اعتیاد جنسی درمان دارد؟

عموما اعتیاد جنسی در طی ۲۰ سال گذشته برای توصیف افرادی استفاده شده که به صورت وسواس‌گونه در پی تجارب جنسی متعدد هستند و اگر نتوانند تکانه‌های جنسی خود را ارضا نمایند، این به …

عموما اعتیاد جنسی در طی ۲۰ سال گذشته برای توصیف افرادی استفاده شده که به صورت وسواس‌گونه در پی تجارب جنسی متعدد هستند و اگر نتوانند تکانه‌های جنسی خود را ارضا نمایند، این به اختلال دررفتار و عملکردشان منجر می‌شود.

افرادی مشاهده می‌شوند که همه زندگی، رفتار‌ها و فعالیت‌های آنان معطوف به جستجوی رابطه جنسی است و به این منظور، زمان زیادی جهت انجام این رفتار صرف می‌کنند و اغلب سعی در توقف این رفتار دارند اما قادر به توقف نیستند. این افراد تلاش وافر و مکرری مبذول می‌دارند که رابطه جنسی داشته باشند و اگر در انجام این تلاش موفق نشوند دچار رنج و ناراحتی می‌شوند. در این افراد، میل به فعالیت جنسی افزایش یافته و نیاز مداوم به ایجاد رابطه جنسی به صورت تنها انگیزه رفتاری در فرد درمی‌آید. در شرح حال بیمار، الگوی طولانی‌مدتی از این رفتار ذکر می‌شود که فرد بارها تلاش کرده آن را متوقف کند و قادر به انجام آن نبوده است. این افراد پس از انجام چنین اعمالی دچار احساس گناه و ندامت می‌شوند ولی این احساس گناه و ندامت قادر به جلوگیری از بروز بعدی این رفتار نیست. عموما این افراد در هنگام بروز استرس، افسردگی، اضطراب، عصبانیت یا رنج‌های دیگر نیاز به انجام این اعمال را در خود بیشتر حس می‌کنند. در این‌گونه افراد فعالیت جنسی با زندگی زناشویی، اجتماعی یا حرفه شخص تداخل کرده و موجب تخریب عملکرد شخصی در این زمینه‌ها می‌شود. به‌طور خلاصه علایم اعتیاد جنسی عبارت‌اند از:

۱) رفتار جنسی خارج از کنترل شخص،

۲) پیامدهای قانونی، طبی وبین فردی نامطلوب و شدید رفتار جنسی،

۳) تعقیب مکرر رفتار جنسی پرخطر،

۴) کوشش فراوان جهت متوقف کردن رفتار جنسی،

۵) وسواس فکری و تخیلات فکری به عنوان یک مکانیزم مداوا،

۶) نیاز برای انجام حجم فزاینده‌ای از فعالیت‌های جنسی،

۷) تغییرات خلق در ارتباط با فعالیت جنسی (افسردگی یا شادی مفرط)،

۸) صرف زمان زیادی برای دستیابی به رابطه جنسی و

۹) تداخل رفتار جنسی با فعالیت‌های اجتمالی، تفریحی یا شغلی.

اعتیاد جنسی می‌تواند در رفتارهای جنسی به‌هنجار مثل مقاربت یا نابه‌هنجار مثل انحرافات جنسی نیز بروز یابد. در بسیاری از موارد اعتیاد جنسی سایر اختلالات عمده روانی نیز به صورت همراه در شخص وجود دارند که به آن اصطلاحا بیماری هم‌زمان نیز می‌گویند و فرد دارای دو اختلال مجزاست که یکی از آنها سبب ایجاد دیگری شده. همچنین در برخی موارد که فرد انگیزه کافی برای کنترل رفتارش نداشته باشد یا برای خودش و دیگران خطرناک باشد می‌توان بستری را مدنظر قرار داد. در برخی موارد، علایم بیماری‌‌های طبی یا روانی شدید ممکن است در فرد وجود داشته باشد که نیاز به مراقبت بیمارستانی دارد و بستری را باید لحاظ کرد. استفاده از روان‌درمانی بینش‌گرا، حمایتی، شناختی، رفتاری، درمان زناشویی یا زوج‌درمانی و همچنین استفاده از روان‌درمانی در اختلال روانی همراه نیز مفید است. از دارودرمانی نیز می‌توان کمک گرفت و به نسبت نوع بیماری همراه نیز می‌توان برای آن بیماری نیز درمان مناسبی تجویز نمود.

دکتر غلامحسین قائدی

روانپزشک عضو هیأت‌علمی دانشگاه شاهد