آتزوری و لذت ترس

ایتالیا مقابل اروگوئه با سیستم ۲ ۵ ۳ بازی می کند

۱- پیش از پرواز اعضای تیم ایتالیا به برزیل، کنفرانس مطبوعاتی چزاره پراندلی برگزار شد. آخرین پرسش جلسه: «آقای سرمربی، ما کمی ترس و نبود اطمینان را در اردوی تیم و در رفتار بازیکنان می‌بینیم. شما همچنین حسی دارید؟» پاسخ پراندلی: «تاریخ فوتبال تیم‌مان را که مرور کنیم؛ می‌بینیم همیشه به کمی ترس و کمبود اعتماد به نفس در آستانه جام‌جهانی نیاز داریم تا بتوانیم نتایج خوب بگیریم. من مشکلی با این حس ندارم. ما باید از این حس استفاده مثبت بکنیم.»

۲- ایتالیا که برای مهار توان تهاجمی اسپانیا و کرواسی، در نخستین و دومین بازی‌اش در یورو ۲۰۱۲ با سه مدافع میانی بازی کرده بود؛ در آستانه بازی با اروگوئه دوباره به این سیستم رو آورده تا در تورنمنت بماند. ایتالیا با وجود شکست مقابل کاستاریکا، به تساوی از بازی امشب با اروگوئه نیاز دارد تا به دور دوم برسد. پراندلی دوباره برای فوتبال متراکم در زمین خودی توجیه منطقی پیدا کرده است. سایت گل ایتالیا دیروز در گزارش آخرین تمرین ایتالیا پیش از بازی با اروگوئه نوشت: «نزدیک ظهر بود که بازیکنان به فرمان پراندلی وسط زمین جمع شدند و پس از دقایقی بازیکنان اصلی با سیستم ۲-۵-۳ در زمین مستقر شدند. چقدر نزدیک به مدل یوونتوس؛ بوفون در دروازه، بونوچی و بارزایلی و کیلینی در خط دفاع، بوفون جلوی سه مدافع، وراتی و مارکیزیو جلوتر از پیرلو، دارمیان و دشیلیو در راست و چپ و سورپرایز خط حمله: ایموبیله کنار بالوتلی. یعنی قرار است با دو مهاجم مرکزی بازی کنیم؟ بله، مثل اینکه انقلاب تاکتیکی پراندلی آغاز شده است. » در میان کامنت‌های این گزارش، یکی از کاربران سایت گل نوشته است: «سیستم ۲-۵-۳ فقط در خود ایتالیا جواب می‌دهد. یوونتوس با این سیستم قهرمان سری آ می‌شود اما در لیگ قهرمانان هیچ کاری از پیش نمی‌برد.» این نگرانی چند کارشناس فوتبال ایتالیا از جمله آدریانو باکونی آنالیزور ایتالیای لیپی در ۲۰۰۶ هم هست؛ اما در جام‌جهانی ۲۰۱۴ یکی از گرایش‌های مهم تاکتیکی تا امروز، استفاده از سه مدافع میانی بوده است؛ کاستاریکا با همین سیستم ایتالیا را شکست داد و مکزیک با این سیستم برزیل را مجبور به دفاع در زمین خودش کرد.

۳- سرمربی کاستاریکا «لوییس پینتو» پس از بازی با ایتالیا گفت: «فرم بازی ما را دیدید؟ گامبوا و دیاز لب خط و سه هافبک در میانه میدان. این همان فرمی است که یوونتوس بازی می‌کند. من از سبک بازی تیم کونته تاثیر گرفته‌ام.» تحلیلگر ایتالیایی «للیو دوناتو» با آوردن این نقل قول از سرمربی کاستاریکا نوشته: «ما خودمان ابزار اجرای فرم یوونتوس را در تیم ملی داریم. پس اگر لازم باشد، می‌توانیم دوباره از سیستم ۲-۵-۳ استفاده کنیم. کابانی و سوارز هر دو متمایل به عمق بازی می‌کنند و خطرناک است که دو مدافع میانی ایتالیا مقابل دو مهاجم اروگوئه تنها بمانند؛ چه بهتر که بونوچی عقب‌تر از بارزایلی و کیلینی بازی کند تا یک فیلتر اساسی مقابل خط حمله اروگوئه داشته باشیم.»

۴- برای ایتالیایی‌ها حضور احتمالی «ایموبیله» در خط حمله هیجان‌انگیز است. مهاجمی که چند هفته پیش با دورتموند قرارداد بسته، دیروز در تمرین ایتالیا کنار بالوتلی بازی کرد. برای دقایقی کاسانو هم کنار بالوتلی آزمایش شد. حالا پراندلی باید از میان کاسانو و ایموبیله یکی را انتخاب کند. اغلب تحلیلگران ایتالیایی، ایموبیله را ترجیح می‌دهند. داویده ساناتزارو در یادداشتی با عنوان «دیگر جای اشتباه کردن نداریم» نوشته: «بالوتلی در دو بازی اول ایتالیا چندان خط دفاع حریفان را آزار نداد. من به پراندلی توصیه می‌کنم که به ایموبیله فرصت بازی بدهد. او می‌تواند در فاز دفاع عقب‌تر از بالوتلی بازی کند و هنگام حمله نیز ضربات خوبی به چارچوب میزند. ما نمی‌خواهیم کابوس ۲۰۱۰ و حذف در مرحله گروهی تکرار شود.»

۵-ایتالیا در همان شرایطی قرار گرفته که از نظر پراندلی به طبع ایتالیایی‌ها سازگار است؛ احساس نبود اطمینان. مارچلو لیپی پیش از آخرین بازی گروهی جام‌جهانی ۲۰۰۶ مقابل چک در مصاحبه مطبوعاتی گفت: «ما آماده وداع با جام‌جهانی هستیم.» دو هفته پس از آن اما ترزگه پنالتی‌اش را در فینال خراب کرد تا لیپی قهرمان جهان شود.

ایتالیایی‌ها چهار سال بعد در آفریقای جنوبی هم دچار نبود اطمینان شدند اما این‌بار خبری از تبدیل ترس به پیروزی نبود. در همان مرحله گروهی حذف شدند و کنار رفتند. ترس؛ این کلمه کلیدی که ایتالیایی‌ها از آن، برای چیره شدن بر حریفان نیرو می‌گیرند. جایی در سرود ملی ایتالیایی‌ها هست از این قرار: «پیروزی کجاست؟ ما همان جا خواهیم بود.» این‌بار پراندلی و بازیکنانش «آنجا» خواهند بود یا یک قدرت کلاسیک دیگر از جام‌جهانی حذف می‌شود؟

فرزاد حبیب‌اللهی