آیا می‌دانید که...

▪ باران‌های اسیدی از جذب اکسیژن به وسیله ماهی‌ها و لارو حشرات آبزی جلوگیری می‌کنند و در نتیجه خسارات زیادی به حیات دریاچه‌ها وارد می‌شود و به این ترتیب با سولفاته کردن ، آنها …

باران‌های اسیدی از جذب اکسیژن به وسیله ماهی‌ها و لارو حشرات آبزی جلوگیری می‌کنند و در نتیجه خسارات زیادی به حیات دریاچه‌ها وارد می‌شود و به این ترتیب با سولفاته کردن ، آنها را از بین می‌برند.

مواد پلاستیکی غیرقابل تجزیه، به دلیل فساد ناپذیری، سیستم آب‌های زیرزمینی را آلوده نمی‌سازند و چون در طی سالیان دراز تغییر نمی‌کنند می‌توان از آنها به عنوان مواد مستحکمی برای پرکردن زمین استفاده کرد.

با به کارگیری بطری‌های پلاستیکی در مخلوط سیمان در ساختن پل‌های سیمانی این مواد مجدداً در چرخه وارد می‌شوند.

باتری و زباله‌های الکترونیکی، لامپ‌های فلورسنت و دماسنج جیوه‌ای به دلیل وجود بخارات جیوه و مواد سمی جز و زباله‌های خطرناک هستند و در برخی کشورها اجازه داده نمی‌شود با سایر زباله‌ها یک جا قرار بگیرند.

صنعتی شدن انسان را هرچه بیشتر در معرض آلاینده‌های فلزی محیط قرار می‌دهد. این آلاینده‌ها در هوا، آب و زمین منتشر می‌شوند و از طریق تنفس و تغذیه وارد بدن می‌شوند، ولی به علت غلظت فلز نمی‌توانند از بدن خارج شوند. آلاینده‌هایی که از جیوه، سرب و کادمیوم تشکیل شده‌اند منجر به مرگ انسان‌ها و ناراحتی‌های غیرقابل اندازه‌گیری شده‌اند.

آب موجود در کره زمین به شکل‌های مختلف فقط حدود ۴۰۰ میلیون گالن است(۲/۹۷% کل آب زمین را اقیانوس‌های شور تشکیل می‌دهد).

۸/۲ درصد کل این مجموعه آب مقدار قابل استفاده زمین است و از این مقدار فقط ۰۰۳/۰ درصد برای استفاده قابل دسترسی است. بنابراین این میزان تا سال ۲۰۲۰ کفایت خواهد کرد.