Enflurane | اطلاعات دارویی | اطلاعات عمومی دارو

Enflurane

انفلوران

موارد و مقدار مصرف:
انفلوران بعنوان بيهوش كننده براي القاء و ادامه بيهوشي مصرف مي شود. انفلوران همچنين با مقادير مصرف كم به عنوان ضددرد در اعمال جراحي زنان و زايمان و براي اعمال جراحي كه در آنها به بيهوشي كامل بيمار نياز نيست،مصرف مي شود.

موارد منع مصرف و احتياط:
درصورت وجود هيپرترمي بدخيم يا سابقه ابتلاء به آن و در افراد مستعد حملات صرعي نبايد مصرف شود.

هشدار:
در صورت وجود هيپرترمي بدخيم يا سابقه ابتلاء به آن و در افراد مستعد حملات صرعي نبايد مصرف شود.

تداخل دارويي:
انفلوران با آمينوگليكوزيدها،خون حاوي تركيبات ضد انعقاد سيترات (در صورت انتقال مقادير زياد خون)، عوامل مهار كننده عصبي عضلاني ،كاتكل آمينها (دوپامين ،اپي نفرين ،نوراپي نفرين)،پلي ميكسينها و لوودوپا تداخل دارد. ايزونيازيد ممكن است باعث افزايش توليد متابوليت هاي فلورايد از انفلوران كه بالقوه نفروتوكسيك هستند، شود.

نکات قابل توصيه به بيمار:
1.در صورت مصرف انفلوران براي ادامه بيهوشي ،توصيه مي شود مقدار آن بتدريج افزايش يابد.
2.در صورت استفاده از تنفس مكانيكي ،براي جلوگيري از خطر بروز تشنج و يا تحريك CNS از تنفس بيش از حد بايد خودداري شود.
3.انفلوران به دليل طول اثر كوتاه خود هيچ گونه اثرات ضد دردي قابل توجهي بعد از جراحي ايجاد نمي كند. بنابراين برخلاف ساير بيهوش كننده ها ممكن است به مصرف يك داروي ضد درد بعد از پايان جراحي نياز باشد.

فارماكوكينتيك:
حداقل غلظت آلويولي (MAC) انفلوران هنگام مصرف با اكسيژن 1/68% و هنگام مصرف با نيتروزاكسايد هفتاد درصد،0/57% است. ضريب توزيع خون به گاز آن 1/91 است. تا حدود 2/4% مقدارمصرف آن متابوليزه مي شود. حدود 80 درصد آن به صورت تغيير نيافته از طريق ريه ها دفع مي شود.

اشكال دارويي:
For Inhalation