آشنایی با قلعه قشم

قلعه قشم که از ۴۰۰ سال پیش باقی مانده از جمله قلعه‌های پرتغالی است که با سنگ مرجان و ساروج ساخته شده است.
این قلعه دو بارو داشته که در هر یک از چهار گوشه باروها برجی برآمده بوده …

قلعه قشم که از ۴۰۰ سال پیش باقی مانده از جمله قلعه‌های پرتغالی است که با سنگ مرجان و ساروج ساخته شده است.

این قلعه دو بارو داشته که در هر یک از چهار گوشه باروها برجی برآمده بوده است. درون قلعه، اتاق‌ها و انبارها و برکه‌ها و چاه‌هایی ساخته بودند که هنوز آثاری از آنها باقی مانده است.

شیوه معماری قلعه و طرح برج و باروبندی آن همانند قلعه سازی ایران دوره ساسانی است.

پرتغالیان از برج‌های دیده بانی قلعه که دیدگاهی فراگیرنده داشت، رفت و آمد کشتی‌های جنگی و تجاری را در آب‌های خلیج فارس زیر نظر می‌گرفته اند.

همزمان با پادشاهی محمد شاه قاجار، کوترال (شیخ عبدالرحمان)، حاکم قشم و خانواده و بستگان او در این قلعه زندگی می‌کردند.

آثار تاریخی جزیره قشم:

قلعه لافت

قلعه هرمز

قبرستان انگلیسی‌ها

کلات کشتار

تم سینتی(مقبره مقدس)

چهل دختران

آب بندهای پی پشت و گوران

مسجد جامع قشم(با قدمتی قبل از دوره صفویه)

برکه آب بی بی صوغیه

مجموعه کولغان

مقبره شاه شهید و گورستان مقابل آن

بقعه شیخ برخ

مقبره شیخ زین العباد

مقبره سیدان

مقبره شیخ آندر آبی

برج‌های دیده بانی

چاه‌های طلا

غارهای خربس:

بر پیشانی کوهی مشرف به ساحل جنوبی جزیره، ۴ دهانه غار، از درون به هم پیوسته، در ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ متر به چشم می‌خورد که به غارهای خربس «Xarbes » شهرت دارند که گفته می‌شود از دوره مادها هستند.

این غارها که از پدیده‌های کهن زمین شناختی به شمار می‌روند، همراه با دیگر پدیده‌ها و کوه‌ها و خود جزیره قشم دنباله چین خوردگی‌های رشته کوه های زاگرس هستند که در هزاره‌های گذشته از زیر آب سربرآورده‌اند.

این غارها از درون با مجموعه دهلیزها، تالارها و اتاق‌های متعدد به ابعاد ۵/۵×۴ متر و چشمه‌ها و روزنه‌های گوناگونی که رو به شمال و جنوب قرار دارند، مؤید حضور مردمانی از دوران‌های کهن در این جزیره هستند.

پیداست که دست آدمیان به مرور زمان و به منظور کاربردهای گوناگون، شکل و سیمای این غارها و دیواره‌های آنها را دگرگون ساخته و مناسب نیازهای خود درآورده است.

ساختار رازآمیز این غارها و قرارگرفتن آن بر بلندی، این عقیده را دامن زده که اینجا در روزگار مادها نیایشگاه مهر و محلی برای ستودن الهه میترا بوده است.