پول بگیر و بباز

داویدنکو در دوراهی اعتبار و پول

این هم از پیامدها و ضررهای عجیب و غیرقابل باور ورزش در عصر مدرن است که در رشته‌ای سرشار از پول و پاداش‌های بی‌حساب همچون تنیس، ورزشکارانی پیدا شوند که پول بگیرند تا مسابقات خاصی را ببازند و در خدمت و وسیله دست کسانی باشند که روی نتایج مسابقات آنها و بویژه شکست‌های از پیش تعیین‌شده آنان میلیون‌ها دلار شرط‌بندی و پول عظیمی را دست به دست می‌کنند.

در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ بود که فدراسیون بین‌المللی تنیس (ITF) گزارش‌هایی را دریافت کرد که حدود ده تنیسور شاغل در تور حرفه‌ای این ورزش (موسوم به ATP)‌ در برخی تورنمنت‌ها به گونه‌ای مسابقات خود را واداده‌اند که مشخص بوده قصد کسب پیروزی را نداشته و به سمت شکست پر کشیده‌اند! سرآمد متهم‌شده‌ها نیکولای داویدنکوی روسی و موریخته ولی زیر ۳۰ سال بود که به خودی خود جزو ده تنیسور برتر جهان شده و وارد فهرست بهترین‌های ATP شده بود و جوایز نقدی‌اش به حدی می‌رسید که لابد نیازی به پول گرفتن برای باختن نداشت.

داویدنکو در بازجویی‌های مکرر سران ITF و ATP از وی هرگز این گناه را گردن نگرفت و نپذیرفت که پولی دریافت کرده است تا مسابقات خاصی را ببازد؛ اما خط و ربط و نقش و رنگ اتهام فوق هیچ گاه از سیمای وی و سایر متهم شده‌ها که شامل پوتیتو استاراسه ایتالیایی هم می‌شد، رخت برنبست و با وی عجین مانده و متاسفانه بر تمامی قابلیت‌های ورزشی او سایه انداخته است.

داویدنکو طبق اتهامات وارده به وی از سوی فدراسیون بین‌المللی تنیس که البته در محاکم قضایی هیچ گاه به اثبات نرسید، حداقل در هفت مورد در حدفاصل سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ با دریافت رشوه‌هایی بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ هزار دلار مسابقه‌های خود را عمدا واگذار کرده تا حساب‌های مالی کسانی را که به پول عظیم ناشی از شکست‌های از قبل طراحی شده وی نیاز داشتند، انباشته‌تر از اسکناس کند. شک ATP به داویدنکو بیشتر از آن روست که درست روی همان مسابقات مورد بحث حجم شرط‌بندی‌ها غول‌آسا شده و به حدی می‌رسید که حتی روی فینال گرند‌اسلم‌ها نیز نظایر آن مشاهده نشده و معلوم بود که یک گروه بزرگ پشت این قضایا بوده و چون می‌دانسته‌اند که قرار است داویدنکو در چه روزی به چه کسی ببازد، تمامی دار و ندار خود را روی آن مسابقات شرط‌ بسته‌اند و بعد از مشارکت عالی و تام و تمام تنیسور قدبلند و لاغراندام روسی در طرح مذکور، کلی به او درود فرستاده‌اند.

قطعا این روند همان میزان بوده و پول هنگفت را به دست داویدنکو نرسانده؛ اما این مساله مشخص است که بدنامی ناشی از این اتهامات بسیار محتمل و معقول، اعتبار و کارایی او و این گونه تنیسورها را به حداقل رسانده است.

ناظران و دادستان‌ها از حامیان داویدنکو بارها پرسیده‌اند اگر ظن آنها بی‌مورد است، چرا اتهامی مشابه متوجه سایر تنیسورهای مطرح جهان نشده و البته هیچ‌گاه جوابی قابل قبول به این سوال داده نشده و به دنبال آن داویدنکو در دوراهی «اعتبار» یا «پول» مانده و اولی را رها کرده و البته دومی را چسبیده و در عین حال مدعی هردو بوده است.

وصال روحانی