شأن هنرمند چیست؟

شعر فارسی در پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در بند دغدغه های نفسانی و مضامین صرفاً عاشقانه بود. فضای اجتماعی و دینی تنها در اشعار تعدادی از شاعران متعهد واتاب داشت. این گونه از …

شعر فارسی در پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، در بند دغدغه های نفسانی و مضامین صرفاً عاشقانه بود. فضای اجتماعی و دینی تنها در اشعار تعدادی از شاعران متعهد واتاب داشت. این گونه از شاعران نیز، عموماً منزوی بودند یا بهتر بگویم به انزوا رانده شده بودند.

به یمن آغاز نهضت انقلاب اسلامی، شاعران متعهد، عرصه را برای حضور و بیدارکنندگی و تهییج احساسات ملی و دینی علیه رژیم طاغوت فراهم دیدند و با اتکاء به سلاح قلم قد برافراشتند. به دنبال این اتفاق بود که شعر اجتماعی و سیاسی ایران تبلور و تلألو دیگر یافت، حصارهای انزوا را شکست و در روزهای نزدیک به بهمن ۵۷ و پس از آن، به اوج رسید. به این ترتیب، شعر فارسی از دایره تنگ حدیث نفس به نقطه بلوغ و مرتبه وظیفه مندی و پرچمداری رسالت معنوی رسید. با شروع جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، مضمون مقاومت، باروری محتوا و همپای آن دگرگونی ساختار شعر فارسی را موجب شد.

امروزه، شعر فارسی به عنوان شعری برانگیزنده در مسیر تعالی فردی و اجتماعی، واقعیت غیرقابل تردید دارد و رنگ روشنی به افق آتی ادبیات ایران می زند.

با تأسف برخی از اهالی ادبیات، به دلیل بی نسبتی باآموزه ها و مفاهیم دینی، بی بصیرتی در حوزه سیاست و یا کینه ورزی به ساحت ادبیات بالنده متعهد، به نفی شعر بارور ایران تأکید می کنند!

اینان مخاطب را به اندازه ای کوچک می شمارند و ناآگاه فرض می نمایند، که بدیهیات را بی رودربایستی کتمان می کنند.

- آیا بواقع شعر فارسی وجود ندارد؟!

- آیا براستی جریان شعر فارسی متوقف شده است؟!

- آیا رویشی بر گستره پرنشاط ادبیات ایران به چشم نمی آید؟!

- آیا سلیقه و مطامع شخصی ما، این قدر اهمیت دارد که واقعیت شعر امروز ایران انکار شود؟!

- شأن هنرمند، بیداری بخشی است و عدالت خواهی و عدالت ورزی، پیش نیاز شأن یاد شده است. شأن خود را پاس داریم!

پژمان کریمی