از دست دادن , قسمتی از زندگی

مقابله با واکنش شخصی به سوگ

سوگ یک تجربه طبیعی و جهانی است. بهر حال، هر کدام از ما سوگ را به شیوه خاصی که متناسب با نوع تربیت و شخصیت مان است، تجربه می کنیم، در حالی که عوامل مشترکی در فرایند سوگ وجود دارند، ولی هیچ فرمول یا جدول ثابتی که باید با آن مطابق باشد، در سوگ وجود ندارد...

«از دست دادن»، قسمتی از زندگی هر بنی بشری است؛ از دست‌دادن کار به شکل اخراج؛ از دست‌دادن همسر به شکل جدایی یا طلاق؛ از دست‌دادن دوستان دوران دانشگاه به شکل جشن فارغ‌التحصیلی؛ از دست‌دادن همسایه‌ها به شکل مهاجرت و از همه بزرگ‌تر از دست‌دادن عزیزان به شکل مرگ و قرار گرفتن در وضعیت سوگ.

سوگ یک تجربه طبیعی و جهانی است. بهر حال، هر کدام از ما سوگ را به شیوه خاصی که متناسب با نوع تربیت و شخصیت مان است، تجربه می کنیم، در حالی که عوامل مشترکی در فرایند سوگ وجود دارند، ولی هیچ فرمول یا جدول ثابتی که باید با آن مطابق باشد، در سوگ وجود ندارد.

بدنبال فقدان شخص محبوب، تعداد وسیعی از حالات عاطفی تجربه می شوند. این احساسات شامل غمگینی، ترس، یأس، سردرگمی خشم، احساس گناه و حتی بی حسی است. این عواطف در درجات مختلف شدت و در دوره های زمانی متفاوت تجربه می شوند. الگوهای معمول زندگی ما ممکن است خاطراتی را در مورد فقدان و احساسات مرتبط با آن برانگیزد.

مراسم خانوادگی، تعطیلات، مکانهای مورد علاقه، موسیقی و تجارب دیگری که با شخص از دست رفته داشته ایم، به عنوان منبعی برای درد و رنج برایمان باقی می ماند. در اواسط سوگواری با شگفتی، کاهش غم و اندوه امری طبیعی می باشد. در طی زمان خاطرات ما با شخص محبوب باقی خواهد ماند ولی واکنشهای هیجانی شدیدمان به طرف متوسط میل خواهد کرد. گر چه یادآوری این مسئله بسیار مهم است که حتی بعد از سالها نیز ما شخص از دست رفته را فراموش نخواهیم کرد. لذا بهتر است به سوگواری به عنوان یک چرخه نگاه کنید که در آن بطور دوره ای فقدان و احساسات مرتبط با آن را یادآوری خواهید کرد.

● سوگواری با ما چه کار می‌کند؟

در جواب این سؤال باید گفت از دست‌دادن یا «فقدان» یک عزیز می‌تواند بر همه حوزه‌های ذهن و رفتار ما تاثیر بگذارد؛ یعنی هم احساسات، هم افکار، هم رفتار و حتی فلسفه زندگی ما را تغییر دهد.

برای مثال برخی از مطالعات نشان داده که افراد به طور عمده بعد از فقدان یک عزیز از پنج مرحله عبور می کنند:

▪ مرحله شوک و ناباوری

اولین واکنش ما به مرگ یک عزیز، این است که اصلا مرگش را باور نکنیم یا اینکه بهت‌زده یک جا بایستیم و زانویمان ناخودآگاه کرخت شود.

«از دست دادن»، قسمتی از زندگی هر بنی بشری است؛ از دست‌دادن همسر به شکل جدایی یا طلاق؛ از دست‌دادن همسایه‌ها به شکل مهاجرت و از همه بزرگ‌تر از دست‌دادن عزیزان به شکل مرگ و قرار گرفتن در وضعیت سوگ

▪ مرحله پرسش و آرزو

پرسش همیشگی «چرا باید برای من این اتفاق بیفتد؟» و آرزوی اینکه «همه چیز به یک شکل جادویی حل شود».

