ایتالیا و آینده ای مبهم در خط میانی

در واقع تماشای تسلیم شدن بزرگان میلان یعنی گتوسو, آمبروسینی و پیرلو مقابل سسک فابرگاس و متیو فلامینی ستارگان جوان آرسن ونگر باعث نگرانی بسیاری از هواداران از آینده تیم ملی فوتبال ایتالیا گردید

نمایش خیره کننده رم در لیگ قهرمانان اروپا در شکست رئال مادرید در خانه و خارج از خانه و حذف این تیم، باعث جلب توجه بسیاری از هواداران فوتبال و تمرکز آنها به پایتخت نشینان ایتالیا شد اما اگر قرار باشد شخص یا اشخاصی را بیش از سایرین در موقعیت قرمز و زردپوشان سهیم بدانیم آن ۲ کسانی نخواهند بود جز دانیله ده روسی و آلبرتو آکویلانی زوج خط حمله میانی رم. درخشش این زوج ملی پوش ایتالیایی باعث شد تا بسیاری از کارشناسان فوتبال از آنها به عنوان جانشینانی مناسب برای ماسیمو آمبروسینی و گنارو گتوسو در قلب خط میانی لاجوردی پوشان تحت هدایت روبرتو دونادونی یاد کنند. در واقع تماشای تسلیم شدن بزرگان میلان یعنی گتوسو، آمبروسینی و پیرلو مقابل سسک فابرگاس و متیو فلامینی ستارگان جوان آرسن ونگر باعث نگرانی بسیاری از هواداران از آینده تیم ملی فوتبال ایتالیا گردید. قهرمانی لاجوردی پوشان در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان باعث افزایش سطح توقعات هواداران و کارشناسان فوتبال از عملکرد بازیکنان و تمرکز آنها بر نحوه بازی ستارگان ایتالیا شده است.

لذا ضعف مثلث میانی میلان متشکل از گتوسو، پیرلو و آمبروسینی که هر ۳ گزینه های نخست دونادونی برای حضور در مرکز میدان برای لاجوردی پوشان به شمار می روند، سبب نگرانی بسیاری از عدم موفقیت تیم ملی ایتالیا در رقابت های یورو ۲۰۰۸ در سوئیس و اتریش شده است. به این ترتیب درخشش زوج خط میانی رم، آنها را به عنوان ستارگان جدید مرکز خط میانی ایتالیا معرفی کرده است. به عقیده بسیاری حضور این ۲ در ترکیب تیم ملی ایتالیا در رقابت های جام ملت های اروپا در تابستان پیش روی شانس موفقیت لاجوردی پوشان را به طرز چشمگیری افزایش می دهد.

گرچه مثلث میانی میلان چندی است که دچار ضعف شده اما شرایط پیرلو میان این ۳ بازیکن به گونه ای دیگر است. پیرلو یکی از آن بازیکنانی است که از ابتدای فصل جاری در تمامی دیدارها برای قرمز و مشکی پوشان به میدان رفته است و شاید خستگی ناشی از حضور های مدام و متوالی سبب شده بود تا وی نتواند آنچنان که باید و شاید در دیدار مقابل توپچی های لندن خوش بدرخشد اما به طور حتم فرصت به وجود آمده میان اتمام رقابت های باشگاهی در ایتالیا و آغاز یورو ۲۰۰۸ به این ستاره فرصت کافی برای تجدید قوا و درخشش دیگر در عرصه فوتبال ملی را خواهد داد.در مورد گتوسو و آمبروسینی شرایط به این گونه نیست. گتوسو گرچه طی ۴ سال اخیر یکی از برترین هافبک های دفاعی اروپا محسوب می شده و مهره ای بوده است که در موفقیت های اخیر میلان یعنی قهرمانی در لیگ قهرمانان سال ۲۰۰۷ و فتح جام باشگاه های جهان تأثیر بسزایی بر جای گذاشته اما این طور به نظر می رسد که دیگر دوران اقتدار وی به سر آمده باشد.

شیوه بازی گتوسو بر اساس هجوم، قدرت بدنی و درگیری فیزیکی با بازیکنان حریف است مسلماً این سبک بازی مستلزم قرار داشتن در شرایط فیزیکی آرمانی می باشد اما در شرایطی که سرعت، شتاب و سطح انرژی گتوسو در سال اخیر دچار افت شدیدی شده است بعید به نظر می رسد که وی بتواند عملکرد خود در جام جهانی ۲۰۰۶ را تکرار کند.او که زمانی سلطان تکل ایتالیا و میلان محسوب می شد در بازی مقابل آرسنال ثابت کرد که دیگر توانایی همیشگی در متوقف کردن بازیکنان حریف را ندارد.شاید او همچنان اراده و جنگندگی خود را حفظ کرده باشد اما بدن او دیگر با او همیاری نمی کند.در مورد آمبروسینی نیز شرایط به همین گونه است.

این هافبک ۳۰ ساله که تا چند روز دیگر پای به ۳۱ سالگی می گذارد هرگز در نزد هواداران تیم ملی ایتالیا به عنوان بازیکنی محبوب شناخته نشده است. وی از زمان ورود به میلان در سال ۱۹۹۵ تمام تلاش خود را برای تبدیل شدن به مهره ای ثابت در جمع قرمز و مشکی پوشان انجام داد اما در واقع تا فصل گذشته هیچ گاه او به هدف خود نرسید. این بدان معنا نیست که آمبروسینی مهره ای نالایق می باشد بلکه عملکرد او نشان داده که وی دیگر جای پیشرفت ندارد. مسلم است که با وجود ستارگانی مانند کاکا، پیرلو، سیدورف و گتوسو دیگر جایی برای هنرنمایی آمبروسینی وجود ندارد.به هر حال سؤال این است. آیا گتوسو و آمبروسینی باید جای خود در تیم ملی ایتالیا را به مهره های تازه نفس تری بدهند؟ در مورد آمبروسینی پاسخ مسلماً مثبت است. در شرایطی که دانیله ده روسی با درخشش در رم نشان داده است که او شایستگی حضور در ترکیب ثابت تیم ملی ایتالیا را دارد ناعادلانه است اگر بخواهیم همچنان آمبروسینی را مهره ثابت لاجوردی پوشان بدانیم.

وی با انتخاب شدن به عنوان برترین بازیکن دیدار تیم های رم با یوونتوس، اینتر و رئال مادرید معرفی شده بود نشان داد که وی شایسته حضور در قلب میدان برای لاجوردی پوشان دارد. در مورد گتوسو نیز تنها هفته های پیش روی خواهند گفت که آیا او شایستگی حضور در ترکیب ثابت لاجوردی پوشان را دارد یا خیر. اگر او بتواند تا فاصله باقیمانده تا ماه ژوئن یعنی زمان برگزاری رقابت های یورو ۲۰۰۸ خود را به آمادگی کامل فیزیکی برساند به طور حتم خواهد توانست بار دیگر نظر دونادونی و هواداران را برای حضور مجدد در تیم ملی ایتالیا متقاعد کند و در غیر این صورت باید منتظر درخشش مهره جوانی به نام آلبرتو اکویلانی در میان لاجوردی پوشان باشیم.