌اندیشی و مشورت با اهالی فن، تلاش کنند تا در این گونه تصمیمات منافع ملی و جامعه پزشکی را به طور توأمان در نظر گیرند.