▪ مرحله یأس و آشفتگی

افسرده می‌شوید و فکر می‌کنید دیگر هیچ چیز درست نمی‌شود و این طبیعی است.

▪ مرحله پذیرفتن واقعیت و بازسازی زندگی

تازه اینجاست که امید‌های جادویی را کنار می‌گذارید، افسردگی را کنار می‌گذارید، واقعیت را می‌پذیرید و شروع می‌کنید به برنامه‌ریزی زندگی‌ای که «او» در آن حضور ندارد.

▪ مرحله هویت تازه

شیوه جدید زندگی‌تان را تجربه می‌کنید، می‌پذیرید و احساس می‌کنید که با ازسرگذراندن این سوگواری بزرگ‌تر شده‌اید.

از دست‌دادن یا «فقدان» یک عزیز می‌تواند بر همه حوزه‌های ذهن و رفتار ما تاثیر بگذارد.

● برای کنار آمدن با سوگ چه باید کرد؟

هر چند از دست دادن یک عزیز واقعیتی تلخ و برای مدتی غیر قابل هضم است اما در هر حال انسان زنده زندگی می خواهد و ضروری است که ما بتوانیم در برابر غم از دست دادن یک عزیز ایستادگی کرده و خود را با آن وفق دهیم.مسئله مهم، پذیرش خودتان است

بهر حال هر شخصی شیوه ای را برای انطباق انتخاب می کند ومسئله مهم این است که شخص ارتباط ها را با دیگران حفظ کند وبرای آن ارزش قائل شود و حجم متناسبی از کار، فراغت و استراحت رابرای خود در نظر بگیرد. برای انجام بعضی از تمرینات آرامش و فعالیت جسمانی از قبیل پیاده روی با مشارکت یک شخص دیگر بر نامه داشته باشید. اگر تغییرات آنقدر معنی دار بود که توانایی کارکرد شما در مسائل روزمره را تحت تاثیر قرار دهد، در آن صورت جهت مشاوره و دریافت کمک تخصصی باید به سراغ یک متخصص بروید.

آداب و رسوم(مراسم سوگواری) به ما کمک می کند که جنبه های مثبت ارتباطمان را یادآوری کرده و خود را به جامعه متصل سازیم

● با خود مهربان باشید

در مورد توانایی و نیروی خود برای قبول مسئولیت های جاری انتظارات موجه داشته باشید. موضع گرفتن بر علیه طرحهای جدید خیلی زود است. به خاطر داشته باشید که سوگواری با درجات مختلف خود امری طبیعی و فرایندی اساسی برای یاد آوری محبوب (از دست رفته) است.

از نظر روحی خود را در مرکز توجه قرار دهید

اهدافی را که برای خودتان در نظر گرفته اید، یادآوری کنید و شیوه هایی که شخص مورد علاقه تان جهت کمک به رشد و موفقیت شما داشت، را بخاطر بیاورید. یک هدف آتی و شیوه های مورد علاقه تان جهت مشارکت با دیگران در آن هدف را تجسم کنید. خودتان را در اشکال مختلفی از زندگی که می تواند برایتان معنی دار باشد مورد بازنگری قرار دهید.

● آینده ای پر امید را برای خود تجسم کنید

افکار و احساسات خود را برای دیگران بگویید. به آنها اجازه دهید که در این مقطع بسیار حساس از زندگی همراه شما باشند. سعی کنید از نظر جسمانی فعال مانده و به زیبایی های اطراف زندگی خود حساس باشید. تجسم کنید که معنایی برای زندگی آینده شما وجود دارد. تجسم کنید عشقی را که به شخص از دست رفته داشتید اساسی برای فعالیت خلاقانه شما در آینده خواهد بود.

و نکته آخر اینکه فراموش نکنید که:

مرگ به ما کمک می‌کند که قدر زندگی را بدانیم.

ما دیر یا زود می‌میریم؛ پس باید تصمیم‌های بزرگی برای زندگی بگیریم.

مرگ باعث می‌شود هرچه را که در این زندگی به دست آورده‌ایم، برای همیشه به نام خودمان ثبت کنیم.

و نتیجه همه اینها اینکه «مرگ معنای زندگی است»

فرآوری : مریم عطاریان