معماری فصل‌ها

انسان مثل ساختمان می‌ماند. از پی‌ریزی شروع می‌شود. هرچه پی‌ریزی قوی‌تر باشد، عمر مفید ساختمان بیشتر می‌شود. نوبت تیرآهن‌ها و جوشِ جوشکارها که برسد، مهندس‌ها دنبال جوشکار …

انسان مثل ساختمان می‌ماند. از پی‌ریزی شروع می‌شود. هرچه پی‌ریزی قوی‌تر باشد، عمر مفید ساختمان بیشتر می‌شود. نوبت تیرآهن‌ها و جوشِ جوشکارها که برسد، مهندس‌ها دنبال جوشکار ماهر می‌روند تا ستون‌ها کج از آب در نیایند. بسازبفروش‌ها البته برایشان مهم نیست. ساختمان است دیگر، بالاخره خوب یا بد بالا می‌رود. دور از جان ِ بعضی از پدر و مادرها که بچه را از نوزادی می‌سپارند به مهد کودک و می‌روند پی کار و مشغله‌ی خودشان. آن‌ها هم ته دلشان چنین فکری می‌کنند: "بچه یک جور بزرگ می‌شود دیگر!"

فوندانسیون که قوی باشد، می‌شود با اطمینان ستون‌ها را جوش داد. می‌توان مصالح آورد و آجرها را دانه به دانه روی هم گذاشت تا سقف. بعد نوبت معماری داخلی می‌شود. یکی هال و پذیرایی بزرگ دوست دارد، دیگری آشپزخانه‌ی دل باز. یکی برای گرم کردن خانه‌اش حتماً شومینه می‌خواهد و دیگری فقط شوفاژ. خوب هم نگاه‌کنی می‌بینی خیلی مهم نیست. داخلی خانه را می‌شود پس از چند سال بازسازی کرد. یا اگر حوصله‌ی بیل و کلنگ نباشد، می‌توان دکور را تغییر داد مثل ظاهر آدم‌ها. فصل به فصل و سال به سال با بالا و پایین شدن آب و هوا و تغییر سن، تغییر می‌کند.

اما هر طور که حساب کنی، خانه رسیدگی می‌خواهد. آب و جارو می‌خواهد. نظافت و شست‌و‌شو می‌خواهد. نظم و ترتیب می‌خواهد. آرامش می‌خواهد. اگر زود به زود پنجره‌ها تمییز نشوند، به جای ابر و شیشه‌پاک‌کن باید با سیم و فرچه به جان شیشه افتاد. همین‌طور هم اگر وجدان را نادیده بگیریم، خط خطی می‌شود و شاید هم به کل تعطیل. رسیدگی به ساختمان در معرض آسیب، بسیار آسان‌تر از دوباره ساختن ِ ویرانه‌ها است.

مرضیه رافع