ازدواج آدم ها را عوض می کند

با اینکه از ابتدا می دانست شخصیت مستقلی دارم, سعی می کند من را به خودش وابسته نگه دارد او می گوید من برایت همه چیز هستم, هم پدر, هم مادر, هم دوست و حتی برای خریدن کوچک ترین وسیله می گوید باید با مشورت من باشد

«شوهرم ۳۰ ساله است و ۳ سال است که ازدواج کرده‌ایم. مشکلات زیادی با او دارم. هر۲ تحصیلکرده و شاغلیم. مشکل اصلی من خودخواه بودن شوهرم و تلاش مداومش برای تغییر دادن من است...

با اینکه از ابتدا می‌دانست شخصیت مستقلی دارم، سعی می‌کند من را به خودش وابسته نگه دارد. او می‌گوید من برایت همه چیز هستم، هم پدر، هم مادر، هم دوست و... حتی برای خریدن کوچک‌ترین وسیله می‌گوید باید با مشورت من باشد. حتی معتقد است باید ارتباط با صمیمی‌ترین دوستم را قطع کنم. البته اخیرا به سختی به تفاهم رسیده‌ایم سالی ۲ تا ۳ بار بدون حضور همسرم دوستم را ببینم. این را هم بگویم که اوایل آشنایی‌مان اصلا این رفتارها را نداشت و بعد از عقد مشکلاتمان شروع شد. انگار امر به او مشتبه شده که مالک من است. چندماه بعد از ازدواج پیش مشاور رفتم که گفت همسرم هم باید حتما بیاید، اما به هیچ طریقی نتوانستم راضی‌اش کنم. می‌گوید مشکلی ندارم و تو مشکل داری. به او گفتم حداقل برای کمک به من بیا! اما قبول نکرد... ۳۶۹***۰۹۳۶»

دیدگاه برخی افراد نسبت به ازدواج در دو حالت خلاصه می‌شود؛ اینکه طرف مقابل را تحمل کنند یعنی «فرهنگ تحمل» پیشه کنند که اصلا تفکر درستی نیست یا اینکه درصدد تغییر طرف مقابل هستند. بارها شنیده‌ایم که مرد می‌گوید رفتار زنم این‌گونه است اما مادرم می‌گوید بعد از ازدواج می‌توانی او را در مشت خود بگیری و رفتار و دیدگاهش را درست ‌کنی یا برعکس، خانمی می‌گوید اطرافیان و خانواده به من می‌گویند نگاه نکن که الان داد و بیداد می‌کند بعد از ازدواج درست می‌شود، زن خوب کسی است که همسرش را اصلاح کند! درحالی که زن و مرد نباید برای تغییر یکدیگر تلاش کنند و زوج‌ باید یکدیگر را همان گونه که هستند، بپذیرند.

چیزی به نام تغییر پس از ازدواج وجود ندارد. گفته‌اید قبل از عقد همسرتان این‌گونه نبوده. آیا قبل از ازدواج شناخت کافی نسبت به هم داشته‌اید و با او درباره برخی مسائل صحبت کرده‌اید؟ گاهی برخی افراد قبل از ازدواج درخصوص مواردی با همسرشان به توافق می‌رسند و قول‌هایی هم می‌دهند اما پس از ازدواج بعد از اینکه شناخت بیشتری از هم پیدا می‌کنند، به این نتیجه می‌رسند که نمی‌توانند به قولشان پایبند بمانند. توجه داشته باشید که در این صورت همسرتان به شما دروغی نگفته بلکه حالا می‌بیند نمی‌تواند به قولش پایبند باشد. باید حواستان را جمع می‌کردید که ببینید قول‌هایی که می‌دهد، عملی هستند یا نه. به همین دلیل تاکید می‌شود قبل از ازدواج دو طرف به شناخت بیشتری از هم برسند، تمام توافق‌ها بینشان انجام گیرد و یکدیگر را با همان خصوصیاتی که دارند، بپذیرند نه اینکه تحمل کنند.

اگر بپذیرید همسرتان روابط اجتماعی شما را محدود و به قطع رابطه با دوستان مجبور ‌کند، درحقیقت او را به‌عنوان مالک خود پذیرفته‌اید و این حس را هم در همسرتان القا خواهید کرد. پس نمی‌توانید بعد از مدتی پشیمان شوید و اعتراض کنید چون قطعا همسرتان خواهد گفت که چرا در این چند سال چیزی نمی‌گفتی و حالا مخالفت می‌کنی! درست است که زندگی مشترک بر پایه قول‌وقرارهایی که زن و مرد به هم می‌دهند، بنا و شروع می‌شود ولی اگر یکی از طرفین به حرف‌هایش عمل نکرد، طرف دیگر نباید بگوید: «خب این‌بار کوتاه می‌آیم یا آن را نادیده می‌گیرم و...» چون به‌تدریج با ادامه این رفتار، فرد ذات اصلی خود را نشان می‌دهد. اگر بر این باور هستید که اجازه دارید دوستانتان را ببینید و همسرتان نیز با دوستان خود در ارتباط است، باید روی خواسته‌تان پافشاری کنید البته نه با دعوا و جروبحث ولی اگر به قیمت حفظ زندگی‌تان این خصوصیت رفتاری همسرتان را می‌پذیرید، اجازه ندارید چند سال دیگر بگویید زندگی‌ام را تباه کردم. این مشکلی است که همین الان باید یکبار برای همیشه حل شود. اگر می‌توانید این مساله را بپذیرید که هیچ، در غیراین صورت همین الان بهتر است تکلیف خود را مشخص کنید و واقع‌بینانه به این مشکل بنگرید.

اگر قضایا به همین شدتی است که می‌گویید و نمی‌توانید این رفتار را تحمل کنید، همسرتان را راضی کنید که هر دو به مشاور مراجعه کنید. این مساله، بسیار جدی است و متاسفانه قبول هم دارم که بیشتر آقایان خود را بدون مشکل می‌دانند و ادعا می‌کنند مشکلی ندارند. اگر باز هم همسرتان قبول نکند که با شما به مشاوره بیاید، خودتان تصمیم نهایی را بگیرید که می‌توانید به زندگی مشترکتان به این صورت که هست، ادامه دهید یا اینکه به تغییراتی نیاز است.

دکتر حامد محمدی‌کنگرانی

روان‌پزشک و مشاور خانواده، عضو کمیته روان‌درمانی و رسانه انجمن روان‌پزشکان